‘Ik vind niet meteen rust in een klassiek rollenpatroon’: de drie ‘Exen’-actrices over relaties en break-ups

Met Beyoncé hebben ze alle drie niet zoveel – wél met Rihanna –, maar toch. Als je aan Serine ­Ayari, Ella-June Henrard en Charlotte Timmers ‘who run the world?’ vraagt, is het antwoord luid en duidelijk: Girls!

Terwijl ze in de bar van De Studio in Antwerpen plaatsnemen, praten ze al vrolijk met elkaar. Over hun rollen in de soms absurde, maar tegelijk heerlijk herkenbare VTM-reeks Exen, maar ook over zichzelf blootgeven in interviews, ­moderne relaties en het moederschap.

Elke aflevering zien we door de ogen van een van de exen van het hoofdpersonage Gilles, ­gespeeld door Bart Hollanders. Wat trok jullie zo aan in het script om in de huid van een van Gilles’ exen te willen kruipen?

Charlotte: “Toen ik hoorde dat scenarist Bert Van Dael meeschreef aan de serie, wist ik al dat ik wilde meedoen. En toen had ik nog niets van het script gelezen. Bert is een goede schrijver en daar begint alles. Zelf kijk ik graag naar dramedy’s en sitcoms – waar de reeks wat op lijkt. En toen ik wist dat mijn lief in de reeks Sarah Vandeursen zou zijn, wilde ik er zeker deel van uitmaken.

“Nog voor de opnamen waren gestart, moesten Sarah en ik samen een paar selfies maken. Die moesten op de achtergrond van de smart­phones van onze personages staan. Die foto­shoot ontspoorde instant. We plakten zonder gêne aan elkaar. De regisseur had zoiets van: ‘How, rustig’, maar we werden naarmate het filmen vorderde alleen maar erger.” (lacht)

Serine: “Eigenlijk heb ik lang gedacht dat ze mij nooit voor de hoofdrol zouden kiezen. Ik was allang gestopt met audities te doen. I was done with that shit. Audities sloopten mij echt mentaal. Maar ik zat op dat moment in een fase van mijn leven waarin ik allerlei jobs kreeg aangeboden. Wat mij over de streep trok – toen eenmaal duidelijk was dat ik auditie deed voor de hoofdrol – was dat de focus voor een keer niet op mijn etnische achtergrond werd gelegd. Ik was gewoon Yasmine, en ja, ik heb een andere huidskleur, en ja, dat wordt in de reeks wel besproken, maar er ligt absoluut geen klemtoon op.

“Meestal krijg ik de vraag of ik de vrouw, zus of vriendin van een terrorist wil spelen. Ik zei neen tegen alles en iedereen, maar toen ik hoorde wat de insteek was en dat ik een wetsdokter mocht spelen, was ik overtuigd. Ook het feit dat de cast voornamelijk uit vrouwen bestond, speelde mee. De dagen dat ik met alleen mannen moest draaien verliepen niet zo vlot als wanneer we met de vrouwen waren. Wij vertellen elkaar verhalen en vragen niet alleen of ‘alles oké’ is. Zo ontdekte ik een gemeenschappelijke voorliefde voor popcultuur met Charlotte. Alle nummers die ik opsomde, kende ze.”

Charlotte: “We ontdekten ook dat we allebei team-Rihanna zijn, niet Beyoncé.”

Serine: “Weet ik veel of een van de gasten van de crew voor Rihanna of Beyoncé is. Ik weet zelfs niet of ze in team-Messi of Ronaldo zitten.”

Charlotte: “En we don’t care.” (algemene hilariteit)

Ella-June: “Ik heb al eens heerlijk samengewerkt met regisseur Pieter Van Hees voor het programma Generatie B (absurd-komische reeks over generatieconflicten, red.) en ik hou echt van zijn stijl. Pieter staat ook heel open voor input, hij heeft altijd iets raars of absurds in combinatie met een specifieke vorm van humor. Pieter staat ook open voor input: hij wil echt weten hoe jij je personage ziet en welke ideeën je rond de uitwerking hebt. Op die manier nodigt hij je expliciet uit om mee te kijken naar het script en je eigen personage.

