KIJK. Van der Poel wint Super 8 Classic en juicht eerste keer in regenboogtrui, maar blijft koersmoe: “We mogen het niet uitmelken”

Wout van Aert en Arnaud De Lie zegden ziek af. De Lie en Van Aert zijn de twee kopmannen in de Belgische selectie die volgende week het Europees kampioenschap in het Nederlandse Drenthe rijdt. Maar het was niks om zich zorgen om te maken, klonk het zaterdag geruststellend in de ploegen van beide renners. Een EK komt niet in gevaar.

Mathieu van der Poel zei een paar waardige tegenstanders te missen. Maar wat kon hij eraan doen?

“Dat ik nog niet gewonnen heb als wereldkampioen? Ach, daar ben ik niet echt mee bezig”, sprak Van der Poel nog aan de start in Brakel. We spoelen meteen door naar 70 kilometer voor de streep. Op de Holstheide testte de Nederlander voor het eerst de benen. In één ruk maakte hij de oversteek naar een kopgroep van twee renners. Al besefte Van der Poel besefte al snel dat aankomstplaats Haacht nog ver was, het peloton keerde terug.

Op de tweede passage op de Moskesstraat ging Van der Poel opnieuw stevig tekeer - de kasseien hielden het maar net. Intussen had er zich een nieuwe kopgroep gevormd met onder meer Gianni Vermeersch, Turgis en Fuglsang. Van der Poel maakte de oversteek, enkele tellen later deed ook Florian Vermeersch dat. Het bleek de beslissende ontsnapping te zijn.

Want de kopgroep bleef uitstekend samenwerken. Ondanks de vele inspanningen in het peloton bleven de vluchters - net - buiten schot. Voor de brouwerij van Haacht werd er uiteindelijk gesprint voor de zege. Een indrukwekkende Van der Poel haalde het simpel. Turgis en Florian Vermeersch mochten mee op het podium.

Van der Poel heeft uiteindelijk maar zes weken moeten wachten op zijn eerste overwinning als wereldkampioen. Hij had er nochtans een hard hoofd in. Woensdag, nadat hij vierde was geworden in de GP Wallonie, keek hij op tegen een koerskalender die normaal pas eindigt op 8 oktober met Parijs-Tours. De benen wilden niet meer en het hoofd ook niet. “Het heeft niet veel zin om zomaar wat rond te koersen”, zei hij.

Drie dagen later won Van der Poel. Zo klonk het zaterdag: “Ik heb woensdag wel afgezien in de GP Wallonie. Misschien had ik dat nodig. Ik heb iets te weinig getraind na het WK. Ik was goed, niet super.”

Misschien is dat het verschil tussen Mathieu van der Poel en de andere gewone stervelingen op een koersfiets. Dat drie, vier koersen volstaan om weer een winnaar te worden.

Van der Poel lacht. “Dat zeiden ze in de ploeg ook, dat ik in mezelf moest geloven, ook als ik me niet top voelde. Ik zeg niet dat ze mij moed hebben ingepraat. Ik had dat niet nodig. Maar toch.”

Een overwinning is mooi, zegt Van der Poel. Maar ze verandert niets aan de koersmoeheid die zich ondertussen van hem heeft meester gemaakt. Hij neemt komend weekend deel aan het olympische testevent mountainbike in Parijs. Daarna staan nog de Franco-Belge (28 september) en Parijs-Tours (8 oktober) in de planning.

“Ik blijf het altijd nog wel een opdracht vinden om na het WK dit programma te doen”, zegt Van der Poel. “Ook als ik na het WK niet meer in actie was gekomen, kon ik terugkijken op een mooi seizoen. We moeten uitkijken dat we niet gaan uitmelken. Het crossseizoen gaat er snel aankomen, weet ik ook.”

Aan het olympische testevent valt niet te tornen. Deze week traint MvdP enkel nog op de mountainbike. “Sinds de laatste keer (Van der Poel gaf op na een val, red.) heb ik niet meer op een mountainbike gezeten. Ik probeer deze week opnieuw het gevoel te krijgen. We zien hoe het testevent verloopt. En dan bekijken we wat er daarna gebeurt.”