Maak kennis met de ontdekker van EK-favoriete Fleur Moors: “Ze kickt op een aankomst bergop”

Afgelopen zondag, de slotetappe in de driedaagse Watersley Ladies Challenge. De verlossende eindmeet wacht op een driehonderd meter lange klim na een gemiddeld stijgingspercentage van 9,5 procent, met pieken tot 13,5 procent. Een finishstraat, vergelijkbaar met wat de junioren dames zondagvoormiddag tijdens de EK-wegrit te wachten staat op de flanken van de VAM-berg. Nummer één op die klim naar Watersley? Fleur Moors, 17 jaar uit Bocholt. Nummer twee? Federica Venturelli (18), eindwinnares van de driedaagse voor Moors en inmiddels ook Europees juniorekampioene tegen het uurwerk en in de mixed relay. Iets zegt ons dat beide dames elkaars explosiviteit zondagochtend opnieuw zullen testen op de VAM-berg. Met een mentaal voordeel voor Moors omwille van de aard van de aankomst? Stef Simons, Moors’ kinesist, begeleider en vertrouwenspersoon, kan een grijns niet onderdrukken.

Simons: “Dat zal moeten blijken. Maar als Fleur hier in Kinepunt Bocholt het onderwerp EK aansneed, dan begon ze telkens spontaan te glunderen. Een punchy aankomst: dat is haar ding, hè. Daar kickt ze op. Laatst zei ze nog tegen me: ‘Kermiskoersen: daarin kijken de meiden zoveel naar elkaar’. Niet in het minst naar haar. Nu ze niet langer anoniem rondrijdt in het peloton is het vaak aan haar om de bressen te dichten. Vandaar dat haar voorkeur uiteraard uitgaat naar een selectief parcours.”

Heb je ooit zo’n explosieve meid als Fleur Moors onder handen genomen?

“Dina Scavone, die ik ook een tijdje heb begeleid, was een tikkeltje explosiever. Maar Fleur koppelt explosiviteit aan een geweldig duurvermogen. Eigenlijk is ze gemaakt om op termijn uit te blinken in wedstrijden als Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race of Luik-Bastenaken-Luik.”

Is dat haar grootste kwaliteit?

“Het maakt haar uniek. Maar haar grootste kwaliteit is dat ze die combinatie van explosiviteit en duurvermogen ook nog eens koppelt aan een ongelooflijk doorzettingsvermogen. Fleur kan immers enorm diep gaan. Haar wilskracht onderscheidt haar van velen.”

Je zou dat niet zeggen als je haar ontmoet.

“Klopt, Fleur is een heel rustig, bescheiden meisje. Ze staat liever op de achtergrond dan in de spotlights. Als ze naar de praktijk komt, na net een topprestatie te hebben geleverd, dan is ze nog steeds dezelfde Fleur van voordien. De meesten zouden hier binnenkomen en zichzelf op de borst kloppen. Zo van: kijk eens wat ik heb gepresteerd. Fleur zou eerst vragen: hoe is het met jullie dochtertje. Ze is zo nederig (lachje). Dat siert haar.”

Down to earth, zeggen de Engelstaligen dan.

“Correct. Die levenswijze dankt ze aan haar gezinssituatie. Haar ouders en broers geven haar de nodige standvastigheid.”

Hoe ben je de wielrenster Fleur Moors op het spoor gekomen?

“In volle coronaperiode viel de handbalcompetitie stil voor Fleur. Haar twee broers, die deel uitmaken van de fietsclub De Zonen van Gerdingen, namen haar dan maar op sleeptouw met fietstrainingen. In die club zitten ook kameraden van mij. Het zijn zij die me erop wezen dat de 14-jarige Fleur een keertje had meegereden, en daarbij enorm veel indruk had gemaakt. Zo wilden die twintigers zich op een gegeven moment ontdoen van haar, maar dat lukte niet. Nog diezelfde dag hoorde ik voor het eerst van haar bestaan af. Een tijdje later - in oktober 2020 - nam ik met mijn vrouw de kinepraktijk hier in Bocholt over, en niet veel later stond het gezin Moors aan de deur omdat ze op zoek waren naar begeleiding voor Fleur.”

Wat viel je onmiddellijk op bij de eerste contact?

“Hoe graag ze aan sport deed. Hoe groot haar intrinsieke motivatie was om te fietsen. Fleur zei toen zelfs: ‘Wielrennen: ja. Maar ik zie triatlon ook wel zitten’. Na de eerste inspanningstest waren de data overduidelijk: er zat een ruwe diamant voor me. Een beeld dat werd bevestigd tijdens de wedstrijdsimulaties die we hielden – bij gebrek aan competitie - in Hechtel, Neeroeteren en Bocholt. De eerste nieuwelingenkoers die ze reed, in Berchem, won ze meteen. Ze versloeg Anna Vanderaerden in een massasprint. Voor de start was zo nog volstrekt onbekend, na de aankomst ging haar naam snel rond in het wereldje. Iemand van OMC, de Opoeterse Mountainbike Club, heeft haar toen aangeprezen Tom De Kort. Niet veel later kon ze tekenen bij Pauwels Sauzen-Bingoal. Gedurende haar tijd bij die ploeg werd onze samenwerking minder intensief omdat die ploeg er andere ideeën op nahield of andere klemtonen wenste te leggen.”

Sinds begin dit jaar ben je opnieuw meer dan louter haar kinesist.

“Juist. Vanaf februari zag ik een andere, meer ontspannen Fleur, die weer wat meer leunde op haar vertrouwde omgeving. De gesprekken met Baloise Trek Lions zaten daar ongetwijfeld voor iets tussen. Vanaf het moment dat ze ging samenwerken met Dietmar Ledegen, haar trainer bij Baloise Trek Lions, begon ze onmiddellijk stappen te zetten. Het verschil is: alle actoren werken nu samen. Wat voor een goede balans zorgt bij Fleur. Zo kwam haar WK-medaille in Glasgow niet als een verrassing voor mij. Ze was klaar voor die opdracht. Zowel fysiek als mentaal. De focus zat juist. Zoals dat nu ook het geval is voor het EK. Let op, dat is geen garantie op eremetaal. Pech en koersomstandigheden spelen altijd een rol. Maar ze heeft alles gedaan wat ze moest doen.”

Voel je aan haar vingertoppen wanneer Fleur in topvorm verkeert?

“Soms voel je na bepaalde zware trainingen dat er wat triggerpunten op de spieren liggen. Op andere momenten merk je dan weer dat haar spieren verbazend soepel aanvoelen, ondanks de zware trainingsarbeid. De voorbije maanden hebben we hard gewerkt om haar onderrug in optima forma te krijgen. Dat is gelukt. Stel dat die het laat afweten op de flanken van de VAM-berg, dan mag je dat gerust op mijn conto zetten (lacht). Velen zeggen dat Fleur vaak voor een iets te zware versnelling kiest. Maar ze kan dat aan. Zo maakt ze natuurlijk meer meters dan haar concurrenten. (Fijntjes) Toen ze in de slotronde van het WK in Glasgow van de rest wegstoof, hoorde ik geen kritiek op haar versnelling. Was het niet José De Cauwer die achteraf zei: ‘Dat was een demarrage uit het boekje’? Wel, laat ons hopen dat hij zondagmiddag opnieuw met lof mag strooien.”