“Daardoor had ik veel zin om mijn versie van Ruth – een duffe ineengezakte jonge vrouw die net mama is geworden – te maken. Ik deed alsof ik een soort bochel had, heb haar wallen extra goed aangezet en gebruikte zelfs donkere lenzen. En natuurlijk had ik ook gewoon veel zin om naast William Boeva (haar vriend in de serie, red.) te spelen.”

Waarin verschilt deze reeks in jullie ogen van andere Vlaamse series over relaties?

Charlotte: “Zijn er eigenlijk wel Vlaamse series over relaties? Indien wel, zijn het er toch niet veel.”

Ella-June: “Hoe heet die ene serie met die koppels nu ook weer waar er babes uit het water komen in slow motion?”

Charlotte: “Ex On The Beach (MTV-programma waarin de exen van deelnemers hun vakantie op een eiland komen verstoren, red.). Ik denk dat Exen over het algemeen vrij lighthearted blijft. Er is wel wat drama, er kunnen misschien wat traantjes vallen, maar, correct me if I’m wrong, het blijft wel gewoon een leuke reeks om naar te kijken.”

Serine: “Ik vond het idee fijn: een gast die nog al zijn exen rond hem heeft, maar dan wel zo gebracht dat elke vrouw haar eigen aflevering krijgt. Juist dat is verfrissend.”

Ella-June: “Denk na de eerste aflevering dus niet dat de serie het verhaal alleen vanuit het mannelijk perspectief vertelt. Zijn exen zijn aan het woord. Ik vind dat we dat wel wat meer mogen aanstippen.”

Charlotte: “Je krijgt inderdaad via de vrouwen een inkijk in wat er met Gilles mis is.” (lacht)

Veel van mijn vriendinnen vinden het soms wel wat raar dat ik nog bevriend ben met sommige van mijn exen. Vinden jullie dat de serie een goede kijk geeft op moderne relaties en omgaan met je ex?

Serine: “Alles begint met de vraag: wat is je horoscoop?” (hilariteit)

Charlotte: “Ik vond al dat het lang duurde voordat je dat hier vroeg. Ik ben op de casting niet veel van je te weten gekomen, maar dat wel.

Serine: “Nee, even serieus: ik vond het niet alleen leuk om te zien dát er contact was tussen de exen, maar ook de manier waarop. Het was mooi om de verschillen te zien. Zo had je Flo, waar alles goed mee liep, maar evenzeer had je Inge, met wie het contact wat zuurder liep. Dat is een goede weerspiegeling van hoe het in het echte leven ook loopt. Soms heb je ex-relaties waarin het moeilijk is om contact met elkaar te houden omdat het nog te veel pijn doet.”

Ella-June: “In mijn leven zijn de relaties met andere vrouwen zo zuiver geworden dat ik op geen enkele manier andere vrouwen als concurrentie kan zien. Dat je gewoon voelt: wij zijn allemaal vrouwen en hebben elk onze eigen onzekerheden, trauma’s en pijnen. Dat is allemaal oké. Er hoeft geen rivaliteit te zijn. Ik geloof dat je, als je dat niet toelaat, die energie zelf ook uitstraalt.”

Op mijn huwelijk nodigde ik ook wel wat exen uit met hun nieuwe partner. De ene was daar al wat zekerder dan de andere. Ik vond het belangrijk hun het gevoel te geven dat ze ook welkom waren.

Ella-June: “Dat is echt mooi. Mijn vader deed dat vroeger op Valentijn. Dan gaf hij een groot feest voor al zijn exen en hun nieuwe partners. Wanneer je aankwam op dat feest, stond er een groot ballonnen hart waar je eerst met je partner door moest lopen. (ze pauzeert even) Nodig jij je exen ook uit op jouw trouw, Charlotte?”

Charlotte: (lacht smakelijk) “Dat zullen er dan niet veel zijn. De planning van de trouw (met regisseur Robin Pront, red.) geeft mij trouwens wel veel stress, want ik weet totaal niet wat ik wil. Misschien moeten we het allemaal toch aan een weddingplanner uitbesteden.”

Ella-June: “Net zoals je personage. Die weet er alles van.”

Wat betekent een relatie voor jullie als vrouw? Welke rol speelt die in jullie leven?

Serine: “Enerzijds vind ik een relatie niet het belangrijkste in mijn leven, maar anderzijds deel ik graag liefde. I love to love. Ik weet dat je niet alles bij vrienden of familie kwijt kunt. Daarin heb je soms een partner nodig. En ook al heb ik nu niet per se nood aan een partner, ik heb wel de nood om te houden van.”

