‘Talk to Me’: psychologische horror, geritmeerd met fysieke uitbarstingen ★★★☆☆

Een gebalsemde hand van een voormalig medium, gehuld in keramiek: een groep jongeren uit Adelaide, Australië, ontdekt dat het relict de toegang vormt tot een onbekende wereld waar geesten huizen. Wie contact wil leggen steekt een kaars aan, grijpt de hand vast en zegt: “Spreek tot mij.” Je ziet dan – als enige; de omstaanders dus niet – een geestverschijning die meestal wat weg heeft van een gekwetste, bebloede zombie. Als je vervolgens zegt: “Ik laat je binnen”, neemt de geest je lichaam over. Na ten laatste anderhalve minuut – langer is gevaarlijk, de geest zou anders kunnen blijven – moet een van de andere aanwezigen de kaars uitblazen, wat de geest meteen uit je lichaam bonjourt. Het loopt fout als de 17-jarige Mia contact legt met haar moeder, die twee jaar eerder in verdachte omstandigheden overleden is.

De premisse van Talk to Me is, eh, begeesterend. Het is het debuut van tweeling Danny Philippou en Michael Philippou, Australische dertigers die de afgelopen tien jaar met hun YouTube-kanaal RackaRacka bijna zeven miljoen abonnees hebben verzameld. Hun grofgebekte, komische video’s zijn een ode aan de slechte smaak, tot de nok gevuld met groteske hyperbolen. Talk to Me is niets van dat alles. De beperkte dosis gore wordt stijlvol geserveerd. Talk to Me leunt vooral op psychologische horror, geritmeerd met wat fysieke uitbarstingen.

De premisse is even eenvoudig als overtuigend. Iets voorbij halverwege begint het raderwerk echter te haperen. Horrorclichés vliegen voorbij en er vallen gaten in het scenario waardoor het bij vlagen ongeloofwaardig oogt. Toch is Talk to Me een geslaagd debuut, dankzij de zwierige regie van het duo en vooral de uitstekende jonge acteurs, het gros onbekende namen. Met voorop een excellente Sophie Wilde als Mia, weliswaar een van de weinige castleden mét een beetje renommee. Er wacht haar een grote toekomst. (CHRV)

Vanaf woensdag in de bioscoop.