“Het café was Rozeke haar leven. Ze wilde haar zaak openhouden en ze deed niets liever dan pinten tappen. Hoe langer, hoe liever. We hebben haar tegen zichzelf wat moeten beschermen door de uren van het café iets aan te passen. Zelfs voor een late plakker bleef ze open, ook al was dat niet rendabel”, vertelt Mark Uytterhoeven, een van haar bekendste stamgasten.

Enkele jaren geleden kreeg Rozeke te horen dat ze ziek was, maar dat was aan haar niet te merken. “Ze heeft lang ontkend dat ze ziek was en ging gewoon door. In zekere zin vonden wij dat als stamgasten fantastisch. Wij hebben Rozeke nooit weten klagen. Toen ze na haar operatie een week moest thuisblijven, begreep ze dat niet. Ze voelde zich goed, alles was in orde en ze moest naar haar café”, zegt Mark.

“Ze paste helemaal in het kader”

De volkse bruine kroeg was haar op het lijf geschreven. “Rozeke paste ook helemaal in het kader van café Tilt, een zaak die al bestaat sinds 1906. Dat verdwijnt nu en komt niet meer terug.”

De jongste maanden lukte het haar niet meer om het café open te houden. Daarvoor kon Rozeke onder andere rekenen op haar grote steun en toeverlaat, Marleen Van Gucht. Met veel zorg en toewijding heeft zij zich al die tijd over Rozeke ontfermd. Ook toen de cafébazin werd opgenomen in De Mantel, de palliatieve afdeling van het AZ Sint-Maarten. “Het is bewonderenswaardig wat Marleen voor haar heeft gedaan.”

LEES OOK. Trouwe klanten zetten café Tilt voort, ook nu Rozeke er niet meer is: “Wij zullen doorgaan, ze was een tweede moeder voor ons”

In de palliatieve afdeling kreeg ze zoveel volk over de vloer dat verpleegkundigen haar vroegen vanwaar al die mensen kwamen. ‘Ha, ik heb een café hé’, moet ze toen hebben geantwoord. Waarop enkele zorgverleners van De Mantel met haar nog eens naar ‘den Tilt’ trokken. Het werd een memorabele avond, waarbij Rozeke ook nog een laatste keer pintjes tapte.

“Ze wilde sterven achter haar toog”

Een van de tradities was een zangfeest in het café, de week voor de herfstvakantie. “We keken daarnaar uit, maar we voelden wel aan dat het dit jaar wellicht niet meer zou lukken”, zegt Mark Uytterhoeven.

Afgelopen zondag reden de wielertoeristen van Tilt nog langs in het ziekenhuis. In de nacht van maandag op dinsdag is Rozeke vredig ingeslapen in De Mantel. “Rozeke was wellicht de oudste cafébazin van de stad. We verliezen een monument en een sterke vrouw. Ze wilde sterven achter haar toog. Dat is niet gelukt, maar ze heeft er wel nog een heel mooie avond beleefd.”

Zo’n vijftig jaar geleden ruilde Rozeke, afkomstig uit Heusden-Zolder, haar geliefde Limburg voor Mechelen. Eerst werkte ze een tijdje als conciërge. Maar toen ze merkte dat café Tilt in de Vrijgeweidestraat vrij stond, twijfelde ze niet lang. Op 3 januari 1980 stond ze voor het eerst achter de tapkraan van de bruine kroeg aan het Vrijbroekpark. Vanavond om 18u zal het café open zijn.

De uitvaartplechtigheid van Rozeke vindt vrijdag 15 september om 11u plaats in de aula van de stedelijke begraafplaats. Stamgast Mark Uytterhoeven zal als laatste eerbetoon aan Rozeke de dienst in goede banen leiden.

LEES OOK. 84-jarige Rozeke tapt al veertig jaar pintjes in ‘den Tilt’: “Ik ga door tot ik 100 jaar ben”