“Allei, den Hollander! Dat kan toch niet, man man.” De eerste reacties wanneer Mathieu van der Poel zich losrukt uit het groepje der topfavorieten en in een mum van tijd 20 seconden voorsprong bijeen fietst, zijn een mengeling van verbazing en verontwaardiging. De eeuwige rivaal van ‘hun’ Wout van Aert in het veldrijden ontpopt zich eens te meer tot het zwarte beest voor de wielrenner die uit Lille afkomstig is, maar sinds enkele jaren in Herentals woont.

De lokale supportersclub van Wout van Aert heeft in het parochiecentrum een groot scherm opgesteld, de drank aan de toog is op kosten van de vereniging. Naarmate de wedstrijd vordert, loopt het aantal aanwezigen op van zowat vijftien tot dertig man. Buiten voor de deur houdt het lokale jeugdhuis Frontaal het festivalletje Jakkejaanland, waar naast het podium ook een groot scherm de wielertaferelen vertoont, maar daar sta je wel in de gietende regen.

“Spannend tot eind”

Een uurtje voordien, met nog vijftig kilometer te gaan, zit Van der Poel nog met Wout, Remco Evenepoel en een klad andere Belgen in een klein peloton te jagen op de ontsnapte Italiaan Bettiol. Op dat moment koesteren de Lillenaren nog heel wat hoop. “Wout toont dat hij ijzersterk is, maar Remco Evenepoel heeft zich ook al veel laten zien. Maar het is een loodzwaar parcours met al die bochten en hellingen. Het is ideaal voor een technische veldrijder als Wout. Maar er wordt zo vaak aangevallen dat je eigenlijk totaal niet kan voorspellen hoe het gaat verlopen. Volgens mij blijft het spannend tot het einde”, zegt Peter Van den Brande, die met een groepje vrienden toekijkt.

Andere leden van de supportersclub schatten op dat moment Wouts kansen ook nog hoog in. “Remco zit er ook nog bij, maar de andere Belgen zouden vooral voor Wout moeten rijden. Hij maakt een heel goede kans om te winnen.”

Beste gewonnen

Maar het draait dus anders uit wanneer de Nederlander er in zijn uppie vandoor gaat en zelfs na een valpartij nog zienderogen afstand neemt op zijn eerste achtervolgers. Van der Poel krijgt een warm applaus uit de zaal, maar het gejuich klinkt toch even luider wanneer de camera toont dat de Kempenaar zich van zijn twee metgezellen heeft afgescheiden.

“Je kan maar één ding zeggen, de sterkste heeft vandaag gewonnen”, zegt Van den Brande na afloop. “Wout bewees dat hij heel sterk was, hij heeft ook vaak op kop gereden. Misschien waren de drie achtervolgers iets te snel weer gaan zitten. Maar tegen een Mathieu van der Poel in topvorm valt niets te beginnen. Hij heeft dat zeker niet gestolen. Tja, Wout is wééral tweede, he (net als op de Olympische Spelen in Tokyo in 2020 als op het Wereldkampioenschap in Imola datzelfde jaar, red.). Volgend jaar beter, zeker?”

Bij de leden van de supportersclub klinkt toch ook een beetje teleurstelling. “Van der Poel was sterk, maar eigenlijk Wout bij diens ontsnapping sneller moeten reageren. Van der Poel kon te snel een grote kloof rijden, dat had toch niet gemogen. Maar hij bewees in ieder geval dat hij geweldige benen had.”