Ella-June: “Momenteel zit ik in een fase waarin ik het zelf ook echt niet weet. Ik denk daar veel over na. Wat betekent een liefdesverbinding voor mij? Wat wil ik daar eigenlijk uit halen? Je belandt zo snel in conventionele patronen dat je je afvraagt: is dit hoe een relatie hoort te zijn? En wat als dat voor mij niet werkt? Wat is dan wel de juiste manier voor mij? Wat wil ik van zo’n liefdesrelatie? Heb ik die eigenlijk nodig? En wat als ik kinderen wil? Ik weet het zelf ook allemaal even niet.

“Wel weet ik dat ik, net zoals Serine, graag liefde geef en ontvang. Maar moet dat dan altijd in een klassiek rollenpatroon? Daarin vind ik niet meteen rust, ook al lukt dat veel andere mensen wel.”

Jullie zitten eigenlijk alle drie op een ander pad.

Charlotte: “Voor mij is alles in het leven everchanging. Mijn leven is niet hetzelfde als dat het vijf jaar geleden was. En dat is voor mij het belangrijkste. Als een van de twee personen in een koppel verandert, en dat gebeurt niet in sync, moet je dat wel toelaten. Je moet die vrijheid aan elkaar kunnen geven. Zo kon ik afgelopen zomer bijvoorbeeld een week op vakantie gaan en kon Robin ook met zijn maten op verlof. Daar tussenin doen we dan ook dingen samen. Die onafhankelijkheid heb ik wel nodig. En die gelijkheid ook. Dat klinkt misschien stom, maar dat is echt belangrijk in een relatie.”

Hoe bedoel je dat precies? Betekent dat dan dat de rollen die je voor elkaar opneemt gelijkwaardig zijn?

Charlotte: “Voor mij gaat dat over alles. Over het huishouden – dat niet één persoon meer moet doen omwille van zijn geslacht, zoals het al honderden jaren wordt ingevuld. Dat loopt organisch bij ons. De man zou in het klassieke model een soort voordeel hebben. Maar bij ons is dat niet zo. Wij kijken bijvoorbeeld eerder naar wie het drukste schema die week heeft. Bovendien gaat het zoveel verder dan dat. Ik moet altijd het gevoel hebben dat ik op een dag in de auto kan springen om te doen waar ik zin in heb. Dat wil ik voor hem evenzeer. Gelijkheid op kleine schaal, dus, maar ook dat je in een relatie apart blijft bestaan. Heel vaak krijg ik te horen wanneer ik aan iemand vraag om iets te gaan drinken: ‘Nee, wij kunnen niet.’ Maar ik vroeg helemaal niet of jullie met twee konden. Ik vroeg het aan jou.”

Ella-June: “Maar er zijn mensen die daar hun rust en geluk in vinden.”

Serine: “Ik merk dat bij een van mijn beste vriendinnen. Moeder zijn en partner zijn is echt haar identiteit geworden. Ik vind dat moeilijk, want ik weet wat ze nog meer kan zijn.”

Herkenbaar. Ik ben zelf niet zozeer bang om moeder te worden, maar wel om mijn identiteit te verliezen.

Charlotte: “Dat heb ik dus soms ook. Dat is juist waarom ik het over gelijkheid heb. Voor je het weet, ben je iemands moeder en iemands vrouw.”

Ella-June: “Voor mij zit het man-vrouwding daar in de weg. Als vrouw moet je, net op de piek van je carrière, beslissen: gaan we voor dat moederschap of gaan we voor die carrière? Dat is echt moeilijk. Het kan niet allebei op die manier. En voor een man kan dat wel perfect. Dat zie je ook al in het ouderschapsverlof. We creëren exact wat we willen tegengaan, namelijk dat de moeder aanvankelijk moet thuisblijven, waardoor zij plots afhankelijker van zijn werk wordt. Ik hoor dat bij veel vrouwen. Het zorgt er ook voor dat je een kind jong naar de crèche brengt waar het vervolgens veel tijd doorbrengt, juist omdat je als vrouw ook wilt gaan werken. En dan besef je dat je eigenlijk aan het werken bent om die crèche te kunnen betalen.”

