Er is al veel gezegd over het parcours. Jouw indruk?

“Dat het zeker niet zo gemakkelijk is als ik links of rechts gehoord heb. Het is een beetje Formule-1-achtig. Heel snel, heel technisch, voortdurend op en af.”

En dat bevalt jou?

“Goh, we kunnen er niet veel meer aan veranderen, zeker? (lacht) Er zijn toch een paar puntjes waar van ik denk: moet dat nu? Is het echt nodig om een straat links op te rijden om er honderd meter verder weer af te rijden, terwijl je ook perfect rechtdoor had kunnen rijden? Soms staan de hekken ook wel heel ver op de weg. Mocht ik hier nog een oproep kunnen lanceren om die wat meer op de borduur te zetten: dat zou zeer welkom zijn. En de bochten natuurlijk. Het zijn er zoveel dat het bijna onmogelijk is om ze bij de verkenning zelfs maar te kunnen onthouden. Na twee rondjes had ik al het gevoel: nu heb ik wel genoeg bochten gezien. Wat moet dat straks na acht ronden geven?”

Waardoor het bijna zeker een zware wedstrijd wordt?

“Zonder twijfel. Het wordt zaak om op het circuit constant vooraan te zitten, liefst bij de eerste twintig. Zo ga je het minste energie verspelen. Want eenmaal de ploeg op kop vol doorrijdt, gaat de deur achteraan en zelfs in het midden volledig openstaan. Reden waarom ik voor het opdraaien van het circuit een serieuze oorlog verwacht. Het wordt veel moeilijker om daar in de juiste positie te zitten dan om nadien die positie vast te houden.”

Intussen kijken de andere landen met grote ogen naar België en zijn kopmannen. Begrijpelijk?

“Ja. Als ik Nederland of Frankrijk was en ik kijk naar onze ploeg, ik zou ook bang zijn. Er is Wout die altijd goed rijdt. Jasper heeft net duizend ritten in de Tour gewonnen. Maar zelfs de anderen: Lampaert, Benoot, Stuyven… het zijn allemaal renners die een wedstrijd kunnen winnen. We hebben gewoon een indrukwekkende ploeg.”

Maar wel een indrukwekkende ploeg met liefst drie kopmannen. Dat is veel.

“Daar moeten we juist blij om zijn. Hoeveel ploegen kunnen drie troeven uitspelen? Drie verschillende troeven dan nog. Ik vind dat alleen maar een motivatie om goed samen te werken. Het zou net minder leuk zijn als we tegen mekaar zouden moeten rijden. En het zou het in ieder geval moeilijker maken om te winnen. Trouwens: vorig jaar hadden we ook twee plannen en toen is het ook gelukt. Als Wout de sprint achter mij wint, had het zelfs één en twee kunnen zijn. Waarom zou dat dit jaar niet kunnen? Zeker op dit parcours gaan we mekaar nog meer nodig hebben om goed gegroepeerd te zitten, goede afspraken te maken en om aan mekaar duidelijk te maken hoe we ons voelen. Wat er soms ook gezegd en geschreven wordt, ik verwacht dat we weer het tegendeel gaan bewijzen.”

Is een scenario mogelijk zoals in Wollongong vorig jaar, waar jij op 75 kilometer van de finish wegreed?

(lacht) Het was voor alle duidelijkheid maar een solo van 25 kilometer. Die andere vijftig waren met een kleine groep. Maar is dat mogelijk? Waarom niet? In een koers van meer dan 270 kilometer is dat altijd mogelijk. Al zal ik wel meer geviseerd worden. Maar daarom zijn mijn twee kompanen hier, Wout en Jasper, zo belangrijk: we kunnen van mekaar profiteren. Net dat moet ervoor zorgen dat we dit WK opnieuw kunnen winnen. En wie van ons dat dan is, maakt mij niet uit. Zolang het maar een Belg is.”

Heb je een ideaal scenario in je hoofd?

“Van mij mag het een lange, zware koers worden waarbij de wedstrijd op zes, zeven ronden van het einde wordt opengebroken en er een groep van 15 à 20 man wegrijdt. En liefst zijn Wout en Jasper er dan ook nog bij. Dat zou helemaal ideaal zijn. Als we maar niet in ondertal zijn. Als dan een van ons aanvalt en wordt teruggegrepen, kan de andere counteren. Terwijl Jasper gewoon kan meeschuiven. Komt het in de laatste twee, drie kilometer allemaal weer samen, is het sowieso voor hem. Hoewel: op dit parcours kan je zelfs op anderhalve kilometer van de finish nog wegrijden. Het wordt koers tot de laatste bocht.”

Is het zo makkelijk om een wereldtitel aan een landgenoot te gunnen?

“Ik heb daar geen probleem mee. Dat is net het mooie aan een WK: op die ene dag moet je het normale ploegbelang even opzijzetten en rij je echt voor jouw land. Het goede nieuws is ook dat ik de wereldtitel al een keer behaald heb, dan gun je het misschien iets makkelijker aan iemand anders. Bij mij is het vakje al afgevinkt.”

Stel: je mag kiezen, een nieuwe wereldtitel op de weg of straks een regenboogtrui in de tijdrit?

“Dan kies ik voor allebei. (lacht) Hoewel: ik denk dat de tijdrit me dit jaar nog iets beter ligt dan de wegrit. Ik de tijdrit, een ploegmaat de wegrit: dat zou perfect zijn.”

Tot slot: als grote concurrenten zondag wordt vooral aan Van der Poel en Pedersen gedacht. Zien wij iemand over het hoofd?

“Pogacar reken ik er absoluut ook bij. En Bettiol was vorige week zaterdag in San Sebastian ook heel goed. Wat ik wel niet begrijp: waarom rijdt Pidcock niet mee? Op dit technische parcours had hij voor de start al op het podium kunnen gaan staan. Raar.”