Zes jaar na de "bloederige genocide" op de Rohingya in Myanmar is de roep om gerechtigheid groot

Mohammad heeft nog altijd nachtmerries van de angstaanjagende reis die hij in oktober vorig jaar maakte. De 26-jarige man verbleef in het Kutupalong-vluchtelingenkamp in Bangladesh, dat bekendstaat als het grootste vluchtelingenkamp ter wereld. Honderdduizenden mensen verblijven er in mensonwaardige omstandigheden. 

Net als veel andere vluchtelingen in het kamp was Mohammad op zoek naar een beter leven. Hij betaalde een smokkelaar bijna 1.500 euro om hem veilig naar Maleisië te brengen, maar de reis verliep anders dan gepland. In een overbevolkte vissersboot dreef hij ongeveer een week doelloos op zee rond. 

"We hadden geen eten meegekregen en de kinderen huilden van de honger", vertelt hij. "De mensen die de boot bestuurden, sloegen ons zonder mededogen. Op de negende of de tiende dag - ik weet het niet exact meer - zonk de boot."

Samen met een paar andere schipbreukelingen zwom hij urenlang rond vooraleer de kustwacht hen voor de kust van Bangladesh kon redden. "Enkele vrouwen en kinderen hebben het niet overleefd en zijn verdronken", vertelt Mohammad. "Al mijn geld is nu op. Ik ben alles kwijt."

Mohammad is een Rohingya, een etnische en religieuze minderheidsgroep in Myanmar, een land in Zuidoost-Azië. De Rohingya zijn voornamelijk moslim en wonen in de staat Rakhine, gelegen in het westen van Myanmar. Al decennialang worden de Rohingya geconfronteerd met ernstige mensenrechtenschendingen en discriminatie.

De Myanmarese regering beschouwt hen vaak niet als burgers en heeft beperkingen opgelegd aan hun bewegingsvrijheid, toegang tot onderwijs en gezondheidszorg, en andere basisrechten. 

Dit heeft geleid tot een langdurige humanitaire crisis en heeft veel Rohingya gedwongen te vluchten naar naburige landen, zoals Bangladesh. Net als Mohammad zijn meer dan een miljoen andere Rohingya het land ontvlucht.

Want op 25 augustus 2017 zet het leger van Myanmar een grootschalige actie op poten om alle Rohingya het land uit te drijven. Het leger begint met het doden van mannen, het verkrachten van vrouwen en platbranden van dorpen. De Verenigde Naties spreken van een "genocide" tegen een minderheid die voornamelijk uit moslims bestaat. 25 augustus staat sindsdien bekend als "dag van de genocide" en de situatie van de Rohingya's is internationaal erkend als een van de ergste vluchtelingencrises ter wereld.

De Rohingya grijpen de "dag van de genocide" nu aan om gerechtigheid te vragen voor wat er 6 jaar geleden gebeurd is. En vandaag nog steeds gebeurt, want ongeveer 600.000 Rohingya kiezen er nog steeds bewust voor om Myanmar niet te verlaten. Tot op vandaag worden ze geconfronteerd met verregaande inperkingen op hun rechten en leven ze onder een voortdurende dreiging van geweld.

Er zijn oproepen gedaan voor internationale actie om hun rechten en welzijn te beschermen, toch wachten velen tot op vandaag nog op gerechtigheid. 

"De aanval tegen de Rohingya zes jaar geleden kan worden beschouwd als misdaden tegen de mensheid en genocide", vertelt Tom Andrews, de speciale VN-rapporteur voor de mensenrechtensituatie in Myanmar. "Die misdaden zouden de wereld moeten wakkerschudden en internationale actie uitlokken, maar de internationale gemeenschap heeft gefaald."

"Na zes jaar is de VN-veiligheidsraad er nog altijd niet in geslaagd om de zaak voor het Internationaal Strafhof te brengen, ondanks de hoge bewijslast van gruweldaden. Het Wereldvoedselprogramma moet noodgedwongen rantsoeneren in de kampen in Bangladesh door de afnemende financiële bijdragen van VN-lidstaten."

"Er moet nu actie worden ondernomen", concludeert Andrews. "Diegenen die verantwoordelijk zijn voor de genocide moeten tot de orde worden geroepen. We moeten een einde maken aan het lijden van de Rohingya. We kunnen niet nog een jaar laten voorbijgaan zonder dat er gerechtigheid komt."