Mama Gino Mäder geeft drie maanden na noodlottig ongeval aangrijpend interview: “Niemand treft schuld”

Op 15 juni 2023 slaat het noodlot toe in de Ronde van Zwitserland. Gino Mäder, een 26-jarige Zwitser die in het verleden vijfde werd in de Vuelta en ook al een rit won in de Giro, komt akelig ten val in een ravijn. De renner van Bahrain-Victorious wordt in allerijl overgebracht naar het ziekenhuis, waar hij daags nadien aan zijn verwondingen zou overlijden.

De wielerwereld verkeert van het ene op het andere moment in rouw, maar het peloton zet de Ronde van Zwitserland op vraag van de familie verder. Drie maanden na het ongeval dat haar zoon het leven kostte, blikt de moeder van Mäder nu voor het eerst in een aangrijpend relaas terug op de noodlottige dagen van enkele maanden geleden.

“Ik ging die dag uit eten, ik was uitgenodigd op een evenement van een voormalig werkgever. Ik twijfelde om erop in te gaan, maar Gino drukte me op het hart om naar daar te gaan in plaats van naar de Ronde van Zwitserland te komen kijken. Geloof het of niet: ik was de hele dag zenuwachtig. Ik wist niet eens waarom”, aldus Sandra Mäder.

“Toen iemand vroeg of Gino zou meedoen aan de Tour antwoordde ik dat zoiets nooit helemaal zeker is. Eén val en alles kan voorbij zijn. Dat waren toen mijn woorden. Enkele uren later kreeg ik berichtjes met de vraag hoe het met Gino was, ik kreeg te horen dat hij gevallen was. Op dat moment besefte ik nog niet wat er aan de hand was. Dat hij achterop was door een val betekende nog niet per se dat er iets ernstigs was gebeurd.”

Maar daarna gaat het plots snel. Sandra’s ex-man, de vader van Gino, belt. “Ga meteen naar huis en bel mij terug”, klinkt het ernstig. Ook de ploegarts en Gino’s vriendin bellen met nieuws over het ernstige ongeval. Artsen van het ziekenhuis in Chur manen de familie aan zo snel mogelijk te komen en weigeren langs de telefoon verdere informatie te geven.

“Het was mij toen al duidelijk dat de enige vraag die zou overblijven zou zijn wanneer ze de machines moesten loskoppelen”, aldus Sandra Mäder. Eenmaal in het ziekenhuis worden haar vermoedens bevestigd. Ze mag als eerste binnen op de kamer bij haar zoon. Meer dan een snee boven zijn wang heeft de renner niet, maar de hersenschade is onherstelbaar.

Na enkele uren wordt de medicijngeving stopgezet. “De scenario’s waren duidelijk. Als er hersenactiviteit was, dan zouden de machines worden uitgeschakeld. Gino moest in dat geval zelfstandig kunnen ademen, zoniet zou hij stikken. Bovendien: als hij effectief zou kunnen ademen, dan kon niemand zeggen of hij dat een minuut, een uur, een dag of tien jaar zou doen.”

Een team van dokters had ondertussen uitgelegd dat Mäder nooit meer zou kunnen praten en altijd bedlegerig zou blijven. Uiteindelijk blijkt er na het stopzetten van de medicijngeving geen hersenactiviteit meer te zijn. Om 11.24 uur op 16 juni wordt Gino Mäder doodverklaard. De familie informeert daarop de ploeg, die op zijn beurt de organisatie van de Ronde van Zwitserland seint. Het vreselijke nieuws sijpelt langzaam door.

Met de vinger wijzen doet de mama van Gino Mäder niet. “Niemand heeft schuld. Bergop fietsen en bergaf fietsen, dat hoort nu eenmaal bij de koers. Wie uit werken gaat met de wagen neemt ook risico’s. De kans dat een renner een ongeluk heeft op training is trouwens groter dan tijdens een wedstrijd. Ik geloof dat het Gino’s lot was om op die dag te sterven.”

“Gino was populair”, aldus Sandra Mäder verwijzend naar zijn status. Mäder had inderdaad de naam een geliefd buitenbeentje te zijn in het peloton. Hij zette zich in voor de bescherming van gletsjers in Zwitserland, doneerde geld aan het goede doel en nam ook een hond in huis uit het dierenasiel. “Ik ben ook maar een van de 1.000 profrenners wereldwijd en daarvan zijn er 300 beter dan ik”, zou hij volgens zijn moeder vaak zeggen.

“De zorg voor het milieu zat er al van kindsbeen in. Toen we met het gezin gingen fietsen lieten we onze kinderen de kleinste stukjes papier of zelfs ijshoorntje oprapen om in de eerstvolgende vuilnisbak te doen. Ondertussen is de familie ook samengekomen om een vereniging voor het goede doel op te richten. Met ‘Ride for Gino’ zamelen we onder meer via herdenkingstochten geld in voor projecten die Gino nauw aan het hart lagen.”

Sandra Mäder troost zich met de gedachte dat haar zoon op die manier verder blijft leven. Dat is ook een beetje letterlijk het geval, want Mäders organen werden na zijn dood gedoneerd. “Welke precies weten we niet, maar we legden geen beperkingen op. Het is wat Gino wilde. Twee dagen na zijn dood bezochten we ook de plaats van het ongeval aan de Albulapas. We verzamelden de stukken van zijn helm en voelden ons verbonden met Gino.”