Legerhond Nala overleden tijdens missie in Frankrijk: “Ik vond haar dood in de kennel”

Nala, een mechelaar die nog geen tien jaar werd, was een tracking dog. “Honden die gespecialiseerd zijn in het opsporen van menselijke geuren. In heel het Belgische leger zijn er zo zes voorzien”, begint ajudant en kennelmeester van vliegbasis Kleine Brogel Philip Jans (56) uit Leopoldsburg het verhaal van Nala. “Nala was niet getraind in bijtwerk, wel in het speuren op mensen. U moet weten dat onze piloten ook getraind worden op overleven en ontsnappen in vijandelijk gebied. Ze moeten dus ook aan speurhonden kunnen ontsnappen. Hoe ze te misleiden en hoe te reageren als ze oog in oog staan. In die context was Nala in Cazaux voor piloten uit Bevekom die er hun overlevingstraining kregen.”

(Lees verder onder de foto)

Maagtorsie

En daar gebeurt het in de nacht van 23 op 24 augustus. “Nala gaat die nacht na een oefening om 1 uur mee in de kennel met Franse honden”, vertelt Philip Jans. “Iets wat ze in feite niet gewoon was. In België mogen legerhonden ’s avonds mee naar huis met hun baasje, in Frankrijk is de regel dat honden in de kazerne blijven. In de kennel met 38 andere honden. Het was heet geweest die dag. Veertig graden. Om twee was ik nog eens gaan kijken. Niets aan de hand. Maar om zes uur ’s morgens vind ik haar dood in de kennel. In Bordeaux hebben ze nog een autopsie gedaan op Nala. Een maagtorsie. De maag was gekeerd. We weten niet wat de oorzaak is. De hitte? Had ze te veel gedronken? Of had ze te veel stress in die kennel? Ik zal het nooit weten.”

Geen aan- of uitknop

Philip Jans heeft verdriet. “Neen, ik wil voorlopig niet beginnen met een nieuwe hond. Dat is emotioneel nog te moeilijk. Ik sta ook op één jaar van mijn definitief pensioen. Met collega Davey Slingers heb ik al een goeie opvolger als kennelmeester hier in Brogel.”

Jans had Nala sinds 2017. “Een geweldige werkster, heel slim ook”, getuigt hij. Al die jaren heb ik haar meer gezien dan mijn eigen vrouw. Elke dag om kwart na vier stond ik op en ging ik met haar wandelen. Dan naar het werk en met haar trainen en werken. ’s Avonds om tien uur ging ik nog eens wandelen met haar. Op een hond staat geen aan- of uitknop.”

Even later wonen we een demonstratie bij van de hondenbrigade binnen het smaldeel Force Protection van Kleine Brogel. Rio, ook een mechelaar, maakt korte metten met een ongewenste indringer in de persoon van Davey, gelukkig goed beschermd in zijn pakwerkeroutfit. “Als ik nu zie hoe goed Rio hier werkt, doet dat pijn en denk ik aan Nala”, laat Philip zich ontvallen.

In het totaal heeft Defensie meer dan tweehonderd honden in dienst. Zoals elke soldaat hebben ze ook een stamnummer. “In Kleine-Brogel zijn er nu 24”, knikt Philip. “Vijf explosievenhonden, twee tracking dogs zoals Nalake er een was, en voor de rest patrouille- en interventiehonden. Maar er staan nog plaatsen open. Tegen dat de F-35 hier is, willen we naar 39 honden.”