Jouw vraag over Brussel: Hoe werd de Brusselse passe-vite een miljoenensucces?

De vrouw van Victor Simon was een kokkin in een schooltje in Morlanwelz in Henegouwen. Elke dag maakte ze er een grote ketel gezonde soep voor de leerlingen. Maar het dagelijks pletten van zo'n grote hoeveelheid groenten met een houten stamper maakte de bereiding behoorlijk intensief. Toen ze op een avond gefrustreerd thuiskwam, bedacht haar man een oplossing.

Victor Simon, die oorspronkelijk technicus was, begon meteen te schetsen in zijn notitieboekje. Hij bedacht dat het veel handiger zou zijn om de kracht die je gebruikt tijdens het pletten, horizontaal te benutten en niet verticaal. In plaats van te duwen op een stamper, zou je net zo goed kunnen draaien aan een cilinder die het werk voor jou doet. Op de tekening die mevrouw Simon zorgvuldig zou bewaren, stond het eerste prototype van wat zij later de naam "passe-vite" gaf.

De eerste passe-vite maakte hun buurman Richard Dennis, een metaalbewerker. Mevrouw Simon kon niet wachten om het werktuig uit te testen en wat bleek, het werkte perfect! Dit voorwerp zou het werk van vele anderen in de keuken verlichten, dachten ze. Ze vroegen Dennis een paar passe-vites te maken en schreven zich in voor de handelsbeurs in Brussel van 1928. Met niet meer dan een tiental passe-­vites, trokken ze met een standje naar de Grote Markt waar ze hun modellen uitstalden.

Hun durf loonde. De passe-vites waren meteen uitverkocht en ze kregen er zelfs honderden bestellingen bij. Ze hadden duidelijk ingespeeld op een gemis dat bij velen in de keuken aanwezig was. Samen met hun buurman liet het koppel de passe-vite in productie gaan en startten ze zelfs een fabriek op, die de naam Simon & Dennis kreeg. Uiteindelijk produceerden ze door de jaren heen vijf miljoen passe-vites.

Maar anderen roken het succes. Ondanks hun patent op het product, kopieerden verschillende bedrijven hun idee. Er volgden rechtszaken in binnen- en buitenland. Die concurrentie deed hen uiteindelijk de das om. Daarenboven was er de opkomst van de elektrische toestellen, zoals de staafmixer in de jaren vijftig. In 1978 ging het bedrijf failliet.

In Brussel hoef je niet ver te zoeken waar je een passe-vite kan vinden. De winkel met keukenspullen "Passe-vite" in Laken, verkoopt ze uiteraard ook. “Ik sta ervan versteld hoe vaak ik ze nog verkoop", vertelt de zaakvoerder. “Ik had gedacht dat het een werktuig zou zijn dat met de jaren zou verdwijnen, maar toch gaan mensen er nog naar op zoek. Sommigen komen zelfs bij ons terecht vanuit Vlaanderen of Wallonië, omdat ze onze naam intikten op Google. Het blijft gewoon het beste spul om je puree luchtigheid te geven, en groenten en fruit te zeven, zonder draadjes of pitten."