Advocaat Leo Neels na publicatieverbod Rousseau: “Voorzitter had zich veel onheil kunnen besparen”

“Nooit eerder is, bij mijn weten, met één pennentrek aan alle media een verspreidingsverbod opgelegd. Dit gebeurde op eenzijdig verzoekschrift, en de informatie betrof passages uit een pv uit een lopend opsporingsonderzoek waarin de politicus betrokken is”, schrijft Leo Neels in een opiniestuk in Jubel.

“Hij was ervan op de hoogte dat een televisieredacteur de informatie kende, omdat die hem contacteerde in het kader van het recht van wederhoor. Dat is de verplichting die artikel 11 van de Code van de Raad voor Journalistiek oplegt wanneer een redactie informatie wil uitbrengen die ernstige beschuldigingen bevat: de betrokken persoon moet op voorhand zijn standpunt daarover naar voor kunnen brengen. De vraag om wederhoor werd beantwoord met… een totaal verspreidingsverbod.”

“Het is te hopen dat met deze drastische onwettige beschikking nu een definitief einde komt aan het preventief publicatie- of uitzendingsverbod in de Belgische rechtspraak”, vindt Neels. “En ja, het dossier van het opsporingsonderzoek is geheim, en wie lekt, is strafbaar. De ontvangst door een journalist van vertrouwelijke informatie is evenwel niet strafbaar”, gaat hij verder.

“In de zaak-Rousseau waren de bekomen passages uit het pv door de redacteur aan de betrokken politicus voorgelegd, in het kader van de deontologische code over ‘wederhoor’. Hij wist dus wat er in het pv staat, minstens al op die manier, en hij had ook de gelegenheid om daarop persoonlijk te reageren”, aldus Neels. “Uit de beschikking blijkt niet dat de voorzitter in kennis was van die omstandigheden.”

“Juist de wisselvallige beslissingspraktijk in de Belgische rechtspraak over de notie ‘drukpers’ en over de al dan niet toelaatbaarheid van preventieve maatregelen, maakt haar onaanvaardbaar in het licht van het Europees Mensenrechtenverdrag.”

“De voorzitter had zich veel onheil kunnen besparen door zich correct en volledig te laten inlichten over al de omstandigheden van de zaak. Wat kan daar beter tegen beschermen dan een debat op tegenspraak en in perszaken, na rijp beraad, d.i. na publicatie of uitzending?”, besluit Neels.