Er is geen mechanische doping bij Jumbo-Visma, maar ze hebben het daar wel verdomd goed voor elkaar

Als alles een beetje normaal verloopt, wint Sepp Kuss morgen zijn eerste en misschien enige grote ronde. Misschien enige, omdat hij niet het type is om over een week in de service course in Den Bosch op tafel te komen kloppen voor een upgrade in salaris en statuut.

Grote kans dat het dus bij die ene Vuelta blijft en hij de volgende jaren weer op kop sleurt voor kopmannen die op papier betere waarden laten optekenen en die in de tactiek hoger worden ingeschaald.

De lat lag al hoog met twee Tour-zeges op rij, vervolgens die drie grote rondes in één jaar, en nu ligt ze onmogelijk hoog: drie grote rondes winnen met drie verschillende renners en in een grote ronde een heel podium bezetten. De kans dat dit ooit wordt geëvenaard, is haast onbestaand.

Hoe zou het nog fout kunnen gaan voor Kuss? Een val vandaag in wat een verraderlijke etappe heet te zijn. Of in de val lopen van een grandioos masterplan om het triumviraat van Team Jumbo-Visma te onttronen, afgelopen nacht beraamd door de Spaanse entente van UAE, Bahrain Victorious en Movistar? Met kopmannen die op vier minuten volgen is meer nodig om die Nederlands-Sloveens-Deens-Amerikaanse machine te stoppen.

Vóór mij ligt Het plan, geschreven door de Nederlandse collega Nando Boers. Drie jaar lang heeft hij achter de schermen mogen meelopen met Jumbo-Visma. In normale tijden een cadeau in het erg toegankelijke wielrennen, maar toen Boers en ik in februari 2020 samen aan de Teide zaten waren net twee hotels op Tenerife gesloten omwille van een nieuw Chinees virus. Uitgerekend in de journalistiek moeilijkste jaren, met minimale toegang en tot op vandaag mondkapjes en afstand houden, is Boers erin geslaagd om een hoogst interessant en voor het archaïsche, gesloten wielrennen zeer revelerend boek af te leveren. Het plan verscheen deze zomer net voor de Tour bij uitgever Ambo/Anthos.

Het is met zijn 366 pagina’s een aanrader voor eenieder die geïnteresseerd is in topsport, dat hoeft niet eens wielrennen te zijn. Ook voor wie wil weten hoe je een hecht team moet bouwen en wat nodig is om resultaat te halen. Het zou Vlamingen ook kunnen helpen om de hype te doorprikken rond een Oscar voor Beste Kostuum, ook bekend als bollentrui.

Het boek verdient een vertaling. In het Deens ligt het er al, Engels is work in progress en zo mogelijk moet het ook in het Frans. Al was het maar om het aan ex-renner Jérôme Pineau te schenken, waarna hij hopelijk die onzin als “bij TJV doen ze aan mechanische doping” achterwege zou laten. Niet dus, maar ze hebben het daar anderzijds wel verdomd goed voor elkaar.

De timing is toch opvallend. Toen Pa(trick) Evenepoel uit zijn krammen schoot tegen La Dernière Heure en zei dat de ploeg Soudal-QuickStep in alle opzichten nog stappen zou moeten zetten om zijn zoon optimaal aan de start van de Tour de France te krijgen, en dat het bijgevolg helemaal niet zeker was dat hij daar volgend jaar zou rijden, was Het plan net verschenen.

Het is haast ondenkbaar dat hij het niet heeft gelezen. En niet is geschrokken van de methodische wijze waarop TJV jaar na jaar aan succes heeft gebouwd, met als doel het beste groterondeteam van de wereld te worden. De selectie, de voeding, de training, de wetenschap, de fietstests, de mentale begeleiding, de tactiek; je vermoedt wel dat het allemaal meer en meer speelt in het moderne wielrennen, maar niet tot in die details.

Natuurlijk blijft het aan het eind nog altijd een strijd van man tegen man en wint vaak de sterkste, maar een team is soms sterker. Tadej Pogacar was de sterkste, hun zwarte beest, en dus lokten ze hem als team in de val in de Tour van 2022 in de rit over de Galibier naar de Col du Granon. Ze reden hem in de dagen ervoor en de dag zelf in de vernieling. (Dat moet Remco Evenpoel bekend voorkomen.) De hele voorbereiding van dat moment, de tactiek, het inschatten van de mindset van Pogacar (voorspeld door Wout van Aert), dat wordt allemaal uitgelegd.

Dus wat zou er in godsnaam nog fout kunnen gaan vandaag? Dat staat in het boek, maar je moet het een beetje van tussen de regels halen. De einzelgänger Primoz Roglic, over wie het team zich soms zorgen maakt – “dan is hij weer onbereikbaar en reageert hij alleen met een vuistje op een app” – die alsnog besluit dat hij de Vuelta wil winnen en een bommetje gooit.

Eergisteren zei hij nog: ik heb zo mijn eigen idee over onze tactiek. Jumbo-Visma is een sterk team en het geheel is sterker dan de op zich al erg sterke delen. Roglic is daarin de onzekere en Jonas Vingegaard de stabiele factor. Sepp Kuss moet dus hopen dat de Deen de baas kan blijven van het drietal.