Je zou al zot moeten zijn om op die kar te springen, lijkt het wel.

Ella-June: “Ik woon nu drie jaar in Portugal. Ik zie bij veel dichte vrienden die nu wel kinderen hebben dat het mooi kan zijn. Er zit veel schoonheid in het moederschap. En er zijn ook andere manieren. Zoals voor het moederschap gaan door bewust twee jaar in de natuur met dat kind te gaan leven en dat je tegelijkertijd al die sociale druk, zoals op restaurant gaan en social media, laat vallen. Dat vind ik mooi om te zien. Áls ik ooit een keuze maak, ga ik daar voor. Dan ga ik all the way. Dan ga ik niet nog in de stad zitten en blootgesteld worden aan die sociale druk in de smog. Maar het blijft wel lastig dat wij degenen zijn die moeten kiezen. Wij zijn degenen die met die tikkende klok zitten.”

Welke situaties uit de serie zijn nog herkenbaar voor jullie?

Serine: “Ik herken wel dingen uit mijn band met Clara (gespeeld door Janne Desmet, red.). In de serie kan ik haar niet uitstaan, omdat ze ooit iets met mijn lief heeft gehad en uiteindelijk besluit ik er daarom maar vriendinnen mee te worden. In het verleden heb ik dat ook weleens gedaan met een partner van een ex. Uiteindelijk is daar een hele mooie vriendschap uitgekomen, net zoals in de serie, ook al mocht ik haar eerst niet.”

Ella-June: “Mijn personage staat zover van mijzelf dat ik niet meteen op gelijkenissen kan komen. (denkt na en mijmert hardop) Heb ik ooit mijn vinger in iemand zijn gat gest..? (ze verwijst naar ‘Strontarmpje’, een bijnaam die Gilles in de reeks krijgt na een bijzondere nacht met het personage van Ella-June, red.)”

Serine: “Heb jij nooit iets moeten verzwijgen voor je beste vriendin?”

Ella-June: “Nee, ik ben altijd een open boek.”

Charlotte: “Ik herken mezelf voorlopig niet echt in de grote kinderwens en het donorverhaal, dat bij mijn personage naar voren komt. Zeg nooit nooit, maar dat heb ik zo niet. En ik ben ook niet sterk in plannen. Zin hebben in een feestje, daar herken ik mezelf wél in.”

Iets anders: twee van jullie gaven aan niet te willen praten over jullie eigen leven. Om kritiek te vermijden, gok ik? Het dubbele is dat mensen aan de ene kant smakelijke details over jullie leven te weten willen komen, maar jullie langs de andere kant op sociale media uitspuwen als jullie iets zeggen dat in hun ogen niet hoort. Hoe kijken jullie daarnaar?

Ella-June: “Als een trauma. Ik zei het net nog tegen Serine: dit stuk vind ik zo vervelend aan ons beroep. Dat interviewluik komt er altijd bij kijken en ik vind dat eigenlijk verschrikkelijk. Nu vind ik het fijn, zo met z’n drieën. En het helpt ook dat jij een jonge, lieve vrouw bent en dat ik voel dat je goede intenties hebt, maar zulke persdagen beginnen voor mij toch met een hoop stress. Ik merk dat ik ook door journalisten leuk gevonden wil worden, waardoor ik interessante dingen wil zeggen, en eigenlijk te veel prijsgeef. Terwijl ik oké ben zoals ik ben.

“Op een gegeven moment heb ik het ook losgelaten. Ze hadden in de media al een personage van mij gemaakt dat ik niet ben, waardoor ik dacht: doe maar. Maak maar het beeld van mij dat jullie van mij willen maken. Vaak is dat een beeld dat voor hen goed uitkomt om de verkoopcijfers te doen stijgen. Daardoor zit ik er tijdens interviews altijd wel wat gecrispeerd bij. Ik heb eigenlijk geen zin om heel mijn leven met iedereen te delen. Tegelijkertijd voelt het niet zo goed om tijdens interviews ook een personage te spelen, om een deel te beschermen. Je wilt authentiek zijn, maar tot waar toon je die authenticiteit? Ik leer tegenwoordig dat ik grenzen mag trekken. Dat ik stiltes mag laten vallen.”

Serine: “Ik moest daarnet hard aan je denken, omdat ik veel stiltes liet tijdens een interview.”

