Trouwe fans, hoge vlammen, weinig provocatie: dit was Rammstein in het Koning Boudewijnstadion

Wie Rammstein zegt, zegt: snoeiharde gitaren, beukende drums, spektakelshows en muziekteksten doordrenkt van maatschappijkritiek en/of seks. Komt daar sinds kort bovenop: de commotie rond frontman Till Lindemann (60), die door meerdere vrouwen wordt beschuldigd van seksueel grensoverschrijdend gedrag.

De aantijgingen spelen de band parten – er is een strafrechtelijk onderzoek naar Lindemann geopend en in verschillende steden wordt tegen hun komst geprotesteerd – maar voorlopig gaat hun tournee onvervalst voort. Zo ook in ons land. Donderdagavond gaf de zeskoppige groep de aftrap van in totaal drie concerten in het Koning Boudewijnstadion.

De ophef lijkt de Belgische fans weinig te deren. Ze staan in lange rijen om merchandise te bemachtigen, zijn er als de kippen bij om helemaal vooraan te staan en nemen trots selfies voor het indrukwekkende podium. Van kleine kinderen tot oma’s met wandelstokken, van vrouwen in netkousen tot mannen in leren jacks, van dochters die moeders het heavy metalteken aanleren tot metalheads van het eerste uur: jong en oud tekent present, en allemaal hebben ze er duidelijk zin in.

Dat horen we ook wanneer we een aantal aanwezigen aan de mouw trekken. Janet en Charlotte uit Keulen bijvoorbeeld, twee twintigjarigen die voor het eerst een optreden van Rammstein bijwonen. Ze hebben het over aanklachten tegen Lindemann gehad, zeggen ze, maar hun tickets zijn al lang voordien gekocht. “We hebben een hele trip in België gepland, die willen we niet zomaar opgeven.” Ze begrijpen dat mensen betogen, “maar muziek en artiest staan in onze ogen los van elkaar”.

Dat zeggen ook René en Edwin uit Deurne in Nederland. “Het zijn voor ons twee aparte zaken. Begrijp ons niet verkeerd: neen is neen. Als de beschuldigingen kloppen, nou, dan is Lindemann een lul van een vent. Maar we weten nog niet wie liegt, dat moet het onderzoek uitwijzen. En eerlijk: het zal me aan mijn reet roesten. Rammstein bestaat uit zes artiesten, niet uit één.”

Evelyn, ook uit Keulen, noemt de heisa ronduit “Scheiße”. “Het werkt op mijn zenuwen.” Haar vriendin draagt een T-shirt met in neonroze letters “Pussy”. Het gelijknamige nummer stond oorspronkelijk op de setlist, maar de band heeft het seksueel getinte lied gewist samen met het bijhorende attribuut, een schuim spuitende metalen penis. “Niet akkoord”, zegt Evelyn. “Dat ís Rammstein.”

Voor Natalie uit Ulm – er zijn inderdaad bijzonder veel Duitsers van de partij – telt alleen het spektakel. “Ik ben niet per se fan van Till, noch van de andere bandleden. Ik ben hier voor de show en de samenhorigheid. Je krijgt waar voor je geld, het is alsof je naar theater kijkt. En we zijn hier allemaal één grote familie.”

Het Franse, vrouwelijke duo Abélard trapt de avond op gang met Rammstein-covers op de piano. Om 20.30 uur stipt laten de intussen bijna 50.000 aanwezigen luid van zich horen, vijf minuten later daalt Lindemann als ware hij Jezus zelve – met de armen wijd achter een soort van altaar – naar beneden. Het is het begin van een twee uur durend schouwspel.

Bij het eerste nummer al – “Rammlied” – gaan de handen in de lucht, bij het tweede – “Links 2 3 4” – zien we fans vol overgave headbangen en snel daarna komen ook de luchtgitaren naar boven. Rook, vuur en vuurwerk maken steevast deel uit van Rammsteins concerten, en dat is tijdens deze tournee niet anders.

Een kinderkoets gaat tijdens “Puppe” in vlammen op, net als toetsenist Christian Lorenz tijdens “Mein teil” (spoiler: hij kruipt ongeschonden weer achter zijn keyboard). Naast “Pussy” is ook “Dicke titten” geschrapt, maar wanneer in aanloop naar de encore de camera’s het publiek afspeuren, krijgen we alsnog meer dan één paar blote borsten te zien. 

De voorbije weken schroomde de frontman niet om de muziekteksten van “Angst” en “Ohne dich” aan te passen naar “und die Sänger vögeln nicht mehr” (de zanger heeft geen seks meer) en “alle haben Angst vor Lindemann” (iedereen is bang voor Lindemann), maar dit keer laat hij ze ongemoeid. In “Ich will” vraagt de band om vertrouwen. “Wir wollen dass ihr uns vertraut”, klinkt het letterlijk. Het lied dateert van 2001, maar de ondertoon ontgaat niemand en er wordt luid geapplaudisseerd.

Lindemann bedankt na afloop het publiek in drie talen. Sommige fans staan er in tranen bij. Ook Bruno uit Melsele gaat tevreden naar huis. “Ik zag vanavond een zeer strak optreden. Rammstein speelt altijd op een hoog niveau. Wel waren ze naar mijn mening wat braaf tegenover de andere keren dat ik hen aan het werk zag. En er was weinig interactie met het publiek, maar dat zijn we van hen gewend.”

Dirk is aangenaam verrast. “Ik ben geen fan van het eerste uur, en wist dus niet waar mij aan te verwachten. Ik dacht een bombastische, potsierlijke show voorgeschoteld te krijgen met weinig inhoud, maar het was een zeer aangename beleving.” De vijftiger uit Leuven genoot ook van het aanwezige publiek. “Een muziekpubliek, dat zag je. Naast mij zong een oudere, introverte man met veel enthousiasme elk lied van begin tot eind mee. Heel tof om te zien.”

Onder de aanwezigen was ook Studio Brussel-presentator Thibault Christiaensen. “Dit was een Rammstein-optreden zoals we het van hen gewend zijn: strakke gitaren, een goed georkestreerde show, veel vuur. Het plaatje klopte. Je merkte duidelijk dat de aanwezigen daar waren voor de muziek en om zich te amuseren, en als ik zo rond me heen keek, lijkt dat te zijn gelukt.”