5 vrouwen zijn eerlijk over hun beachbody. “Mijn familie vond me ‘dik’ en ‘lelijk’. Ik zou geen lief vinden”

Jolanda (52) staat op een kruispunt in haar leven. Ze voelt dat de menopauze nadert, maar probeert haar zelfbeeld daar niet door te laten beïnvloeden. Wanneer we haar vragen wat ze mooi vindt aan zichzelf, valt eerst een lange stilte. “Wat een moeilijke vraag”, zegt ze.

“Ik heb een goeie neus”, antwoordt ze uiteindelijk. “Die is klein en fijn. Soms denken mensen dat hij fake is. Ik heb al geregeld de vraag gekregen: ‘Wauw, bij welke chirurg ben jij geweest’? Terwijl hij puur natuur is.”

“Aan mijn borsten heb ik wél laten werken. Nadat ik mijn drie kinderen borstvoeding had gegeven, bleef er niks meer over van mijn boezem. Mijn gynaecoloog stelde toen een borstcorrectie voor, en ik dacht: waarom niet? Destijds ben ik voor de kleinste implantaten gegaan, zodat mijn borsten er nog natuurlijk uitzagen. Een goede keuze. Want ondertussen heb ik ze meer dan zestien jaar en ben ik er nog steeds gelukkig mee. Ze voelen als een deel van mezelf.”

Hier vertelt Jolanda nog met welke delen van haar lijf ze vrede moest nemen.

Gabriella (28) groeide op in Venezuela, maar daar was het te gevaarlijk voor haar als trans vrouw. In ons land is ze eindelijk gelukkig, vertelt ze, ook omdat ze zich hier goed voelt in haar lijf. “Op mijn buik ben ik echt trots nu. Die is plat en gespierd. Mijn gezicht is oké. En het meest fier ben ik op mijn benen: die zijn lang en slank.”

“Als ik nog één ding aan mezelf zou veranderen, zijn het mijn borsten. Als tiener in Venezuela droomde ik ervan om borsten te hebben. Op mijn 17e startte ik als trans vrouw met hormoontherapie, waardoor ik een hele kleine cup kreeg, en later liet ik me opereren. Op zich zijn mijn borsten prachtig zoals ze zijn, maar ze doen pijn. Zeker als ik slaap of neerlig.”

“Ik wil naar een Belgische chirurg gaan om mijn implantaten te laten vervangen. Wellicht zijn er nu betere technieken en materialen op de markt dan acht jaar geleden in Venezuela. Maar ja, dat kost veel geld. Ik hoop binnen enkele maanden genoeg gespaard te hebben.”

Je leest hier wat het zelfvertrouwen van Gabriella doet wankelen en hoe ze haar zelfbeeld boost.

Meer dan een jaar geleden kreeg Wati de diagnose eierstokkanker. De cyste werd verwijderd en daarna volgden er nog zes maanden chemotherapie. “Sindsdien is mijn lichaam volledig veranderd. Ik ben al mijn spiermassa kwijt. In de plaats kreeg ik blubber.”

“Onlangs had ik enkele gesprekken met mijn partner en vrienden: kan ik nog een bikini dragen? Ik heb lang getwijfeld, maar nu denk ik: het is wat het is. Het zijn máár uiterlijke kenmerken.”

“Maar om nu te zeggen dat ik echt iets mooi vind aan mijn lijf, dat vind ik tricky. Momenteel heb ik vooral veel onzekerheden. Door de chemotherapie is een groot deel van mijn zelfvertrouwen verdwenen. Sowieso. Nu moet ik nog steeds wennen aan het spiegelbeeld. Ik ben mezelf nog steeds aan het reconstrueren.”

Wil je weten hoe Wati probeert om met een mildere blik naar zichzelf te kijken? Je leest het hier.

Ana (24) probeert minder streng voor zichzelf te zijn. Net als vele andere jonge vrouwen voelt ze zich niet zo goed in haar vel. “Ik heb niet zo’n goeie band met mijn lichaam. Ik heb de neiging om te focussen op mijn minpuntjes en zie vooral zaken die beter kunnen. Over één ding ben ik wél tevreden: mijn huid. Die heeft altijd een olijfkleurige tint. Dat vind ik warm en uniek. Ik vermoed dat het een genetisch cadeautje is, maar ik ben niet zeker. Ik ben namelijk geboren in Guatemala en geadopteerd, dus ik ken mijn biologische familie niet.”

“Anderzijds ben ik redelijk breed. Kijk maar naar mijn schouders. Hier kan ik wel met zekerheid zeggen: dat heb ik te danken aan mijn roots. Ik weet namelijk dat ik afkomstig ben van de Maya’s. Die zijn allemaal vrij klein en breed.”

Ana heeft een paar routines nu om hopelijk met een mildere blik naar zichzelf te leren kijken. Je leest het hier.

Als kind kreeg Eliza (21) van haar familie te horen dat ze ‘te zwaar’ was. Dat heeft sporen nagelaten, vertelt ze ons. “Mijn familie deed vaak aan bodyshaming. Als ik enkele kilo’s bijkwam, was ik volgens hen ‘dik’ en ‘lelijk’. ‘Zo zal je nooit een vriend vinden’, zeiden ze. Ook wanneer ik naar het strand ging en een badpak droeg, kreeg ik sowieso commentaar.”

“Vroeger schaamde ik me dan ook om mijn dikke dijen. Nu vind ik ze juist heel vrouwelijk. Ze geven me rondingen, mijn heupen maken me sexy, dus ik heb er echt van leren houden.”

“Enkel mijn vetrollen maken me nu nog onzeker. Die twijfels probeer ik tegen te gaan door mijn lichaam op een functionele manier te bekijken. Het doet alles wat ik nodig heb. Het verteert mijn voeding, het zorgt ervoor dat ik kan lopen, dansen en plezier kan hebben. Door zo na te denken, weet ik: mijn lichaam is mijn tempel.”

Wil je weten hoe Eliza aan zelfzorg doet? Je leest het hier.

Eliza (21) toont trots haar beachbody: “Mijn familie vond me ‘dik’ en ‘lelijk’. Ik zou geen lief vinden”

Trans vrouw Gabriella (28) voelt zich goed in haar beachbody. “Ik ben trots op mijn lange slanke benen”