Maryse (49) overleeft maar nipt zwaar partnergeweld: “Ik bleef twee uur lang vechten voor mijn dochter”

Blauwe plekken stopte Maryse telkens weg, tot ze op 1 april 2022 bij een nieuwe afranseling bijna het leven liet. Twee uur lang vocht ze toen voor haar leven. Bij de collega’s van RTL toont de vrouw hoe zwaar ze toegetakeld was.

“Ik hield er negen gebroken ribben, een doorboorde long, een schedelbreuk, gescheurde kruisbanden, gebroken vingers en een gebroken neus aan over. Mijn kaak zag er niet uit, enkele tanden waren ook uitgeslagen.”

Maryse moest op handen en voeten uit haar huis kruipen om aan de geweldenaar te ontsnappen. Daar kreeg ze hulp van een buurvrouw. “Al die tijd flitste het gezicht van mijn dochter door mijn hoofd. Blijf vechten, peperde ik mezelf in. Als zij je bewusteloos of zelfs dood op de grond zou vinden... Ik had zo’n schrik dat er haar ook iets zou overkomen.”

Maryse was in 2018 in het huwelijksbootje gestapt. Onder impuls van haar echtgenoot cijferde ze zich steeds meer weg. Ze verwaarloosde zichzelf en kwam haast niet meer buiten. De eerste klappen verborg ze tijdens de coronaperiode onder een mondmasker. Toen het erger werd, bleef ze zwijgen. Jarenlange controle en manipulatie hadden hun effect niet gemist.

Maryse had wel degelijk overwogen om klacht in te dienen. “Maar dan wordt hij verhoord en is het alles of niets”, reageert ze. “Ofwel sluiten ze hem op, ofwel komt hij er vanaf met een waarschuwing. En dan ga je er zelf aan, ik weet waarover ik spreek.” Officiële cijfers zijn er niet, maar volgens organisaties die strijden tegen vrouwengeweld waren er dit jaar al 21 gevallen van femicide (seksistische moord op een vrouw op basis van een superioriteitsgevoel; nvdr) in ons land.

Maryse liep enkele maanden geleden nog op krukken. Ze onderging twee tandvleestransplantaties en moet ook nog enkele keren onder het mes. Haar verzet is echter niet gebroken, integendeel: ze staat nu aan het hoofd van de vereniging ‘La violence c’est pas tendance’ (‘Geweld is niet trendy’; nvdr) én trekt naar scholen om haar verhaal te vertellen.

Niet elk slachtoffer heeft echter zo veel veerkracht. Dames die aan geweld ontsnappen, geven vaak zichzelf de schuld voor de situatie. “Zij moeten weten dat er organisaties bestaan die hen kunnen helpen. Zo kunnen ze zelfvertrouwen kweken, de macht herwinnen en opnieuw een leven zonder geweld leiden”, besluit de woordvoerster van het Collectif contre les Violences Familiales et l’Exclusion.