Meeuwen pleegt hold-up, Hoepertingen blijft achter met nul punten: “Bloed, zweet en tranen”

Geelen mocht zich de man van de match noemen, want buiten de gestopte strafschop, had de lokale doelman ook nog enkele sterke reddingen in petto. Zo onder meer kort na de rust toen De Coninck een vlotte aanval op links met een strak schot leek af te ronden. “Ja, die strafschop was een cruciale fase”, beaamde Geelen. “Want als Hoepertingen op voorsprong had kunnen komen, hadden we waarschijnlijk een heel andere match gekregen. Ik zeg tegen de strafschopnemer altijd dat hij naar mij moet kijken. Als hij dan reageert, weet ik dat er twijfel komt. Onze eerste twintig minuten waren nog oké, maar daarna namen zij over. Het is inderdaad een gevleide zege.” 

Counter

De eerste helft stond in het teken van duels winnen. Er ontstonden enkele dreigende fases, maar niks binnen het kader. Behalve die strafschop (De Coninck schoot op de arm van Grobben), die G. Marchandise dan nog binnen het bereik van Geelen poeierde. Maar stilaan werd in de eerste spelperiode ook duidelijk dat combineren vlotter lukte bij Hoepertingen. Het bezoekend overwicht nam nadien enkel maar toe. Maar Meeuwen had aan twee scherpe counters in twee minuten genoeg om de volle buit binnen te halen.

Eerst stopte doelman Feytons nog een deviatie van Verbeeck, maar seconden later trof Verbeeck op inzenden van Reumers toch raak: 1-0. Coach Gielen verving drie man tegelijk, doch het eindoffensief leverde buiten een schicht van Vanholst voorlangs en een op de lijn gekeerde bal niets op. “Veel balbezit, maar geen echt uitgespeelde kansen”, stelde bezoekend coach Gielen vast. “De laatste pass was vaak te onnauwkeurig. Ik kan niemand iets verwijten. Met deze ingesteldheid moeten we verder.” Thuiscoach Paruys sprak van “bloed, zweet en tranen.” “De eerste twintig minuten vond ik ons de betere, maar daarna hebben zij overgenomen. Hun kansen ontstonden wel enkel op corners en stilstaande fases.”