Eind juli werd in het Albertkanaal ter hoogte van Hermalle-sous-Argenteau, een deelgemeente van Oupeye in de provincie Luik, een drijvende koelkast aangetroffen met daarin vier ledematen van de 74-jarige Maria Verdoolaege uit Jemeppe-sur-Meuse. Twee dagen later werd haar 35-jarige zoon Ismaël opgepakt in een hotel in Zaventem, klaar om naar Zuid-Korea te vluchten.

Ismaël bekende vrijwel meteen. Op 10 juli had hij zijn moeder na een zoveelste huiselijke ruzie om het leven gebracht en haar lichaam in stukken gezaagd. Haar romp en hoofd werden intussen ook al gevonden in een container die eveneens in het water was gegooid.

Intussen is ook duidelijk waar de ruzie over ging. Volgens zijn advocaat Fabrice Giovannangeli werd Ismaël al van jongs af aan gepest en vernederd door zijn moeder. “Mijn cliënt zorgde niet alleen voor de schoonmaak van het appartement, maar bereidde ook altijd het eten. Hij had een horecaopleiding gevolgd, hij kon dus koken”, luidt het bij Sudinfo. Toch zouden de maaltijden nooit goed genoeg geweest zijn voor Maria, die ook niet geaarzeld zou hebben om haar zoon dat te laten weten.

Op de dag van de moord had Ismaël zowel het ontbijt, de lunch als het avondeten klaargemaakt. Niets was goed volgens zijn moeder. Toen ze tijdens het avondeten nogmaals verklaarde dat de aardappelen niet bereid waren zoals zij wilde, kookte het potje van Ismaël over waarna hij zijn moeder vermoordde.

(lees verder onder de foto)

“Opluchting”

Woensdag werd de aanhouding van Ismaël, zoals verwacht, met een maand verlengd. De verdediging had zelfs niet om een vrijlating gevraagd. “We betwisten de feiten niet”, verklaarde zijn advocaat nog. “Ismaël is zich volledig bewust van wat hij gedaan heeft. Hij vergelijkt zichzelf met een samengeperste fles die ontploft is. Pas een paar dagen later besefte hij wat hij gedaan had. Hij is er helemaal kapot van, maar tegelijk voelt het voor hem aan als een opluchting, een bevrijding. Er is een gewicht van zijn schouders gevallen. Hij zei tegen zichzelf: ik deed wat ik deed en ik zal het moeten accepteren.”