Wie maakt het meeste kans op het WK tijdrijden, Van Aert of Evenepoel? ‘De wegrit was een van zijn beste eendagskoersen ooit’

Aerodynamica versus absoluut vermogen. Of liever: Remco Evenepoel (23) tegen Wout van Aert, Filippo Ganna en Stefan Küng. Wie wordt vandaag in Stirling wereldkampioen tijdrijden? Bondscoach Sven Vanthourenhout plaatst ‘Aerobullet’ Evenepoel met stip op één. Teamcoach Koen Pelgrim omarmt het parcours. ‘Maar dat maakt het nog niet ‘kat in bakkie’ voor Evenepoel.’

Eerst wat cijfers en statistieken. Remco Evenepoel reed dit jaar tot dusver vijf individuele tijdritten, in afstand variërend tussen 12,7 en 41,8 kilometer. Twee daarvan won hij, niet toevallig allebei in de Ronde van Italië, waar hij Ganna, Küng en Thomas versloeg. In Cesena zelfs mét coronakiemen in zijn lijf. In de Ronde van Zwitserland werd hij twee keer tweede, na Küng en Ayuso maar wel telkens vóór Wout van Aert.

De vierde plaats op het BK in Herzele, eind juni, kwam er na een schuiver in de regen. Dat kampioenschap was met 41,8 kilometer zijn langste chronorace van het seizoen. Niet zijn langste ooit. Daarvoor moeten we terug naar het WK 2019 in Yorkshire (54 km), waar hij zilver pakte na Rohan Dennis, toen nog dé norm in de discipline. Ganna en Küng deden er respectievelijk 0.49 en 1.38 minder goed dan Evenepoel.

Niet onbelangrijk, dat laatste. Het toont aan dat de tijdrijder Evenepoel zijn hand niet omdraait voor een kilometer meer. “De lengte van het WK-traject speelt alvast in zijn voordeel”, vindt bondscoach Sven Vanthourenhout. “38 of 48 kilometer, op zich maakt het niet zoveel uit”, pikt coach Koen Pelgrim daarop in.

“Leuk is vooral dat het zo’n traditionele rechttoe-rechtaantijdrit wordt waarin hij zijn krachten 100% kwijt kan. En niet constant draaien en keren, zoals dat vorig jaar meer het geval was in Wollongong en waar de paar tienden die je telkens verliest in de bochten doorwegen in de eindafrekening.”

Vanthourenhout verwacht dat er vaart zal zitten in de weinig technische titelrace. “Van start tot finish keihard trappen met groot verzet, puur op vermogen. Ik denk dat er gemiddeld 52 à 53 km/u zal worden gereden. Het laatste jaar heeft Remco bewezen dat hij zo’n snelle tijdritten aankan.”

Maar hét ‘key point’ moet de aerodynamica worden. En dat plaatst ‘Aerobullet’ Evenepoel pas echt met stip. “Van Aert, Küng en Ganna halen een hoger absoluut vermogen”, legt Pelgrim uit. 450 tot 470 watt op het vlakke, schat Vanthourenhout in. “Maar Remco overtreft dat dan weer in wattages per kilogram lichaamsgewicht (63-64 kg, red.)”, aldus Pelgrim.

“Het gaat erom hoeveel je kan duwen ten opzichte van de weerstand die je hebt. En precies dát is Evenepoels grote troef. Hij is iets kleiner en aerodynamischer.” Wat volgens Vanthourenhout enorm compenseert. “Hoe compact hij op zijn tijdritfiets zit: fenomenaal. In principe zou een renner met zijn profiel wat meer hoogteverschil kunnen gebruiken. Maar zijn aerodynamica is zo gigantisch dat hij er, gezien zijn ontwikkelende snelheid, het grootste voordeel mee doet.”

Toch blijft Pelgrim voorzichtig wat Evenepoels topfavorietstatus betreft. “Die andere jongens zitten natuurlijk ook niet slecht op hun fiets. Ze hebben gewoon iets meer ‘oppervlakte’ door hun lichaamsbouw. Dat is een balans die langs twee kanten kan overhellen. Dit parcours is zeker geen nadeel voor Evenepoel. Maar dat maakt het nog niet per se ‘kat in bakkie’. Als je Van Aert en Küng zondag bezig zag... En Ganna in de achtervolging...” Het wordt een strijd tussen absoluut vermogen en aerodynamica.

“Beetje zoals twee jaar geleden, in Brugge. Toen staken Ganna en Van Aert en nog bovenuit. Ik ben er wel van overtuigd dat Remco beter is dan in 2021. En dat hij het hen serieus lastig kan maken voor de titel.” Evenepoel focuste in zijn pittige WK-aanloop, met de Vuelta als hoger doel in het achterhoofd, niet voor niets op het tijdrijden. Pelgrim: “Als ronderenner blijft hij daar automatisch aandacht aan besteden. Qua inspanning leunt zo’n tijdrit ook nauwer aan bij wat je nodig hebt voor een grote ronde dan het intervalfestival in de wegrit.”

