“Neen, dit was niet de beste dag voor de ploeg”, gaf ook Kopecky aan na de rit. “Lorena (een zieke Wiebes, red.) kwijtspelen, dat was al niet de beste manier om te beginnen aan de dag. En dan Demi die twintig seconden verliest, om die reden (stayeren achter de volgwagen na een lekke band, red.): een beetje bullshit, denk ik. Als je lost, dan is het normaal dat niemand je terug mag brengen. Maar als je materiaalpech hebt, dan gebeuren dingen zoals dit constant. Dan is het gewoon stom dat zij nu twintig seconden verliest.”

Aan het eind van een lastige overgangsetappe won Kopecky in de straten van Albi met gemak de sprint van een eerste pelotonnetje, maar drie renners reden daar nog voor. Daar zat meer in, vond ook de Belgische kampioene.

“Dit is een gemiste kans. Dat zeker”, wond ze er geen doekjes om. “Maar het is wat het is. Ik vind het eigenlijk ook mooi dat de vrouwen die in de aanval durven te gaan, daar ook voor beloond worden. Het was enkel Marlen (ploeggenote Reusser, red.) die op kop van de groep reed om te proberen het gat te dichten. Ik denk dat mijn aanwezigheid in de groep de reden was dat niemand van de andere ploegen wou helpen. En aan Demi kon ik niet vragen om dat te doen. Het algemene klassement is voor ons het belangrijkste, en daarom willen we nu niet te veel energie verliezen die we later misschien nog nodig hebben.”