Ella-June: “Dat is goed. Want uiteindelijk zit ik een interview maar vol te lullen en staan er allemaal dingen waarvan ik denk: oh, Ella. Nu, ik moet eerlijk zeggen: als ik word geïnterviewd door een 50-jarige witte cisman, vind ik het lastig om over mezelf te praten. Je levelt gewoon moeilijk. Achteraf schrijft hij mijn woorden op, en ja, dat zijn de woorden die ik heb gebruikt, maar hij snapt duidelijk niet waar ik naartoe wilde gaan. Voor de duidelijkheid, ik heb niets tegen witte vijftigers, maar een openhartig gesprek over de leefwereld van een jonge vrouw is gewoon moeilijk om authentiek neer te pennen.”

Serine: “Ik herken dat wel. Ik gaf laatst een interview waarin ik anderhalf uur over mezelf en mijn successen praatte, maar de tekst die er vervolgens van werd gemaakt, draaide alleen maar om racisme en seksisme. Ja, oké, ik lijd daar ook onder. Ik heb racisme en seksisme meegemaakt, maar dat was mijn punt helemaal niet. Kun je stoppen met mij als een slachtoffer neer te zetten? Ik ben de eerste Belgische comedian die een residentie heeft in Parijs. Can you celebrate me?”

Goed dat jullie dit een keer kunnen uitspreken. Terug naar de serie: geloven jullie in de waarheid in relaties of moet je juist niet altijd alles vertellen?

Serine: “Ik ben op dat vlak een secret agent. Ik ga altijd op zoek naar dingen die ik denk te kunnen ontmaskeren.”

Ella-June: “Dat is toch zelfpijniging?”

Serine: “Natuurlijk, dat is verschrikkelijk. Waarschijnlijk doe ik dat ook omdat ik diep van binnen altijd al een secret agent heb willen zijn. Ik zoek altijd van alles op en onthou alles wat mijn vriendinnen over hun relatie zeggen. Ik heb dat zelf in mijn relaties ook. Als mijn vriendinnen over hun vriend twijfels hebben, komen ze naar mij met alles wat ze aan bewijs verzameld hebben. Ik leg die puzzel van screenshots en berichten bij elkaar.

“Dat is omdat ik zo graag curieuzeneus, maar eigenlijk is dat echt ongezond. Voor mij is dat een hobby, maar voor anderen kan het lijken dat ik iemand niet vertrouw. Ik moet daar echt mee stoppen. Dat wordt mijn werkpunt in mijn volgende relatie. Ik had het trouwens nog tegen mijn laatste ex gezegd: ‘Lieg niet tegen mij, ik kom het toch te weten.’ Hij heeft het toch geprobeerd en uiteraard ben ik het te weten gekomen. Echt, wat een domme gast.”

Ella-June: “Ik vind dat je de ander onderschat als je dingen voor elkaar verzwijgt. Je kwetst elkaar soms door de waarheid te vertellen, maar dat zijn ook cadeautjes dat je elkaar geeft. In die zin dat elkaar kwetsen een onderdeel van het leven is. Je bent bovendien ook gewoon wie je bent. Het is oké om daar open in te durven staan. Voor mij is dat echt iets wat ik de afgelopen jaren heb geleerd. Ik durf nu die rauwe waarheid aan. Ik voel zelf ook wel dat als er geen geheimen zijn en alles zuiver is en kort gecommuniceerd wordt, het megahard binnenkomt. Achteraf ben ik altijd dankbaar als mensen mij in vertrouwen hebben genomen. Ik vind dat een bevrijdend gevoel; no secrets en alles gewoon op tafel. Je toont gewoon wie je bent en wat je doet en de andere mag alles weten. Dat heeft iets heel kwetsbaars. Ik voel me dan ook wel alsof ik in mijn blootje sta. Ik heb geen schild. Als ik donkere gedachten heb en die kan delen, is dat fijn om te weten dat die er ook mogen zijn. Vaak voel je tijdens het delen met een ander mens ook veel herkenning.”

