Omdat Woody Allen moeilijkheden ondervindt om Amerikaanse financiering te vinden, moest hij uitwijken naar Europa. Zoals meestal bij Allen is het verhaal gebaseerd op een oudere filmklassieker, waar hij dan een flinke draai aan geeft. Deze keer is het de beurt aan La Femme infidèle (1969) van Claude Chabrol. Een Woody Allen-film en francais dus. Maarhij bewijst dat het kan én dat het werkt.Het eerste half uur is bijna identiek aan die prent. Fanny (Lou de Laâge) is gehuwd met de rijke en mogelijk corrupte Jean (Melvil Poupaud). Ze botst toevallig op een vroegere klasgenoot, wat leidt tot een geheime relatie. Intussen begint de jaloerse Jean iets te vermoeden. Waar Chabrol het over perverse liefde had, heeft Allen het over hoe je geluk kan verwerven. Voor Jean is dat duidelijk: geluk creëer je zelf. Maar Allen vraagt zich hier af of dat klopt. Want het toeval kan je overvallen. Allen brengt die filosofie als een relatiedrama dat evolueert naar een frisse tragikomische noir. De grootste verrassing is dat de typische Woody Allen-dialogen ook perfect functioneren in de Franse taal.