Beleggen in trackers is populair én goedkoop in beheer: maar hoeveel belastingen betaal je erop?

Trackers zijn beleggingsfondsen. Dat betekent dat je via de aankoop ervan investeert in een veelheid van aandelen, obligaties, grondstoffen of andere zaken en dus meteen een mooie spreiding van je risico’s hebt.

Maar er zijn wel enkele verschillen tussen een klassiek beleggingsfonds en een tracker. Een tracker volgt immers nauwgezet de samenstelling van een beursindex, terwijl een klassiek beleggingsfonds daarvan kan afwijken. Het kan gaan om een index die een regionale korf van aandelen volgt, bijvoorbeeld de Amerikaanse. Of een index die een thematische korf van aandelen kopieert, bijvoorbeeld rond ‘water’ of ‘artificiële intelligentie’.

Volgt de tracker een index die bestaat uit 50 aandelen, dan zal automatisch in die 50 aandelen worden belegd. Let wel: niet alle trackers kopen de aandelen uit de index zelf; sommige houden het bij de aankoop van afgeleide producten, waarmee ze hetzelfde effect willen bereiken.

Het grote voordeel hiervan is dat de beleggingen automatisch kunnen verlopen. Er moet zich geen investeringscomité over de beleggingen buigen. Dat maakt trackers goedkoper in beheer. Er zijn dan ook minder beheerskosten voor de spaarder.

Een ander verschil is dat je trackers op de beurs koopt. Ze worden niet zomaar ook ‘exchange-traded funds’ of ETF’s genoemd.

Interessant voor jou? Hier vind je een overzicht van de fondsen die je bij de bank kunt kopen.

Aankoop
Bij de aankoop van een tracker betaal je beurstaks. Dat komt omdat het om een beursverrichting gaat. Dit in tegenstelling tot de aankoop van een klassiek fonds, waarop je geen beurstaks betaalt.

Hoeveel beurstaks je bij de aankoop van de tracker betaalt, hangt af van een aantal zaken. Is hij geregistreerd in ons land en keert hij geen dividenden uit, dan betaal je bij de aankoop 1,32 procent. Keert hij wel dividenden uit, dan zakt de beurstaks naar 0,12 procent. Dit laatste is ook het tarief dat je betaalt als je een tracker koopt die niet in België, maar wel in een ander land van de Europese Economische Ruimte geregistreerd is.

Verkoop
Bij de verkoop ligt het anders. Bij een klassiek beleggingsfonds heb je twee mogelijkheden. Gaat het om een fonds dat dividenden uitkeert, dan is de verkoop vrijgesteld van beurstaks. Gaat het om een zogenaamd kapitalisatiefonds dat zijn inkomsten herbelegt, dan betaal je 1,32 procent taks, met een maximum van 4.000 euro per transactie.

Met een uitkeringsfonds bespaar je dus op de beurstaks, maar vergeet niet dat je bij elke uitkering van een dividend 30 procent roerende voorheffing moet betalen.

Bij de verkoop van een tracker betaal je altijd beurstaks. Het zijn dezelfde tarieven als bij een aankoop van een tracker.

Let wel: als het gaat om een tracker met twee versies – een uitkeringstracker en een kapitalisatietracker – waarvan alleen de uitkeringstracker geregistreerd is in ons land, dan geldt voor de kapitalisatietracker eveneens het tarief van 1,32 procent, ook al is hij buiten België geregistreerd.

En ook hier betaal je telkens de tracker een dividend uitkeert op het bekomen bedrag een roerende voorheffing van 30 procent.

Kom jij in aanmerking voor private banking? Dit moet je erover weten.

Daarmee is de kous nog niet af. Belegt je fonds of tracker minstens 10 procent van zijn vermogen in zaken met een vaste rente zoals obligaties, dan ben je ook een belasting van 30 procent verschuldigd op de meerwaarde die je op dat vastrentende deel boekte. Men spreekt in dat geval van de Reynderstaks, genoemd naar de minister van Financiën die de taks in 2006 invoerde.

Lees ook op Spaargids.be:

Erg vergelijkbaar met de kasbon: is een tak26-belegging interessant voor jou?

Beleggen in obligaties? Drie opties en hun voor- en nadelen uitgelicht

Door hogere spaarrente betaal je sneller roerende voorheffing: dit bedrag kan je nu belastingvrij bij je bank laten staan