plusartikels
reeks 23 in 2023
Angelique de Rycke werd mama op haar 22ste: ‘Ik wist altijd al dat ik me vroeg wilde settelen’
‘Het voordeel van zo jong mama te zijn: nu ga ik misschien een paar jaar afzien, maar nadien heb ik tenminste nog een leven.’ — © Christophe De Muynck
Had je Angelique de Rycke vijf jaar geleden gevraagd waar ze vandaag wilde staan, dan was dat exact hier. Met een huisje, tuintje én kindje. ‘Sinds ik mama ben,is mijn leven compleet.’
Wie is Angelique de Rycke?
• Woont in/met: Schellebelle met haar vriend Robbe en zoon Nox
• Opleiding: jeugd- en gehandicaptenzorg aan Mariagaard Wetteren
• Wordt 23 op 21 november
‘Mijn zomer in één woord? Intens! Op 11 juli ben ik mama geworden van een zoontje, Nox. Sindsdien voel ik veel – vooral geluk, maar ook dat mijn hormonen opnieuw hun weg moeten zoeken. (lacht) Gelukkig is Nox een droom van een kind: hij slaapt veel en drinkt goed. Al heeft de hele buurt het wel gehoord wanneer hij honger heeft.’
‘Voor Nox geboren werd, wilde ik tot in de puntjes voorbereid zijn. Ik had wat last van nesteldrang – zeker in het begin. Grappig genoeg werd ik naar het einde van mijn zwangerschap net rustiger, omdat er niets meer voor te bereiden viel. Wat wel bleef, was een soort van onzekerheid. “Zullen we dat wel kunnen?”, vroeg ik weleens aan Robbe, mijn vriend. Maar nu Nox er is, lijkt het alsof het nooit anders is geweest.’
‘Na mijn bevalling hebben we het bewust rustig gehouden, want een baby zet je wereld op zijn kop. Er is plots zoveel waar je rekening mee moet houden: pampers, flesjes, dutjes. Wat we sinds kort wel doen, is elke dinsdag en woensdag bij onze ouders gaan eten. Zulke momenten vind ik belangrijk. Door een stomme ruzie heb ik met bepaalde familieleden geen contact meer. De familie die ik wel nog heb, apprecieer ik daarom des te meer.’
Geen spijt
‘Dat ik zo jong mama ben geworden, was voor niemand in mijn omgeving een verrassing. Al sinds mijn zestiende schreeuw ik van de daken dat ik een kindje wil. (lacht) Waarom weet ik niet. Ik denk dat ik gewoon vroegrijp was, op alle vlakken. Zo heb ik al zes jaar een relatie met Robbe. Op mijn twintigste kochten we samen een huis.’
‘Om je zo vroeg te kunnen settelen, moet je natuurlijk wel sparen. Daarom ben ik na het middelbaar meteen beginnen te werken. Eerst werkte ik in een winkel, maar al snel voelde ik dat ik iets wilde betekenen voor de maatschappij. De kinderopvang had het moeilijk, en kindjes lagen me altijd al nauw aan het hart. Daarom startte ik in een crèche, maar helaas boterde het niet met mijn werkgever. Het laatste jaar stond ik op het randje van een burn-out, dag na dag voelde ik mijn passie uitdoven.’
‘Uiteindelijk nam ik ontslag, en sinds vorig jaar werk ik als thuisverzorgster bij I-Mens. Mijn nieuwe job doe ik heel graag. Het enige wat ik moeilijk vind, is dat ik me boven mensen moet stellen die een stuk ouder zijn dan ik. Daarom twijfel ik of ik wel gemaakt ben voor zo’n job. En als ik eerlijk ben, begint het opnieuw te kriebelen om met kindjes te werken sinds ik mama ben.’
‘Hoewel ik al veel grote stappen heb gezet, voel ik me niet ouder dan ik ben. Wat ik soms wel merk, is dat leeftijdsgenoten opkijken naar wat mijn vriend en ik al hebben bereikt. We hebben al jaren vast werk, een huis en twee auto’s. Sommige leeftijdsgenoten studeren nu pas af en moeten voor al die dingen nog beginnen te werken. Al zullen ze ons later natuurlijk dubbel en dik inhalen dankzij hun diploma.’
‘Toch heb ik geen spijt dat ik niet heb voortgestudeerd. Ik zou niet weten wat ik nog gedaan zou moeten hebben, en ik wist altijd al dat ik me vroeg wilde settelen. Het studentenleven heb ik nooit gemist: zelfs in het middelbaar was elk weekend gaan feesten niets voor mij. Ik ging liever een dagje naar de Ikea. (lacht)’
Nagelsetje
‘De komende maand wil ik vooral genieten van mijn tijd met Nox, want op 16 oktober moet ik alweer aan de slag. Een tweede kindje krijgen zie ik nog niet meteen gebeuren. Het leven wordt steeds duurder, en los daarvan vraag ik me soms af of het überhaupt nog het moment is om veel kinderen op de wereld te zetten.’
‘Op lange termijn hoop ik een job te vinden die me volledig ligt, en als Nox wat ouder is, sluit ik niet uit dat ik nog een extra opleiding volg. Een aantal jaar geleden kocht ik een nagelsetje, en ik merk dat ik daar veel plezier uit haal. Misschien is een opleiding tot nagelstyliste wel iets voor mij. Dat is het voordeel van zo jong mama te zijn: nu zal ik misschien een paar jaar afzien, maar nadien heb ik tenminste nog een leven.’
‘Mijn grootste droom? Die is al uitgekomen. Sinds ik mama ben, is mijn leven compleet. Nox was het laatste puzzelstukje dat nog ontbrak, zeg ik tegen iedereen. Al zou ik misschien wel nog een hond willen. Maar geen al te grote, want die ruien te veel. (lacht)’
Vijf vragen
Wanneer was je het gelukkigst?
‘Vlak na mijn bevalling, toen ik Nox voor het eerst in mijn armen hield.’
Wat is je dierbaarste bezit?
‘Mijn geboorteknuffel. Tijdens mijn zwangerschap had ik er veel aan, en later zou ik hem graag aan Nox doorgeven.’
Wat wilde je worden als kind?
‘Popster. Ik was volledig in de ban van Hannah Montana. (lacht)’
Wie is je favoriete persoon?
‘Mijn mama. We hebben een heel hechte band en ik kan alles bij haar kwijt.’
Wat houdt je ’s nachts wakker?
‘Dat er iets kan mislopen met Nox. De neef van mijn vriend is op zijn achttiende verongelukt, en nu ik zelf mama ben, mag ik er niet aan denken dat we onze zoon zo jong zouden verliezen.’
