Een gemakkelijke jeugd had Jeanne allerminst. Haar studies huishoudkunde bij de Ursulinen in Hasselt kon ze niet voltooien omdat de oorlog uitbrak. En toen ze 17 was overleden haar beide ouders. Op de boerderij in Beverst (Bilzen) bleven 14 kinderen achter. “Mijn oudste zus en broer stonden op trouwen en daardoor was er geen kostwinner meer in huis. Gelukkig heeft mijn oudere broer snel werk gevonden als vertegenwoordiger bij Konings in Zonhoven. Ik was op dat moment de oudste dochter die het gezin verder moest rechthouden. Niet makkelijk, maar we hebben goed onze plan getrokken. Op mijn 24ste ben ik getrouwd met Ghisbert Vanheusden, een vriend van mijn schoonbroer. Hij was schoolhoofd in Godsheide en zo zijn we in Hasselt terechtgekomen. We hebben zes kinderen gekregen, van wie vier op vijf jaar tijd. Uit gaan werken zat er voor mij dus niet in.”

Fietsen

Behalve in haar huis was Jeanne ook buitenshuis altijd in beweging. “Af en toe ging ik met de kinderkoets te voet naar mijn familie in Beverst en met de fiets trok ik minstens een keer per week naar mijn familie daar. Fietsen heb ik altijd graag gedaan. Tot mijn 92ste reed ik elke zondag naar mijn dochter in Zonhoven. Toen werd het wat moeilijker, dus heb ik een elektrische fiets gekocht. Daar heb ik nog vijf jaar plezier aan beleefd, maar toen heb ik hem op stal moeten laten. Niet omdat ik niet meer kon fietsen, maar wel dat mijn zicht te fel achteruit was gegaan. Met de auto rijden had ik daardoor al op mijn 94ste moeten opgeven.”

Uit werken

Al heeft Jeanne de kans niet gehad om in haar jonge jaren uit werken te gaan, na het overlijden van haar man in 2002 is ze als assistente en koffiemadame aan de slag gegaan bij de buren, die Tupperware-demonstraties gaven. “Op mijn 90ste zijn ze ermee gestopt en toen ben ik dus ook ‘met pensioen’ gegaan”, lacht Jeanne. Maar thuis in de zetel blijven zitten, dat staat niet in Jeannes woordenboek. Minstens een keer per week komt ze met de broers, zussen en aangetrouwde familie samen in Beverst. “Een reünie die altijd uitloopt tot een uur of tien ’s avonds”, vult zoon Eddy aan. “En reizen blijft ons ma ook nog altijd doen. Elk jaar trekt ze eropuit, met de bus of met het vliegtuig. Dit jaar is ze nog naar Tenerife geweest. Niet om op het strand of in de luie zetel te gaan liggen, maar voor een actieve vakantie. Ze neemt deel aan alle activiteiten die het hotel organiseert, van aquajoggen tot onderwaterfietsen. Weet je wat ze voor haar 100ste verjaardag heeft gevraagd? Volgend jaar opnieuw een reis naar Tenerife. Die hebben we uiteraard direct geboekt!”