Vinden we binnenkort vermiste vlucht MH370 dankzij de eendenmossel?
Op 8 maart 2014 verdween vlucht 370 van Malaysia Airlines plots tijdens een reis van Kuala Lumpur naar Peking. Met man en macht zocht men tevergeefs naar het vermiste vliegtuig. Een paar stukken puin spoelden aan, maar het hoofdgedeelte van het vliegtuig – samen met de passagiers en bemanning – blijft tot op heden vermist. Maar misschien komt daar binnenkort verandering in door de wetenschap. Een wetenschappelijke studie heeft een nieuwe manier voorgesteld waarop we het vliegtuig bijna tien jaar later zouden kunnen vinden. Dankzij ... de eendenmossel.
Een jaar na de crash zag wetenschapper Gregory Herbert van de Universiteit van Zuid-Florida foto’s van het puin dat aanspoelde op het eiland Réunion voor de kust van Afrika met daarop eendenmosselen. “Het puin was bedekt met eendenmosselen, en zodra ik dat zag, begon ik onmiddellijk e-mails te sturen naar de mensen van de zoekactie. Ik wist namelijk dat de samenstelling van hun huisjes aanwijzingen kan geven over de crashlocatie”, vertelt Herbert in een persbericht.
Aan een onderdeel van de vleugel zaten een aantal eendenmosselen (Lepas anatifera) vast. De reden dat dit voor Herbert zo spannend was, is dat hun schelpen dagelijks groeien, waarbij elke nieuwe laag wordt beïnvloed door de temperatuur van het water waarin de eendenmossel zich bevindt.
Het resultaat is zoiets als hoe de ringen van bomen je kunnen vertellen hoe oud een boom is en hoe de weersomstandigheden waren. Of bijvoorbeeld hoe het kijken naar oude koralen ons laat weten dat de aarde meer dan 400 miljoen jaar geleden 420 dagen per jaar had. Door de watertemperaturen vastgelegd door de schelp te vergelijken met oceanografische modellen zou het dus mogelijk zijn om het pad van de eendenmossel te bepalen. Met andere woorden, zo kan je te weten komen waar het wrakstuk oorspronkelijk vandaan kwam. Wat de wetenschappers extra hoopvol maakt is dat de crash heeft plaatsgevonden in een locatie genaamd “The Seventh Arc”. Hier veranderen de temperaturen snel wat het makkelijker maakt om het pad te volgen.
Nadat Herbert het proces had verfijnd om nauwkeurigere temperatuurgegevens te bepalen uit eendenmosselen die in het laboratorium waren gekweekt testte hij zijn hypothese uit op enkele jongere zeepokken die op het wrakstuk zaten. Daarbij zag hij een verschuiving van warmere wateren rond de 27 °C naar koelere wateren rond de 23 °C, wat overeenkwam met eerdere modellen waaruit bleek dat het wrakstuk zuidwaarts dreef over de Indische Oceaan.
Met deze studie hebben we nu bewezen we met een eendenmossel de oorsprong van de crash kunnen achterhalen
Uit verder onderzoek waarbij de wetenschappers 50.000 deeltjes lieten ronddrijven in een simulatie bleek dat het effectief mogelijk zou kunnen zijn om het pad van het puin te reconstrueren, waardoor de plek waar je moet kijken aanzienlijk zou kunnen worden beperkt. Daarvoor schrijft het team echter dat ze hun methoden nog moeten verfijnen én toegang moeten krijgen tot oudere zeepokken.
“De Franse wetenschapper Joseph Poupin, een van de eerste biologen die het puin onderzocht, kwam tot de conclusie dat de grootste aan het wrakstuk bevestigde zeepokken mogelijk oud genoeg waren om zich zeer kort na de crash op het wrak te hebben gekoloniseerd. Met andere woorden kwamen zij het dichtst bij de feitelijke locatie waar het vliegtuig was neergestort”, vertelt Herbert. “Helaas zijn ze nog niet beschikbaar gesteld voor onderzoek. Maar met deze studie hebben we nu bewezen dat deze methode kan worden toegepast op een eendenmossel om zo de oorsprong van de crash te achterhalen.”
Het team hoopt dat de nieuwe aanpak de zoektocht naar het vliegtuig kan helpen hervatten en misschien zelfs de families van degenen aan boord eindelijk kan helpen om dit hoofdstuk af te sluiten.
0 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageer