Over de dramatische start

Judith Vandermeiren: “We hebben het onszelf enorm moeilijk gemaakt door zo te starten. Als we in de finale onze beste wedstrijd zouden gespeeld hebben, zou ik er makkelijker mee kunnen leven dan nu. Geloofde iedereen wel van in het begin in onze kansen? Dat was alleszins niet de manier waarop wij normaal verdedigen. Daar gaan we zeker nog over spreken.”

Michelle Struijk: “Was het een kwestie van stress? Of van ervaring? Ik weet het niet. Ik weet wel dat zoiets nooit meer mag gebeuren. Als je niet honderd procent presteert vanaf de eerste seconde krijg je tegen Nederland goals om de oren. Nochtans hadden wij in al onze vorige matchen altijd voortreffelijk als een blok verdedigd, maar nu gaven we het weg in de eerste vijf minuten.”

Raoul Ehlen: “Onze eerste tien minuten waren inderdaad dramatisch. De ene goal was al knulliger dan de andere. Bizar eigenlijk. Dat waren wij niet. Mij leek het eerder een kwestie van te weinig dan te veel stress. Tegen Duitsland en Spanje stonden we scherper. Misschien hoort dit gewoon bij het leerproces van een jonge groep.”

Judith Vandermeiren: “In 2017 stonden we nog te juichen en te dansen op het veld na onze zilveren EK-medaille. Toen waren zelf verrast dat we het zover hadden geschopt, nu wilden we het Nederland zo moeilijk mogelijk maken. Als we verdedigend solide waren geweest, wisten we dat we hen pijn konden doen.”

Over de aansluiting naar 2-1

Michelle Struijk: “Plots was het wel weer een match. En dat verheugt me. We brachten Nederland zelfs even aan het twijfelen, maar dat blijft natuurlijk de beste ploeg van de wereld. In ieder geval wordt dit niet onze laatste finale.”

Raoul Ehlen: “Hoe wij toen opveerden, zegt veel over onze mentale groei. Net zoals onze prestaties onder de allerhoogste druk tegen Spanje en Duitsland.”

Judith Vandermeiren: “We zijn er dus wel in blijven geloven, zelfs na die 2-0. We begonnen meer te hockeyen, met meer lef ook. En dan volgde die aansluitingstreffer. Op dat moment was Nederland er toch niet echt gerust meer in. We deden hen pijn, maar nadat we een domme derde doelpunt weggaven, wist je dat het moeilijk zou worden. “

Raoul Ehlen: “Om Nederland te kloppen, moet je gewoon zelf ook top zijn, maar ik geef ons zowel verdedigend als aanvallend slechts een 6. En een tweede aansluitingstreffer kwam er niet meer, ook al hadden we nog enkele kansjes op 3-2.”

Over het hele toernooi

Barbara Nelen: “We hadden alleszins gehoopt om dit EK op een mooiere manier af te sluiten. Met goud, namelijk. Het gevoel na deze zilveren medaille is helemaal anders dan in 2017, toen we nochtans hetzelfde resultaat hadden behaald. Destijds was het een verrassing dat we zover geraakt waren en hadden we onderweg wel wat geluk gekend, terwijl we nu voluit mikten op de hoofdprijs.”

Raoul Ehlen: “Behalve de eerste tien minuten in de finale blijft dit toch gewoon een fantastisch toernooi, waarop we met zijn allen best wel trots mogen zijn.”

Barbara Nelen: “Nederland staat al zoveel langer dan wij aan de top, terwijl ons verhaal slechts een tiental jaar geleden echt begon. En nu pas horen de Panthers bij de beste vier landen van de wereld. Die gap is dus logisch, maar België is op komst.”

Judith Vandermeiren: “Al bij al speel je toch niet zoveel finales in je loopbaan. Dan blijft het wringen, de manier waarop wij deze keer van start gingen. De reden waarom wij zover geraakt zijn in het EK was net omdat we over my dead-body verdedigden. En dat zag je niet in de finale, althans niet in de eerste zeven-acht minuten.”

Over de olympische perspectieven

Raoul Ehlen: “Wij hebben nog elf maanden om klaar te zijn voor Parijs. Deze finale is een tegenvaller, maar onze missie blijft overeind: een medaille pakken op de Spelen. En dat kan met deze jonge ploeg. We liggen zelfs voor op ons schema.”

Judith Vandermeiren: “Ik blijf overtuigd van de kwaliteiten van dit team, zie maar naar de individuele trofeeën die wij krijgen. En we hebben Spanje volledig opzij gezet, we klopten Duitsland in eigen huis en staan nummer vier van de wereld. Dat kan je meenemen richting Parijs, waar deze hongerige groep nog een jaar extra in de benen zal hebben.”

Raoul Ehlen: “Net omdat we zo jong zijn, zit er nog zoveel rek op deze groep. Stel je voor hoe goed ze over een jaar zullen zijn. En al onze jeugdploegen halen Europese medailles.”

Barbara Nelen: “Kijk naar onze evolutie en zie hoeveel we gegroeid zijn - fysiek, mentaal en technisch. Met al die uitstekende jeugdspeelsters ziet onze toekomst er echt goed uit. Die brengen veel energie.”

Judith Vandermeiren: “Op mondiaal niveau steekt er nog steeds een team met kop en schouders bovenuit, maar wij blijven jagen achter Nederland.”

Michelle Struijk: “Weet je wat het is: dan kloppen we Nederland maar op de Olympische Spelen.”