“Ik sta hier met gemengde gevoelens”, zei Segaert achteraf voor de microfoon van Sporza. “Ik kwam hier natuurlijk om te winnen, maar ik heb alles gegeven. 11 seconden is ook een duidelijke marge, dat liegt niet, de sterkste heeft gewonnen. Op dit moment overheerst de ontgoocheling, maar dat zal snel keren en omslaan in tevredenheid.”

“In een tijdrit kan je op een sterkere renner botsen. Ik hield zeker rekening met Milesi, het is een sterke renner en een toffe gast. Vorig jaar klopte hij met al eens in een kortere tijdrit (in de Le Triptyque des Monts et Châteaux was hij 2 seconden sneller dan Segaert over 14,5 kilometer, red.), maar op het EK en WK tijdrijden voor beloften viel hij tegen (Milesi werd respectievelijk 7de en 10de, red.), daarom plaatste ik me boven hem, maar ik hield in mijn achterhoofd rekening met hem. Op de weg heeft hij ook al mooie dingen laten zien en hij is al een heel seizoen prof bij DSM.”

Segaert, tweede op het BK tijdrijden bij de profs, was vooraf torenhoog favoriet voor dit WK tijdrijden, een discipline waarin hij eerder al twee WK-medailles pakte: brons in 2021 en zilver in 2022.

Ga er maar aanstaan en alsof er nog niet genoeg druk was, keek bij tegen een kanontijd van Lorenzo Milesi aan. De Italiaan, die dus voor Team DSM rijdt en samen is met wielrenster Vittoria Guazzini, had de tijdrit van zijn leven gereden en iedereen weggeblazen.

Maar Segaert is ook een kanon. Bij het eerste tussenpunt dook hij als enige onder de tijd van Milesi. Onze landgenoot deed er nog eens 10 seconden af. Alstublieft!

“Ik ben ambitieus gestart, dat moet je doen als je wilt kampioen willen worden. Dan moet je uitgaan van een superdag. Ik had al snel de Italiaan die voor mij was gestart te pakken en dat gaf een boost”, aldus Segaert.

Bij het tweede tussenpunt was de voorsprong van Segaert geslonken naar minder dan vier seconden en bij het derde tussenpunt waren de rollen voor het eerst omgedraaid: Milesi was hier bijna vier seconden sneller.

Bij de finish had Segaert het tij niet weten te keren. Ook onze landgenoot beet de tanden stuk op de toptijd van de Italiaan en was ruim elf seconden trager. Zilver dus. Op de prestatie van Segaert viel weinig af te dingen, maar er was er gewoon eentje beter.

“Ik had op het einde minder over dan ik gehoopt had. Ik probeerde nog zo goed mogelijk het pacing plan te volgen, maar dat was moeilijk. De tussentijden die ik doorkreeg, waren vrij nipt en ik wist dat ik er het maximale uit moest halen op de laatste klim en dat die bepalend zou zijn.”

Segaert staat voor het derde jaar op rij op het podium. In 2021 werd hij in Brugge derde bij de junioren, vorig jaar in Wollongong tweede bij de beloften.

Milesi: “Brutale tijdrit”

“Het was een ongelooflijk brutale tijdrit, de laatste kilometer was heel pijnlijk”, zei Milesi. “Ik gaf alles van de start tot finish, ik heb niet teveel gerekend of naar cijfers gekeken. Tijdens de tijdrit was ik de hele tijd aan Alec aan het denken: ik pushte voortdurend om sneller dan hem te kunnen zijn. Dat ik hier de wereldtitel pak, moet ik nog even laten bezinken.”

Jonathan Vervenne had geen topdag

Bij het eerste tussenpunt was al duidelijk dat Jonathan Vervenne, net als Segaert student burgerlijk ingenieur aan de KU Leuven, niet zou meespelen voor een echte topnotering. Hij was daar al bijna 37 seconden trager dan Lorenzo Milesi en kwam als achtste door. Die trend zette zich door en bij de finish had Vervenne 1”42”05 achterstand op de vliegende Italiaan.

“Ik zat een beetje onder het pacingplan”, gaf Vervenne. toe “Ik had geen topdag, maar wel gewoon een goede dag. Al bij al ben ik tevreden met mijn tijdrit.”

De uitslag

1. Lorenzo Milesi (Ita): 43’00”46

2. Alec Segaert (Bel): +11”27

3. Hamish Mckenzie (Aus): +50”79

4. Pierna Raul Garcia (Spa): +53”59

5. Darren Rafferty (Ier): +56”01

6. Josh Charlton (Gr-Br): +1’11”57

7. Jakob Soderqvist (Zwe): +1’18”12

8. Logan Currie (N-Zl): +1’18”69

9. Jan Christen (Zwi): +1’21”49

10. Michael Leonard (Can): +1’29”25

11. Jonathan Vervenne (Bel): +1’42”05

12. Alastair Mackellar (Aus): +1’42”42