Hans Vandeweghe onder de indruk van ‘buitenaardse’ Kopecky: ‘Ze heeft het gewicht van de koers gedragen’

Hoe uniek is deze prestatie?

“Dit is van het niveau Nafi Thiam en Justine Henin, zonder meer. Dit katapulteert haar in het koppeleton van de allergrootste Belgische sportvrouwen. Ongezien in het vrouwenwielrennen in België alvast. De laatste wereldtitel op de weg dateert al van 1973. Oké, dat ligt dan vooral aan het jarenlang stiefmoederlijk behandelen van vrouwenwielrennen en het ondermaatse presteren van Kopecky’s voorgangsters, maar dat doet niks af van haar verdienste.

“Vooral de manier waarop spreekt tot de verbeelding. Ze was buitenaards en reed met een verbazend gemak in Glasgow rond, zowel op de wielerbaan als op de weg.”

Wat deed ze dan zo speciaal?

“Je mag vrouwen- en mannensport nooit met elkaar vergelijken, maar voor deze ene keer moeten we hier tegen zondigen om het goed te duiden. Dat zal Lotte Kopecky niet erg vinden: ze koerste zoals een Mathieu van der Poel. Voluntaristisch, spectaculair, volle gas als het moest, gokken als het kon en tussendoor nog wat theater verkopen ook. Ze heeft in haar eentje van die laatste wedstrijd op dit WK een echt spektakelstuk gemaakt.

“Kopecky heeft het gewicht van de koers gedragen. Ze leverde ongetwijfeld de meeste arbeid, al zal de Zwitserse Elise Chabbey, die 60 kilometer vooraan reed, dat misschien tegenspreken. Ze was ook nog eens de efficiëntste in haar inspanningen. De Nederlandse Demi Vollering was dat bijvoorbeeld veel minder. Die reed zichzelf aan het eind ook nog in de kramp.”

Het zag er niet naar uit dat het merkenploegspel doorwoog bij de vrouwen.

“Neen, heel even leek het er zelfs op dat Kopecky haar SD Worx-ploeggenote Vollering een trap in de kont wilde verkopen toen die weer eens niet wilde meerijden of vol in de achtervolging gaan. Het wegvallen van de tweede Nederlandse, Annemiek van Vleuten, voorin door pech was dan ook een welgekomen moment. Daarna was het vrouw tegen vrouw en kon ze de ene na de andere slopen.

“De laatste die ze sloopte was de Deense Cécile Uttrup Ludwig, die normaal nooit veel investeert, maar nu dacht een kans te maken en vol meereed. Net op dat moment pakte Kopecky haar koud. Ze heeft het helemaal alleen gedaan. Van haar SD Workx-ploeggenotes kreeg ze geen steun, maar na afloop zag je dan toch dat die vervelende Demi Vollering haar gemeend knuffelde en feliciteerde.”

Lotte Kopecky is een soort ‘éénvrouwswielerbedrijf’ geworden, hoe speciaal is dat?

“Dat is heel bijzonder. Wel even vermelden dat ze tot laat in de wedstrijd nog veel steun heeft gehad van haar Belgische teamgenote Justine Ghekiere die een aantal uitvalspogingen teniet deed, dus helemaal alleen was ze niet.

“Kopecky doet veel alleen, zo lijkt het wel. Zo zou ze ook zichzelf trainen, wellicht wel met de steun uit de omkadering van de wielerbond. Ze woonde ooit samen met haar voormalige trainer, maar daar heeft ze mee gebroken en sindsdien doet ze het zelf, hoewel ze daar geen opleiding heeft voor genoten. Toch bijzonder.”

Mentaal moet ze erg sterk zijn, ze had dit succes voorspeld.

“Ze heeft een hele weg afgelegd. Ze kwam op haar veertiende in Gent aan op de Topsportschool als een heel timide meisje. Robbe Ghys, Jonas Rickaert, Lindsey De Vylder zijn studiegenoten en de iets oudere Jasper De Buyst zette daar de toon als haan op het erf. Ze bleef daar onverstoord onder en deed haar ding: hard trainen, met de jongens, en niet omzien.

“In Nederland bij SD Worx heeft ze leren winnen in een omgeving waar je ook voor jezelf moet opkomen of ze lopen je onder de voet. 2023 is een superjaar voor haar geworden, hoewel het ook een rampjaar was. Eerst die relatiebreuk en dan het overlijden van haar broer, het hakte er zwaar in, maar ze bleef de focus houden. Ze wist dat ze beter was dan vorig jaar in Wollongong en toen had ze de titel voor het grijpen, maar liet ze Van Vleuten nog wegrijden. Dat zou haar deze keer niet meer overkomen.”