Remco Evenepoel tegen Tadej Pogacar en Primoz Roglic, met daar dan nog eens outsiders bij als Richard Carapaz, Enric Mas, Simon Yates en Aleksandr Vlasov: het deelnemersveld van de Ronde van Lombardije was er eentje om duimen en vingers van af te likken. Voor één favoriet begon de koers van de vallende bladeren slecht: Evenepoel kwam ten val nadat hij en Sjoerd Bax in elkaar haakten na twintig kilometer koers. Gelukkig voor de Belgische kampioen viel de schade al bij al mee, al waren zijn linkerelleboog en linkerheup wel geschaafd. Voor Bax liep het minder goed af: hij moest met een dijbeenbreuk opgeven.

Voor die val hadden zestien renners zich al losgerukt uit het peloton. Thomas De Gendt was de enige Belg in de kopgroep, Filippo Ganna was met voorsprong de bekendste vluchter. Jumbo-Visma hield het verschil in functie van Roglic binnen de perken, tot opeens Soudal Quick-Step het heft in handen nam van het peloton. Evenepoel moet dan toch weinig last ondervinden van die val, zo dacht iedereen op dat moment. Hij moest in ieder geval al met een concurrent minder rekening houden, want Mas gaf er de brui aan.

Onley en Healy openen vroeg

Voor Oscar Onley ging het nog niet snel genoeg, de Brit viel aan op iets meer dan tachtig kilometer van de aankomst. Ben Healy, de revelatie van het Waalse voorjaar, sloot aan. Een tegenaanval van Ilan Van Wilder en Attila Valter werd snel geneutraliseerd. Healy en Onley reden in geen tijd naar de koplopers, maar de jonge Onley kreeg al snel de rekening van zijn inspanningen gepresenteerd. Healy gooide ook het overige ballast overboord, maar was op z’n eentje niet opgewassen tegen het peloton.

Op de Passo di Ganda, de laatste zware beklimming van de dag (9,2 kilometer aan 7,3%) kreeg Evenepoel het al snel moeilijk. Was de klap in het begin van de koers toch harder aangekomen dan we dachten of moest hij de tol betalen van een lang en zwaar seizoen?

Pogacar liet luitenant Adam Yates bergop aanvallen, die kreeg zijn tweelingbroer Simon, Richard Carapaz en Michael Woods mee. Ook Chris Harper, Andrea Bagioli en Vlasov waren vooraan mee. Pogacar had zich een beetje verkeken op Roglic. Toen hij zag dat Roglic minder goed was dan hij leek, maakte de tweevoudige Tourwinnaar de sprong naar de kopgroep. Roglic moest z’n eigen tempo zoeken, maar kwam toch terug. Het teken voor Pogacar om nog eens te gaan, Vlasov reageerde fluks. Simon Yates, Roglic, Bagioli en Oscar Rodriguez kwamen toch weer aansluiten net voor de top van de Passo di Ganda.

“Krijg ik ze er bergop niet af, moet ik het maar eens tijdens de afdaling proberen”, zo redeneerde Pogacar dan maar. Ook dalen kan hij als de beste, want niemand kon zijn wiel houden. Tien seconden werden er twintig, in het dal was zijn voorsprong al gegroeid tot 35 seconden. Adam Yates was bij de achtervolgers terug komen aansluiten, ook Carapaz zat er terug bij. Hoe goed ze ook ronddraaiden, Pogacar reed meter per meter verder weg.

Enkel de Colle Aperto (1,6 kilometer aan 7,9%) scheidde Pogacar nog van zijn derde opeenvolgende zege in de Ronde van Lombardije. Met een minuut voorsprong begon hij aan de slotklim en dat was ruim voldoende. Pogacar sluit zijn seizoen zo af met zeventien zeges, waaronder twee monumenten. In de achtervolging moest Roglic de anderen nog laten gaan, maar de Sloveen keerde toch nog terug. In de sprint voor de tweede plaats moest hij wel nog Bagioli laten voorgaan, maar hij bezorgde Jumbo-Visma in zijn laatste wedstrijd voor de Nederlandse formatie nog wel een podiumplaats. Remco Evenepoel kwam binnen op een kleine anderhalve minuut van winnaar Pogacar op een negende plaats.