De Parson Russell-terriër Bucky, die twee jaar geleden stierf, was niet zomaar een hond. “Dat klopt, hij was een filmster, want hij was onder meer te zien in de clip Papaoutai van Stromae, in reclamespots voor Pedigree Pal, KFC, ENI en de Waalse operator VOO en hij figureerde in het tv-programma Amazing Race, zeg maar de Amerikaanse versie van Peking Express. Daarin moesten de deelnemers in Brussel een parcours rond de figuur van Kuifje afleggen. Onderweg ontmoetten ze onder meer kapitein Haddock, Jansen en Janssen en Kuifje zelf, uiteraard in het gezelschap van Bobby… of beter Bucky. Als ik die dag een halve euro had gekregen van alle toeristen die daar een foto van hebben genomen, dan was ik nu schatrijk.”

Bucky mocht dan al een VID (Very Important Dog) zijn, baasje Stéphanie moet niet onderdoen voor haar viervoeter. Zij werkt namelijk als visagiste voor de Europese Commissie en in die hoedanigheid maakt ze elke dag een aantal Europese commissieleden klaar voor tv-opnames. “Ja, ook commissievoorzitter Ursula von der Leyen”, lacht Stéphanie. “Zij is een bijzonder sympathieke vrouw, met wie ik leuke babbels heb. Haar favoriete gespreksonderwerpen zijn haar kinderen en kleinkinderen en haar pony’s en paarden. Als dierenvrienden verstaan we mekaar heel goed.”

De man van Stéphanie is Frank Treunen (59), chef-kok van het HasHotel. “Toen ik hem de eerste keer zag op het terras van Mon Café, zat hij daar samen met mensen die ik toevallig ook kende. Daarom ben ik aan het tafeltje ernaast gaan zitten. En Bucky, die normaal afstand hield van mensen, bleef de hele tijd naar Frank toe lopen. Zo zijn we aan de praat geraakt en toen de vriend en de vriendin vertrokken waren, zijn wij blijven babbelen, van in de namiddag tot na middernacht. Daarna zijn we gewoon apart naar huis gegaan, zonder af te spreken of zo. Ik vond Frank wel een fijne gesprekspartner en een leuke man, maar smoorverliefd was ik niet. “

Kok en hond

“Ik eigenlijk wel”, geeft Frank toe. “Ik was enkele jaren eerder weduwnaar geworden en ik was op zoek naar een nieuwe relatie, en Stéphanie zag ik helemaal zitten.” “Dat bleek toen we elkaar een tijdje later toevallig opnieuw ontmoetten”, zegt Stéphanie. “Hij begon al gauw te praten over samenwonen en een maand later zei hij ‘Ik trouw met u’. Ik heb in eerste instantie de boot afgehouden, maar toen Frank me tijdens een etentje voor mijn verjaardag op de knieën ten huwelijk vroeg, ben ik toch gezwicht. Misschien heeft Bucky mij ook een beetje mee over de streep getrokken, want mijn lieveling was zo blij als hij Frank zag. Dat moest wel een goeie man zijn. … Om Bucky postuum te danken hebben we op onze huwelijkstaart een miniversie van ons hondje laten zetten. En mijn vennootschap heb ik ‘de kok en de hond’ genoemd.”