Groepsfase Europa League wenkt al voor Union na 2-0 overwinning tegen Lugano

Omstreeks 21u20 speelde ‘Bruxelles je t’aime’ in het Astridpark.

Angèle op haar best. Op dat moment stond het 1-0 voor Union-Saint-Gilloise. Een goal na tien minuten van Eckert Ayensa. Netjes afgewerkt van de Duitse spits. Na zijn vier goals in de competitie, nu zijn eerste van het seizoen in Europa. Mooie cijfers voor iemand die vorig jaar lang geblesseerd was én eigenlijk geen eerste keuze was.

Union had lange tijd de bovenhand. Vijf minuten na de openingsgoal miste Puertas een enorme kans op de 2-0. Zou Lugano-doelman Saipi weten hoe hij die bal gepakt heeft?

Maar het was oppassen voor de messcherpe tegenstotenvan de Zwitsers. Met een kwieke Bottani en een gevaarlijke Steffen. Die laatste trapte oog in oog met Moris naast. Het was een eerste waarschuwing.

De tweede volgde in minuut 34. Moris duwde een hoekschop weg, Hajdari tikte de rebound binnen. Gelukkig voor de Brusselaars deed hij dat met de arm/hand. De VAR greep in en de scheidsrechter keurde het doelpunt af. Oef.

Het viel op dat Union vooral voor de rust wankel stond te verdedigen. Dat is niet van hun gewoonte. Burgess liet zich een paar keer ringeloren, Mac Allister had het lastig tegen Bottani en Machida liet te veel ruimte in de rug. Hij stond vaak in niemandsland. Lugano speelde het bovendien een paar keer slecht uit op de counter. Anders…

Zeggen dat de Zwitsers enkel speculeerden op de tegenaanval, is de waarheid geweld aandoen. Ze presenteerden zich als een stugge ploeg. Voetbalden bij momenten met lef. Hoge druk, goede combinaties, potig in de duels.

Union had het ook in de tweede helft lastig. Celar trapte vanuit een schuine hoek, Moris redde in de korte hoek. Aan de overkant testte Terho de reflexen van Saipi - uitstekend schot, dito save. Lugano zakte na zeventig minuten stilaan weg, kreeg het allemaal minder belopen. Union kreeg weer meer vat op de wedstrijd.

Een poging van de ingevallen Sadiki ging nog naast. Maar Terho zorgde dan toch voor de verlossende 2-0. Nilsson hield zijn verdediger goed af, Sadiki speelde in tot bij de Fin en die trapte overhoeks binnen. Opluchting bij zowat iedereen bij Union. Van trainer Blessin tot doelman Moris.

De Brusselaars gingen nadien nog op zoek naar een derde doelpunt. Zonder succes. Een afzwaaier van Terho was lange tijd het gevaarlijkst.

Lugano dreigde nog één keer. En hoe. Moris had een geweldige redding in huis op een poging van dichtbij van Macek - hoe kon die daar helemaal vrijstaan?

Vlak voor tijd kopte Lazare dan weer onbegrijpelijk naast. Machida van zijn kant had te veel tijd nodig in een scrimmage voor doel.

Hoe dan ook is Union zijn Europese jaar goed gestart. Volgende week moeten de Brusselaars het dan maar afmaken in Genève. Zij zakken met een goed gevoel af naar Zwitserland. De fans die meereizen evenzeer. Maar helemaal zeker van kwalificatie zijn ze nog niet. Daarvoor kreeg Lugano iets te veel kansen. Wordt Moris ook volgende week de talisman?

Toen de scheidsrechter het einde van de wedstrijd floot, ging iedereen in het Park rechtstaan op de banken. Anderlecht was weer even Saint-Gilles.