Mathieu Heijboer is Head of Performance van Jumbo-Visma. Het brein achter de fenomenale Tour-tijdrit van Jonas Vingegaard trok na afloop op vakantie naar Lago Maggiore, maar sinds dinsdag logeert hij in het hotel van de Belgen in Stirling. Speciaal overgevlogen. ‘Als Van Aert van deze tijdrit een hoofddoel maakt, is dat ook een hoofddoel van ons.’

Jumbo-Visma en dus ook tijdrit­expert Mathieu Heijboer heeft naast Wout van Aert nog drie renners aan de start.

Jos Van Emden is daar een van. Heijboer: “Mooi dat Van Emden op zijn 38ste een WK-tijdrit mag rijden. Hij was in onze ploeg een pionier in het tijdrijden. Dankzij Van Emden kunnen we Van Aert, Roglic en Vingegaard nu de juiste knowhow geven. Ik gun hem een top tien.”

Maar ook titelverdediger Tobias Foss rijdt voor Jumbo-visma. Heijboer: “Foss heeft dit jaar nog geen goeie tijdritten gereden, omdat hij lang sukkelde met een covidbesmetting. In de Ronde van Polen zag ik hem groeien, maar het zou een verrassing zijn, mocht hij bij de eerste drie eindigen.”

De Australiër Rohan Dennis vervolledigt het rijtje. Heijboer: “Dennis stopt na dit seizoen. Hij heeft zich nog één keer lang en serieus voorbereid. Ik verwacht dat hij hoge ogen gaat gooien.”

Van Emden, Foss en Dennis zijn niet dé reden dat Heijboer zijn vakantie in het Italiaanse Lago Maggiore inruilde voor Glasgow. Toen Foss vorig jaar in Australië wereldkampioen werd, was Heijboer niet van de partij. Van Aert reed er de tijdrit niet.

Heijboer zit vandaag naast bondscoach Sven Vanthourenhout in de volgwagen achter Van Aert en logeert in het hotel van de Belgen. “Ik heb Dennis, Foss en Van Emden de voorbije dagen ook gehoord, maar het klopt dat ik vooral op vraag van Van Aert naar hier ben gekomen. Van Aert heeft een groot doel gemaakt van deze tijdrit, dan is dat ook een groot doel voor onze ploeg en voor mij.” Een werk van lange adem zo blijkt. “Twee dagen na Parijs-Roubaix trok Van Aert naar de piste voor testen op zijn tijdritfiets. Vanaf dan draaide hij de knop om richting deze WK-tijdrit.”

Van Aert reed dit jaar vijf tijdritten, waarvan winst in het BK, maar de rest van zijn chrono’s liepen niet op wieltjes. “In Tirreno-Adriatico was hij net hersteld van ziekte en ging hij niet voluit. In de twee tijdritten van de Ronde van Zwitserland had hij nog niet de juiste conditie en was zijn gevoel niet top. Op het BK was hij wel heel goed, al is die referentie beperkt omdat Evenepoel viel, maar als Evenepoel niet was gevallen, was het zeer nipt geweest. In de Tour was de tijdrit gewoon te zwaar, maar vond ik Van Aert heel goed.”

In de tijdrit van de Tour maakte Vingegaard mede het verschil met een ultralichte fiets, die was ontlakt. Heijboer wou toen niet veel extra prijsgeven over de fiets, omdat hij ook nog andere doelen had: de wereldtitel met Van Aert. “De tijdritfiets op dit WK is dezelfde als in de Tour. Ook ontlakt, maar wel met een zwart-geel-rode vork als eerbetoon aan zijn Belgische titel. De fiets staat al een tijd op punt. Je moet geen nieuwe snufjes verwachten.”

Heijboer is in de eerste plaats aanwezig in Schotland voor de begeleiding voor en tijdens de tijdrit. “Het begin van de tijdrit is wat saai rechtdoor. De wind blaast er normaal tegen, dus moet je proberen snel starten om niet op achterstand te komen. Het is een snel parcours en niet te lastig, zodat de echte specialisten hun ding kunnen doen.

Als Van Aert het parcours had mogen uittekenen, had het iets technischer gemogen en met wat extra glooiingen, maar vergis je niet, dit is echt een prima parcours voor hem. De slotkilometer op de kasseien is echt lastig, dus daar moet je nog iets achter de hand houden, want in een lange tijdrit als deze is de kans op wegzakken richting het einde groot”, legt Heijboer het pacing plan summier uit.

Hoe groot is de kans op de eerste wereldtitel voor Van Aert? “Van Aert geeft goeie signalen. De wegrit was een van zijn beste eendagskoersen ooit en hij herstelde enorm snel. Toen hij in 2021 tweede werd op het WK in Brugge, was hij ook heel sterk, maar nu is hij minstens even goed.”