Weg met de politieke kermis: de Wetstraat is geen lunapark of paardjesmolen, men wordt geacht er de publieke zaak te behartigen

Vraag: mag je als journalist een mening hebben én publiceren over een tv-programma dat je niet hebt gezien? Jazeker, kijk maar: het optreden van cd&v-voorzitter Sammy Mahdi in Make Up Your Mind, de VTM-show waarin BV’s zich als dragqueen manifesteerden, was ons beter bespaard gebleven.

Politici hebben in zulke programma’s niets verloren. En het excuus dat ze zich “toch ook eens mogen amuseren”, is onzin. Verkozenen des volks doen alles altijd en overal alleen maar om zich in de gunst van de kiezer te werken. Dat ze iets amusant vinden – een quiz, een zangwedstrijd of shiny floor show – is in het beste geval een neveneffect, nooit de bedoeling. Stemmen halen, dát is de missie. Logisch.

En ja, er zal vast een publiek zijn dat gunstig reageert als een politicus zich op een frivolere wijze toont dan men dat van hem of haar gewend is. Ongetwijfeld tilt Mahdi zich met zijn wulpse alter ego Cindy Envy in de aandacht van de honderdduizenden jongeren die straks voor het eerst mogen stemmen. Velen onder hen zullen het enorm chill vinden, zoals ook sommige rijpere kiezers gecharmeerd kunnen zijn door de mens achter de politicus – wie weet was Make up your mind wel een hit in menig rust- en verzorgingstehuis.

Dat neemt niet weg dat het verzet tegen deze politieke kermis ook nog recht van bestaan heeft. Wie deze ongein niet meer kan aanzien, moet van zich laten horen. De Wetstraat is geen lunapark of paardjesmolen, men wordt geacht er de publieke zaak te behartigen. En dat moet niet alleen gebeuren, mensen moeten ook zíén dat het gebeurt. Als politici staan te zingen of te dansen op de buis, dan doen ze afbreuk aan de ernst van hun ambt. En wie beweert dat ze niet anders meer kunnen, dat ze wel móéten meedraaien in deze centrifuge van leutigheid en algehele zelfvernedering, vergist zich misschien schromelijk.

Het tegenvoorbeeld is bekend: Vlaams Belang. Het cordon médiatique is opgeheven, de kopstukken komen haast overal aan het woord, maar de toegang tot amusement op tv is nog altijd versperd voor radicaal-rechts. Terwijl Gerolf Annemans vast een ijzersterke kandidaat zou zijn in De slimste mens, Tom Van Grieken misschien kan croonen als Sinatra en Filip Dewinter in alle discretie weleens een flukse foxtrot ten berde brengt. Dat ze dat nooit doen voor een camera en een miljoen kijkers, veel last hebben ze daar niet van.

Dit is geen pleidooi om het cordon amusante te doorbreken en VB’ers welkom te heten in het BV-ballenbad. Dit is een pleidooi om in de aanloop naar de verkiezingen van 2024 eens goed na te denken over hoe politici zich in het openbaar vertonen, wat ze daar doen en zeggen. En ook: níét doen en níét zeggen – hier wordt de vraag gesteld of het stilaan niet genoeg is met De Mens Achter De Politicus.

Er staat veel op het spel. Dus even ernstig blijven, alstublieft. Graag debatten met inhoud – nee, die holle debatfiches zijn ook niet meer te harden. En dansende voorzitters bewijzen vooral de tv-zenders een plezier. De democratie iets minder.