Ofwel staat het u nog levendig bij, ofwel hebt u ons artikel gelezen. Feit is dat Vanhaezebrouck op de bank bij APOEL ene Ricardo Sa Pinto zal terugzien. Portugees heethoofd, ex-Standard, attractie aan de zijlijn én voor een seizoen de gezworen vijand van de coach van de Buffalo’s. Die bewogen geschiedenis is Sa Pinto nog niet vergeten.

Dat hij ooit werd beticht “een buitenlander te zijn die bijna weg was”, zit hem nog steeds dwars. “Voetbal is emotie”, zo begon hij zijn betoog. “Ik ben een heel emotionele persoon, dat weten jullie. Dat hebben jullie gezien. Ik doe alles voor mijn ploeg opdat ze winnen, binnen de regels. Ik gooi nooit de eerste steen, ik ben niet de eerste om iemand te beledigen. Maar ik ben niet perfect. Niemand is perfect. En als ik in de fout ga, dan verontschuldig ik me. In voetbal gebeurt er soms iets tussen spelers of coaches, in het heetst van de strijd. Maar na de wedstrijd is het zand erover. Tenzij je bepaalde grenzen overschrijdt. In die situatie is hij wél naar een ander level gegaan. Kijk, ik ben een gentleman, zeer beleefd. Ik kreeg een geweldige opvoeding van mijn geweldige ouders. Maar wat deze situatie betreft: er is niets veranderd. Hij heeft iets gezegd dat ver voorbij emotionele conflicten gaat in de wedstrijd. Ik zal zijn hand niet schudden. Hij is voor mij geen coach. Ik wens niemand iets slecht toe maar hij is iemand die me onverschillig laat.”

Klare taal. Net zoals hij duidelijk ook over AA Gent zijn huiswerk had gedaan. De “ervaring van Kums”, het gevaar voorin van “Orban, Cuypers, Hong”, linkerwingers Fofana en Brown, zelfs de corners: hij somde het allemaal op als wapens van de Buffalo’s. “APOEL haalde al vier jaar geen groepsfase meer. Dat is te lang voor een team als het onze. Maar de druk ligt bij Gent. APOEL heeft in zeven confrontaties met Belgische ploegen nooit gewonnen. AA Gent heeft meer budget, een hogere ranking, meer Europese historie.” Om eraan toe te voegen dat hij als trainer nog nooit een play-offronde had verloren. “We gaan veerkrachtig moeten zijn om deze sterke ploeg te kloppen. Maar wij doen het ook goed: we hebben voor het eerst sinds lang vijf zeges op rij geboekt.”

De Portugees kwam ook terug op zijn periode bij Standard, waar hij baan moest ruimen voor Michel Preud’homme. “Ik had een geweldige tijd bij Standard. We wonnen de beker na heel wat jaren, haalden de play-offs nog eens na al die jaren. Bijna wonnen we zelfs de titel. Ik ben heel trots op die tijd. (fijntjes) Spijtig genoeg had Standard na mijn vertrek geen goeie seizoenen meer. Ik volg hen nog, net als het Belgische voetbal. Het is belangrijk te weten hoe sterk een competitie is. Dat is een voordeel, maar beslissend voor deze match is het niet. Maar ik houd van het voetbal hier: met intensiteit, duels, veel doelpunten, veel kwaliteit. I like.” Alles behalve zijn collega aan de andere kant van de middellijn. Ex-collega zelfs.

Vanhaezebrouck wil wel handen schudden

Eerder op de dag had Hein Vanhaezebrouck nog gezegd dat hij wel de hand zou schudden van Sa Pinto: “Ik heb met veel trainers een voorgeschiedenis. Wat gebeurd is, is gebeurd. Hij heeft in België goed werk geleverd en resultaten geboekt met Standard. Daar gaat het om. Hoe dat gebeurt, dat speelt nu geen rol meer. Nu zitten zowel ik als hij in een andere situatie. Ik ga gewoon beleefd zijn. En hem bijvoorbeeld een hand geven.”