Serine: “Amai, ik ga u bellen. Relatietherapeut Ella-June.” (lacht)

Charlotte: “Bij mij is dat iets dubbel. Ik heb vriendinnen die alles willen weten van hun partner en zich ook snel verraden voelen. Dat kan ver gaan, bijvoorbeeld door een gedachte die hun partner gehad heeft die eigenlijk niet mocht. Ik vind dat iedere persoon in een relatie een eigen individu moet kunnen blijven. In je hoofd heb je een deel samen, maar is er ook een klein deel van jezelf dat losstaat van je partner. Uiteraard moet je over de cruciale dingen wel eerlijk zijn en moet je respect voor elkaar tonen.”

In de serie lijkt het hebben van een relatie best belangrijk, er zit geen enkele happy single in. Waarom niet?

Charlotte: “Klopt, maar heeft Inge niet vooral verdriet dat Gilles is weggegaan?”

Serine: “Ik snap je, maar dat verandert nog wel. Uiteindelijk vond ik het wel goed voorgesteld. Ik ga momenteel zelf door een break-up en zit nog in die fase waarin ik niet weet of ik vandaag ga huilen of niet. Terwijl hij op Instagram al constant foto’s van anderen zit te liken. Ik vind dat goed om te tonen, want als ik met mijn vriendinnen over break-ups praat, bevestigen zij ook wat ik zie: ‘Guys, get over it much faster, maar later volgt de klap’.”

Ella-June: (enthousiast) “Ja, dat is echt zo! En dan komen ze plots weer terug wanneer jij juist weer in je kracht staat.”

Serine: “Nu, dat is niet wat er in Exen gebeurt, maar ik was door mijn situatie wel even bang om die scènes te bekijken. Maar het is echt oké om te tonen dat de ex van Gilles juist langer nodig heeft om over hun relatie te raken. Uiteindelijk toont dat ook een soort maturiteit van haar. Zij neemt de tijd in plaats van direct weer in een nieuwe relatie te vliegen. Terwijl de gast direct gaat zuipen en feesten.”

Hoe geloofwaardig is het dat je pas na een aantal jaar verhalen over je partner te weten komt via zijn of haar exen?

Serine: “Alle exen van je partner op je vrijgezellen uitnodigen, lijkt me wel wat extreem. Ik zou het erg vinden, mocht ik dat ooit doen.”

Ella-June: “Heel de reeks is eigenlijk larger than life.”

Charlotte: “Er zit zeker een saus over die het zo extreem maakt.”

Serine: “Toch denk ik dat het interessant kan zijn om naar de exen van je lief te kijken. Dat hoeft niet zo ver te gaan als in de serie, maar het is wel goed om te zien met wie hij allemaal samen geweest is en wat hij heeft gedaan.”

Ella-June: “Sherlock in the house. (lacht) Ik herinner mij dat wij twee (kijkt naar Serine) een scène hebben in de serie over dat exen veel over jezelf zeggen. Ik vind wel dat je iemand anders de kans moet geven om te kunnen veranderen. Anders kun je te snel projecties maken op basis van wat er in iemands verleden is gebeurd. Tegelijkertijd geloof ik dat mensen ook kunnen wisselen tussen wat ze vandaag en morgen denken en vinden. Vandaag hou ik van rood en morgen kan dat groen zijn. Ik weet dus niet of mijn exen veel over mij zouden zeggen. Als je kijkt naar mijn exen is dat een uiteenlopende groep.”

Serine: “Hmm... Ik weet wel dat mijn vriend op het einde van onze relatie toegaf dat alles wat ik hem verweet ook door zijn ex al werd gezegd. Toen had ik wel zoiets van: je huwelijk is door deze reden op de klippen gelopen en nu vertoon je datzelfde gedrag opnieuw? Voor mij heeft het niets veranderd, maar als ik het eerder had geweten,had ik de dingen anders aangepakt, want ik kan – zonder in detail te willen gaan – met die karaktertrek gewoon niet leven.”

Charlotte: “Zelf heb ik er weinig ervaring mee, want ik zit al lang in dezelfde relatie, maar ik heb wel een aantal vriendinnen die weleens een man opscharrelen van wie ik weet: please, begin er niet aan, want die brengt niks dan miserie. Dat weet ik dan omdat die man al met verschillende van mijn vriendinnen is geweest. En toch is het, denk ik, des mensen om te denken dat diezelfde man bij jou anders zal zijn. Dat hij dan plots wel verandert. Dus ik begrijp hen ook, maar dat gebeurt echt bijna nooit.”