Bart Scheerens houdt van nieuwigheden in zijn frituur, want “je moet je klanten blijven verrassen”. De curryworst of frikandel, te zien in welke kant van het land je woont, lijkt koning in ’t Meuleke. Zeven speciale versies maakt Bart. De Crunchy met joppiesaus en gefrituurde uitjes bijvoorbeeld, of de Diablo met alle drie de Bicky-sausjes, samurai en uitjes. U kan er zich als liefhebber van de betere frituur vast iets bij voorstellen.

Maar dan is er ook de Chocodel en de Discodel. Twee keer met zoete mayo. De eerste krijgt er hagelslag bij -puur én melk- de tweede wordt getopped met gekleurde balletjes die de kleintjes zo graag op hun ijsje hebben. Als uw maag nu eventjes een 360 doet: we vertellen u straks of dat terecht is.

“In Nederland is de Discodel heel populair”, zegt Scheerens. “Toen een klant ernaar vroeg, beloofde ik om het te proberen.” In een supermarktje vlakbij ’t Meuleke ging hij om van die kleurige discoparels. “Er zat in diezelfde verpakking ook hagelslag. En meteen was de Chocodel geboren.” Niet dat de deur in Heist-op-den-Berg wordt platgelopen voor de bijzondere worsten, dat gebeurt vooral voor het stoofvlees, maar wekelijks gaan er wel een paar buiten. “Vooral vriendengroepen die het samen eens willen proberen. Als extra vlezeke om te delen.”

Zelf prefereert hij de Discodel, “want de Chocodel is nogal zwaar.” Maar u bent vast meer geïnteresseerd in wat wij ervan vonden. Welaan dan.

De Chocodel komt eerst. Ze lijkt eerder geschikt voor een studentendoop dan voor de lunch op vrijdagmiddag. Maar een hap brengt een glimlach. Hé, dit is eigenlijk lekker. De zoete mayonaise lijkt éxtra zoet en eigenlijk proef je geen chocolade. Tot de worst is ingeslikt. En je merkt dat er nog hagelslag is achtergebleven in je mond. En dan is die smaak er plots wél. Chocolade all over. Met een bakje frieten voor je. Toch maar niet.

De Discodel dan maar. Op een kinderfeestje zouden de kleuters kirren van plezier. Wat een kleurenfeest daar, temidden die opengesneden worst. Happen maar. Hetzelfde gevoel. Hé, dit is eigenlijk lekker. Maar deze keer blijft het lekker. Omdat die balletjes eigenlijk naar niéts smaken, behalve naar suiker. Het is zelf leuk, met die crunch in de mond.

Conclusie: De hagelslag houden we na ’t Meuleke voor de boterham. Maar op het volgende carnavalsfeestje staat er een pot discodip bij de frikandellen of curryworsten.