Carl Hoefkens na teleurstellend gelijkspel tegen hekkensluiter Kortrijk: “Ik kijk niet naar mijn eigen positie”

Het zijn zware tijden voor al wie Standard een warm hart toedraagt. Op 14 april wonnen de Rouches voor het laatst een officiële voetbalwedstrijd (3-1 tegen Charleroi). Sindsdien is het doffe ellende. De pijnlijke exit van Ronny Deila heeft zijn sporen nagelaten op Sclessin. Net zoals het vertrek van de huurlingen Steven Alzate en Philip Zinckernagel, die Deila nog eens volgde naar Club Brugge. Dat is het mes in de wonde draaien.

Het relatieve succes van het voorbije seizoen had voor een verwachtingspatroon gezorgd bij de Luikse fans en een aantal spelers. Sommigen dachten door te pakken... Ook in Miami, waar de hoofdzetel van de Amerikaanse eigenaars gezeteld is, had men blijkbaar zo’n mening. Weinig realistisch allemaal als je niets kan doen op de transfermarkt.

Na moeilijke jaren had Standard afgelopen seizoen de top van het Belgisch voetbal weliswaar nog lang niet terug bereikt, maar het had een eerste deeltje van de berg toch al beklommen. Wel, het is daar deze zomer weer keihard vanaf getuimeld. De Luikse club vertrok dit seizoen vanaf startpunt nul.

De top zes ambiëren, de Champions’ Play-offs, met deze selectie is waanzin. Gilles Dewaele legde zaterdagavond de vinger op de zere plek. “Wie heeft die verwachtingen daar gelegd? Geen enkele speler heeft dat ooit gezegd”, klonk het bij de rechtsback. “We kunnen beter dan dit, maar iedereen is het erover eens dat er spelers moeten bijkomen. Dat ligt niet aan de coach of aan de huidige groep, dat is iets voor bovenaf en dat mag ook gezegd worden.”

De naakte cijfers zijn vernietigend: 2 op 15 en slechts twee doelpunten gemaakt. Nochtans had Standard niet het zwaarste programma. De ploeg van Carl Hoefkens creëerde in het Guldensporenstadion voor het eerst eens wat kansen. Enkel de ingevallen Kawabe wist te scoren en maakte zo de openingstreffer van Davies ongedaan.

Tegelijkertijd ontsnapten Luikenaars in de slotfase nog aan een nederlaag. Het is dat Zinho Vanheusden de bal op de lijn keerde. “Ik ben trots op mijn spelers en onze fans”, zou Hoefkens na afloop zeggen. “We waren er 90 minuten.”

De Luikse T1 zit gevangen in een lastig parket. Enerzijds zal hij beseffen dat zijn bilan uiterst pover oogt en dat in het voetbal een trainer altijd het gelag daarvoor betaalt. Anderzijds kan hij niet anders dan wachten totdat de (beloofde) versterking komt. “Ik voel helemaal geen druk over mijn positie”, klonk het. “Ik kijk daar sowieso niet naar. We hebben vandaag tot het laatste moment geknokt. We hadden 62 procent balbezit, zes schoten binnen het kader en hadden twee penalty’s moeten krijgen.”

Hoefkens probeert het dus allemaal van zich af te laten glijden, maar hij zal zich ook meer hebben voorgesteld bij zijn eerste weken in Luik. “Zicht op versterking heb ik op dit moment niet. De markt is nog negen dagen open, pas daarna kunnen we conclusies trekken. We werken met de spelers die we hebben. Ik ben tevreden over hun ingesteldheid, maar je zag vandaag ook dat we in het laatste deel van het veld kwaliteit missen. Als we dat wél zouden hebben, had je deze match gewonnen. Frustraties mag je niet te veel hebben als trainer. De huidige situatie is voor geen van ons makkelijk, door het puntentotaal maar ook door alle verhalen die er de ronde doen. Het is belangrijk de rust te houden.”

Nu is dat laatste in de Vurige Stede doorgaans niet zo makkelijk. Zaterdag komt RWDM op bezoek. Een must win. “Een club als Standard moet altijd winnen”, counterde Hoefkens. “Zaterdag is dat niet anders.”

Neen, die bergtop is op dit moment verder weg dan ooit.