Terreurverdachte Nizar Trabelsi al week in hongerstaking in Amerikaans detentiecentrum

Nizar Trabelsi is al een week in honger- en dorststaking. Die informatie wordt bevestigd door zijn Amerikaanse advocaten. Trabelsi wil met zijn actie de moeilijke omstandigheden aanklagen waarin hij wordt vastgehouden. 

Omdat zijn situatie levensbedreigend werd, zou hij afgelopen vrijdagavond onder medische controle geplaatst zijn waarbij hem dwangmatig vocht wordt toegediend. 

Trabelsi verloor al een kleine 10 kilo aan lichaamsgewicht. Hij werd even overgebracht naar een ziekenhuis maar zou, op eigen verzoek, zijn teruggekeerd naar het detentiecentrum. 

De man verblijft in Farmville, een "Immigration Center (ICA)" in de Amerikaanse staat Virginia. Daar verblijven illegale vreemdelingen in afwachting van hun uitwijzing. Farmville wordt vanuit mensenrechtenbewegingen erg bekritiseerd. Het detentiecentrum zou berucht zijn voor de brutaliteit en het machtsmisbruik die er heersen. 

In een recent persbericht eist men de sluiting van dit centrum omwille van de voortdurende ernstige schendingen van mensenrechten. 

In een brief beschrijft Nizar Trabelsi zijn situatie. Zijn beschrijvingen bevestigen die kwalijke reputatie van Farmville. Hij spreekt hierover in termen van "klein Guantànamo Bay" (de bijzonder omstreden gevangenis waar de Verenigde Staten terreurverdachten vasthouden). 

Nizar Trabelsi verblijft in een totale isolatie in een ondergrondse cel van 3,5 meter op 3,5 meter waar er geen venster is, laat staan daglicht binnenvalt. In de brief zegt hij dat er intern gesproken wordt over "the black hole". Er is veel lawaai omdat de mensen die er vastzitten geregeld roepen en huilen.

Er is ook geen verse lucht. Als het luchtverversingssysteem uitvalt, wat regelmatig zou gebeuren, moet Trabelsi - zo schrijft hij - naar lucht happen aan de kier, onderaan zijn celdeur.  

Hij verblijft in cel nr. 7, een hoogbeveiligde cel, hij zelf spreekt over een "cachot", waar er voortdurend camerabewaking is en waar ook voortdurend, 24 uur op 24 uur, het licht blijft branden. Hij mag, zo schrijft hij, zijn cel niet uit behalve om één uur per dag alleen, zonder anderen dus, te wandelen in de buitenlucht in een kooi.

"Ik zie afgezien van mijn advocaten geen andere mensen en kan dus ook niet met andere mensen praten", zo schrijft hij. "Ik ben in dit land gemarteld en slecht behandeld gedurende meer dan tien jaar." Elk mensenlijk wezen heeft zijn grenzen, zo schrijft hij nog, en die grenzen  zijn nu blijkbaar bereikt voor hem. Vandaar zijn hongerstaking. 

Trabelsi kreeg zogezegd om veiligheidsredenen ook geen toelating om foto's van zijn kinderen of echtgenote op cel te hebben (iets wat in principe wel in alle Amerikaanse gevangenissen is toegestaan). Drie keer per week mag hij een douche nemen. In zijn cel is er een bed, een koran en een gebedsmatje. Boeken die hij vroeg werden hem geweigerd, net als een radio of televisietoestel. 

Een tijdlang kon hij wel via een klein venstertje in zijn celdeur kijken naar een televisietoestel dat zo’n 8 meter verder in de gang stond. Op die manier volgde hij, zo zeggen zijn advocaten, het tennistornooi US Open. Maar plots werd dat televisietoestel uitgezet en hield het, "op bevel van de chef", op.  "Het is de cumulatie van de penibele detentieomstandigheden en dat soort pesterijen die hem hebben doen besluiten in hongerstaking te gaan", zo zeggen zijn advocaten.    

"Ik ben totaal vernederd door dit land dat me al tien jaar vasthoudt in onmenselijke omstandigheden. Niemand houdt dat vol", zo schrijft hij zelf. "Ik heb in de totaal 22 jaar dat ik vastzit al veel gezien maar dit tart elke verbeelding. Niemand verdient het om als een hond behandeld te worden."

Nizar Trabelsi zou wel bezoek krijgen van de instellingsarts, geen zelfgekozen arts. In zijn brief schrijft hij dat de cipiers weigeren de celdeur open te doen voor hem. De arts moet hem onderzoeken vanachter het kleine loketje in de celdeur. Een fysiek onderzoek is dus onmogelijk en er is ook geen enkele vertrouwelijkheid tussen arts en patiënt.  

Trabelsi zou ook geen contact kunnen hebben met zijn Amerikaanse advocaten in een afzonderlijke spreekruimte. Een videoconferentie met hen werd tot driemaal geweigerd. De Amerikaanse advocaten van Trabelsi legden inmiddels wel klacht neer tegen de behandeling van hun cliënt. 

Vorige week zou er nog een ernstig incident geweest zijn waarbij bewakers Nizar Trabelsi in een doucheruimte plaatsten. Op een bepaald moment is Trabelsi dan met zijn hoofd hard tegen de douchemuur beginnen slaan. Dat deed hij omdat hij totaal overstuur was toen hij te horen kreeg dat hij opnieuw van cel zou veranderen. Trabelsi verloor het bewustzijn. 

Nizar Trabelsi vermoedt dat de wijze waarop ze hem nu behandelen, te maken heeft met revanchisme. De Amerikaanse overheid zou zich volgens hem moeilijk kunnen neerleggen bij zijn vrijspraak door een volksjury in juli.

Nizar Trabelsi werd door ons land in 2013 aan Amerika uitgeleverd. Ook die uitlevering was erg omstreden omdat hij in Amerika moest terechtstaan voor feiten waarvoor hij in ons land al veroordeeld was. Trabelsi werd in 2003 door de correctionele rechtbank van Brussel veroordeeld tot 10 jaar gevangenis voor het beramen van een aanslag op de luchtmachtbasis van Kleine Brogel.  

Na tien jaar voorarrest in Amerika werd Trabelsi op 14 juli van dit jaar vrijgesproken. Maar de vrijspraak veranderde in de feiten niet zoveel voor hem. De Verenigde Staten van Amerika beschouwen hem nu als illegale vreemdeling en willen hem uitwijzen naar Tunesië, zijn geboorteland.

Volgens de verdediging van Trabelsi moet hij terugkomen naar het land dat hem nooit had mogen uitleveren: België. Zij voelen zich in dat standpunt gesteund door een aantal rechterlijke uitspraken.

Dounia Alamat, de Belgische advocate van Trabelsi, vraagt aan de Belgische regering "respect voor de fundamentele rechten van de heer Trabelsi. Deze man heeft genoeg geleden. In een rechtsstaat mogen we niet langer gedwongen worden de zaak opnieuw aan de rechterlijke macht voor te leggen om misbruik van de uitvoerende macht te bestraffen." 

Medio oktober is er in Amerika opnieuw een zitting gepland in de overleveringsprocedure. De zaak zou pas medio december ten gronde behandeld worden.