Nieuw puntenverlies voor Antwerp: landskampioen geeft voorsprong in Leuven weg en moet tevreden zijn met punt

Die zomeravond in het King Power @Den Dreef Stadion in Leuven. Zwoele temperaturen, gratis biertjes op de Oude Markt op kosten van rechtenhouder DAZN en een pot voetbal tegen de landskampioen. Wat kan een mens meer verlangen op vrijdagavond?

Het antwoord is soms niet ver zoek. Goed voetbal. Na 23 minuten hield scheidsrechter Visser even halt voor een drankpauze. Eentje die dan toch vooral voor de enthousiaste supporters welgekomen was. Leuk sfeertje, veel lawaai. Maar op het veld hadden we toen eigenlijk nog geen grote kans gezien. Een volley van Balikwisha ruim naast na een slippertje van Dom, en een kopbal van diezelfde Dom in de handen van Butez. Maar verder...

Veel strijd, dat wel. OH Leuven irriteerde, maakte fouten, maar op een slimme manier. Het moet hun beste wedstrijd van het seizoensbegin zijn geweest. Een blok op 15 meter van de eigen baklijn belette Antwerp het voetballen. Af en toe beproefden ze hun geluk op de tegenaanval, maar dat leverde weinig op. De landskampioen had er vooral offensief alle moeite mee. Het ging gewoon te traag. Creativiteit was ver zoek, er zat amper beweging in. Janssen zakte meermaals in tot achter zijn eigen middenveld... Lag het dan toch aan de temperatuur?

Nochtans speelde Antwerp met dezelfde elf namen die vorige week Kortrijk van het kastje naar de muur hadden gespeeld met 6-0. Toen werd er geschreven over ‘kampioenen niveau’. Toch een beetje de waan van de dag, blijkt een week later. Antwerp zou echter Antwerp niet zijn als het van niets toch iets kan maken. Een klasseflits van Janssen, die ondanks een gretige Pletinckx in z’n rug toch uit de draai de verste hoek kon vinden, door de benen van z’n belager. Gemillimeterd. Z’n vierde al van het seizoen. Als we er eentje moeten aanduiden die klaar is voor dinsdag...

De VAR maakte het Antwerp ook niet makkelijker. Visser zag een penaltyfout van Pletinckx, maar de videoscheids greep terecht in. Niet dat het voetbal zo veel beter was na rust. Zou je wel verwachten met een bloedverwant van Erling Haaland tussen de lijnen, maar de 23-jarige Brunes was nog niet helemaal opgewassen tegen Alderweireld en De Laet. Eén poging rakelings naast van de Noor deed de Leuvenaars wel opveren, en ook in een afgeblokt schot van Banzuzi zat meer. Overdramatiseren is ook niet nodig, want organisatorisch staat dit Antwerp altijd als een huis. Ze slikten in drie matchen - plus 82 minuten aan Den Dreef - maar één tegengoal, op strafschop dan nog. En gaven zelden grote kansen weg.

Bij de drankpauze na rust gingen de handen op mekaar bij thuis- en uitfans. Mooi moment voor Mandela Keita, die zijn terugkeer bij Antwerp vierde tegen z’n ex-club. “Oooh, Mandela Keita...”, zongen rood en wit in koor. Geen wraakgevoelens. Hij moest mee de loopgraven in, want het spel ging steeds vaker op en af. OHL moest wel gaan aanvallen. Antwerp keek likkebaardend naar al die ruimte in hun rug, maar meer dan een kopbal van Alderweireld op Prévot dwong de kampioen ook niet af. Te veel kamikazevoetbal. Van Bommel moest aanmanen tot rust in de kopjes. Voorspelt nooit veel goeds, bleek niet veel later. Leuvens jeugdproduct Sagrado kopte een scherpe hoekschop staalhard voorbij Butez. 1-1. De inspanningen van de thuisploeg beloond. Reken maar dat dit bij Antwerp pijn doet.

Voor de derde keer in vier matchen heerst het gevoel dat het meer mag, en moet zijn bij de ‘Great Old’, in het achterhoofd houdend dat ze binnen drie dagen AEK Athene of Dinamo Zagreb bekampen. Ploegen met naam in Europa, allebei ijzersterk in eigen land en niet verlegen om het tot een ordinaire knokpartij te laten komen op het veld. Dan heb je doorgaans veel meer nodig dan één klasseflits van je spits.

Geen topresultaat, geen topvoetbal. Alles op dinsdag nu. Het zal nodig zijn, als we deze jaargang een Belgische ploeg op het allergrootste podium willen zien.