Afgelopen week hadden we een babyborrel hier in het Natuurhulpcentrum. Er waren namelijk drie jonge kerkuiltjes geboren. En neen, we kweken hier niet met wilde dieren. Ook niet met kerkuilen. Maar Bart had enkele jaren geleden een bosuilkast opgehangen in een dikke lindeboom op het terrein.

Een bosuil had er nooit zijn intrek in genomen, maar enkele weken geleden werd er wel een kerkuil gezien die in de kast verdween. Nog enkele weken later zag Bart de kerkuilen ’s avonds geregeld heen en weer vliegen. De nieuwsgierigheid werd met de dag groter. Afgaand op het gedrag van de kerkuilen moesten er wel jongen aanwezig zijn. Voorzichtig werd de ladder tegen de boom gezet en ja hoor, een glunderende Bart kon drie jonge kerkuiltjes voorzichtig naar beneden halen. Zo konden de jongen een wetenschappelijke ring krijgen. Nadien werden ze weer heel voorzichtig weer naar boven gehesen. Tijd om het glas te heffen op de eerste wilde kerkuil die succesvol broedt op onze terreinen.