Coach houdt geblesseerde Nina Derwael dichtbij WK-team als morele steun: “Nina heeft geen moment aan stoppen gedacht”

Heuls maakte vandaag in het stadhuis van Antwerpen de selectie bekend die op het WK in Antwerpen vanaf 30 september hun acrobatische kunsten mogen tonen. Met de blessure van Derwael en de klierkoorts van Lisa Vaelen ontbreken wel twee kopstukken. De zware missie om de olympische kwalificatie als team voor Parijs 2024 af te dwingen rust nu op de schouders van Maellyse Brassart, Jutta Verkest, Fien Enghels, Yléa Tollet en WK-debutante Erika Pinxten. Margaux Dandois is reserve.

Maar achter de schermen zal Derwael wel een rol kunnen spelen. Heuls zal Derwael dicht bij het team betrekken. Met al haar ervaring kan ze mentaal een extra ruggensteun betekenen. “Nina vroeg het aan me en ik vond dat heel aardig”, aldus Heuls. “Ik hoop dat haar operatie zaterdag goed verloopt. Normaal gezien voegt ze zich dan woensdag bij ons en verblijft ze bij ons in het hotel. Ze heeft een accreditatie waarmee ze ons overal kan volgen. Alleen tijdens de wedstrijd kan ze niet in de groep bij zijn. Maar tot het laatste moment voor de wedstrijd kan ze ons vergezellen.”

Heuls zegt dat Derwael ook snel na de grote afknapper van haar schouderblessure betrokken bleef bij de ploeg: “Ze kwam naar alle testen en naar veel trainingen zien. De meiden weten dat te waarderen. Het is een pluspunt voor iedereen: voor de groep én voor Nina.”

Want zo kan Derwael ook wat haar zinnen verzetten. Met haar blessure moest ze mentaal een bijzonder zware klap verwerken. Niet alleen betekende het een streep door de rekening om voor eigen publiek in Antwerpen op het WK haar kunsten te vertonen - met een derde WK-titel op de brug als inzet - maar ook staat er nu een groot vraagteken achter Parijs 2024. Blijft er voor Derwael na haar revalidatie voldoende tijd over om op topniveau te raken voor de Spelen?

Heuls zegt dat Derwael zich wel mentaal sterk hield. “Het is een blessure. Ze kan er niets aan doen. De blessure viel echt op een moment dat ze bezig was om stilaan weer op haar best te presteren (in maart dit jaar was de schouder van Derwael al eens half uit de kom gegaan, maar toen volgde geen operatie, red.). Nina was enthousiast omdat ze voelde dat ze nog steeds in staat was om iets te bereiken. Ze wou vastberaden het team helpen. Dat ze zich goed voelde op het moment dat de blessure gebeurde, maakte het misschien mentaal makkelijker om de situatie te accepteren.”

Op haar leeftijd van 23 jaar en met alle grote titels op de brug met ongelijke leggers op zak - EK, WK én olympisch goud - zou Derwael na de grote blessure ook de handschoen kunnen gegooid hebben, maar zo zit Derwael niet in mekaar. “Aan stoppen heeft ze helemaal niet gedacht”, zegt Heuls. “Nina is een atlete die van sport houdt en die adrenaline weer wil voelen. Op dit moment is turnen haar leven. Als ze de promo van het Olympisch Comité voor de Spelen in Parijs ziet, gaan haar haren recht overeind staan. Ze is nog niet klaar om te stoppen. Ze zal wel realistisch en bedachtzaam genoeg zijn als haar lichaam haar echt vertelt dat het niet mogelijk is. Maar diep van binnen wil ze nog steeds heel graag. Bij haar voorbereiding op het WK - nog vlak voor die blessure die ochtend - moest ik haar nog afremmen, zo hard is ze ermee begaan.”

Natuurlijk zit Derwael nu wel met veel twijfels voor de toekomst: “Die operatie is een stap in de goede richting. Maar na een operatie weet je het nooit hoe het zal lopen. We moeten kijken hoe ze zal herstellen en haar dan gezond houden. Daarna zijn er nog mogelijkheden om ons te plaatsen voor de Spelen.”

Als het via het Belgische team op dit WK niet lukt, wel te verstaan. De world cups in februari en maart bieden een weg naar de Spelen. “Maar die komen voor Nina nog te vroeg”, aldus Heuls. “Ze moet al minstens drie maanden revalideren. Turnen is niet zoals sommige sporten. Als je drie maanden stopt, kun je na een maand nog niet klaar zijn om te presteren. Je hebt daarna nog eens minstens twee of drie maanden nodig om terug te komen. Het EK in mei kan wel een doel zijn om daar te staan.”