Co-oprichter van het beroemde muziekblad Rolling Stone Jann Wenner (77) valt van zijn voetstuk. De man ligt onder vuur nadat hij enkele controversiële uitspraken heeft gedaan in een interview met The New York Times. De krant sprak hem naar aanleiding van zijn nieuwe boek Masters, waarin de beste interviews van Wenner gebundeld staan, met namen als John Lennon, Mick Jagger, Bono en Bruce Springsteen. De interviewer vroeg hem waarom er alleen interviews met witte mannen in het boek staan.

Wenner zei dat wie hij interviewde steevast ‘aan enkele criteria’ moest voldoen en vrouwen voldeden niet aan ’s mans eisen. “Geen enkele vrouw was voldoende welbespraakt op dat niveau”, verklaarde hij.

De interviewer opperde dat hij zoiets toch niet kon beweren over een vrouwelijke artieste als pakweg Joni Mitchell, maar Wenner hield vol. “Voer maar eens een diep gesprek met Grace Slick (zangeres van Jefferson Airplane, red.) of Janis Joplin. Alsjeblieft, be my guest. Joni was geen rock-’n-rollfilosofe. Zij voldeed volgens mij niet aan de criteria. Niet in haar werk, niet in andere interviews die ze gaf. De mensen die ik interviewde, waren rock-’n-rollfilosofen.”

Excuuszwarte

Over artiesten van kleur had hij gelijkaardige opvattingen. “Wat zwarte artiesten betreft: Stevie Wonder: een genie, juist? Ik denk dat als je het woord masters(de titel van zijn boek, red.) gebruikt, dat woord verkeerd is. Misschien Marvin Gaye of Curtis Mayfield dan? Ik bedoel maar: zij zijn gewoon onvoldoende welbespraakt op dat niveau.”

Wenner wist dat hij mensen tegen de schenen zou schoppen met zijn uitspraken. “Vanuit pr-oogpunt had ik misschien één zwarte en één vrouwelijke artiest moeten zoeken, die niet hetzelfde historische niveau haalden, maar gewoon om dit soort kritiek te vermijden”, zei hij. De man zei dat hij “misschien ouderwets is en nergens een fuck om geeft”, waarna hij mijmerde over wie zijn excuuszwarte dan wel had kunnen zijn. “Achteraf gezien had ik Marvin Gaye kunnen interviewen. Misschien was hij die man dan wel geweest. Of Otis Redding. Mocht hij nog hebben geleefd, had hij die man kunnen zijn.”

De uitspraken van Wenner deden heel wat stof opwaaien, en dat heeft gevolgen. The Rock & Roll Hall of Fame, een museum in de Amerikaanse stad Cleveland gewijd aan rockiconen, zet Wenner prompt uit de raad van bestuur. “Jann Wenner is verwijderd uit de bestuursraad van The Rock & Roll Hall of Fame Foundation”, luidt een statement van het museum, zonder verdere uitleg. Wenner was een van de oprichters van de organisatie in 1983. Tussen 2006 en 2020 was hij er nog voorzitter. Ook de Rock & Roll Hall of Fame werd al verweten te weinig aandacht te hebben voor vrouwelijke artiesten en artiesten van kleur.

Wenner richtte Rolling Stone op in 1967, toen hij nog maar 21 jaar oud was. Het blad groeide uit tot een van de belangrijkste muziekpublicaties. Maar Wenner was niet onomstreden. In 2017 publiceerde journalist Joe Hagan het boek Sticky fingers, een biografie van Wenner. Dat schetste al een erg kritisch beeld van zijn managementstijl, zelfpromotie en bedenkelijke journalistieke praktijken. Oorspronkelijk was het boek een samenwerking tussen Hagan en Wenner, maar het liep fout. Wenner noemde het vernietigende boek “gebrekkig, smakeloos en zonder substantie”.

Verontschuldigingen

Wenner heeft zich intussen verontschuldigd voor zijn uitspraken. In een reactie zegt hij dat zijn boek “de hoogtepunten van zijn carrière tracht te weerspiegelen” en niet de bedoeling heeft “het geheel van muziek en de makers ervan te vertegenwoordigen”. Wenner zegt dat hij voor de artiesten die niet in zijn boek staan ‘waardering en bewondering’ voelt. Hij noemt ze “wereldveranderende artiesten wier muziek en ideeën hij vereert en zal vieren en promoten zolang hij leeft”.

De Rolling Stone-oprichter zegt dat hij “de opruiende aard van zijn slecht gekozen woorden begrijpt”. Hij biedt zijn “diepe excuses” aan en zegt de gevolgen te zullen aanvaarden.