In ‘Death From Above’ bombardeer je Russische soldaten in Oekraïne. Maar levert dat aparte idee ook een goede game op?

Ontelbare nazi’s, aliens, schildpadden en Tempeliers hebben we ooit al om zeep geholpen in games. In het ene spel ogen ze al realistischer dan het andere, maar een link leggen met de werkelijkheid buiten de gamewereld doe je zelden. Aan ‘Death From Above’ begin je toch even met een andere instelling, gezien de hopen sukkelaars die naar het front werden gestuurd omdat een dictator wilde tonen dat hij een grote heeft. Maar na de intro glijdt dat gevoel van je af als water van een eend, en wordt ‘Death From Above’ gewoon een spel als een ander. En geen slecht, maar ook zeker geen hoogvlieger.

Want laten we het eerst even hebben over wat ‘Death From Above’ niet is. Het is geen AAA-titel als ‘Call of Duty’, een blockbuster waar honderden mensen maanden aan werken. Deze game is van kleine ontwikkelaars Rockodile Games en October Knight Games, die in zee gingen met dito uitgever Lesser Evil. De versie in ‘early access’ kost nu 10 euro, dus verwacht vooral niet de toeters en bellen die je bij een game van 70 euro krijgt.

De tutorial maakt je snel de controls duidelijk. Je bestuurt zowel een soldaat als zijn drone, en je wisselt vlot tussen beide. De mogelijkheden voor de soldaat zijn nogal rudimentair, maar het is de drone die centraal staat. Vliegen verloopt opvallend vlot, en de game is érg vergevingsgezind wanneer je klunzig tegen een hindernis kwakt. Lesser Evil noemt ‘Death From Above’ niet voor niets een “dronesimulator in arcadestijl”, wat erop neerkomt dat toegankelijkheid en spelgemak centraal staan.

En toegegeven: het is best wel plezant om met je drone naar de vijanden te vliegen en granaten op hun dak te droppen. Want je bestuurt hier voor alle duidelijkheid een krachtige ‘gewone’ drone met rotoren, geen groot onbemand vliegtuigje. Het ding kan zes granaten dragen of vier sterkere antitankbommen. Met een aparte bombardeerstand kan je heel precies mikken, en het is ook mogelijk om een warmtecamera in te schakelen. Het hééft iets om met welgemikte bommen twee vijanden tegelijk op te blazen, en om je granaten zo te droppen dat ze recht op een bewegend doelwit vallen.

Je vindt hier en daar nog wasmachines die je kan oppikken om op tegenstanders te droppen, een verwijzing naar de toestellen die de Russen blijkbaar veel roofden. Onder meer na een klap met zo’n ding geven ze zich over, waarna je hun leven kan sparen. Een van die soldaten die zich overgaven had trouwens een grote tatoeage van Stalin op een soort vleermuisachtergrond, dus hier en daar vind je ook wel flardjes humor in ‘Death From Above’. De omgeving is mooi gedetailleerd voor een game van deze prijs, en de bossen en zonnebloemveldjes ogen heel levensecht. Hij heeft ook best wel een goeie soundtrack, al kan dat gezoem van die drone wel op je zenuwen gaan werken.

‘Death From Above’ zit nog in early access, wat wil zeggen dat er nog aan wordt gewerkt, maar dat hij al wel speelbaar is. Het is dus lastig om het over minpunten te hebben waarvan je niet weet of ze nog worden opgelost of niet. We zagen alleszins al wel heel wat voorwerpen door andere steken, en de game liep ook al wel eens vast - al kan dat liggen aan het feit dat we ‘Death From Above’ op de Steam Deck speelden. Vervelender waren we momenten dat ofwel de drone ofwel het personage kwam vast te zitten. Zo zat onze soldaat eens klem aan een boompje. De oplossing? De drone een wasmachine tegen het boompje te laten kwakken. Ah ja, want granaten mag je vlak bij de soldaat niet droppen. Maar het goeie nieuws is dat het werkte.

De game heeft ook wel wat minpunten die waarschijnlijk niet aan de ‘early access’-versie te wijten zijn, maar eerder aan het budget. Zo redelijk vlot als de besturing van de drone aanvoelt, zo houterig loopt de soldaat. In het begin lijkt het misschien dat deze game een stealthy aspect heeft, waarbij je als soldaat ook vijanden kan besluipen of aanvallen. Maar niets van dat, in ‘Death From Above’ beperkt de actie van de soldaat zich tot het openen van deuren en het herstellen van communicatiesystemen. Het is aan de ene kant logisch, maar aan de andere kant loopt de militair er een beetje bij voor Jan Lul. Hij kan zich nog niet eens bukken, dus je moet hem ergens in de buurt van de actie achter een boom verstoppen terwijl hij de drone bestuurt. Veel diepgang hoef je in deze game ook niet te verwachten, want een strategie uitdokteren om de vijanden uit te schakelen, is echt niet nodig. Hun tanks rijden zelfs niet.

‘Death From Above’ duurt in totaal zo’n anderhalf uur, maar wanneer je de pijp uitgaat, moet je vanaf nul herbeginnen. Hou je vol, dan mag je een groot oorlogsschip bombarderen dat om een of andere reden in het midden van een bos ligt. Het is een rare twist in een game die wel wil, maar waarvan je vaak voelt dat budgettaire beperkingen in de weg zitten. Over budget gesproken: 30 procent van de netto-inkomsten gaan naar de Oekraïense goede doelen ‘Come Back Alive’ en ‘Army of Drones’. “Eens we onze productiekosten hebben gedekt, stijgt die donatie naar 70 procent van alle netto-inkomsten”, meldt CEO Hendrik Lesser. “De laatste 30 procent gaat naar verdere gameontwikkeling.” ‘Death From Above’ koop je dus vooral als je het initiatief en de goede doelen ervan wilt steunen, en dan is de vraagprijs van 10 euro zeker niet verkeerd.