Na een lastige etappe was Philipsen woensdag in aankomststad Marmaris de snelste van een uitgedund peloton. In 2021 had hij na exact dezelfde finale ook al gewonnen in de kuststad. “Ik wist van toen dat het wellicht een pelotonsprint zou gaan worden”, analyseerde hij. “Er zat een lastige klim in de finale, maar door de brede afdaling daarna was het moeilijk voor vluchters om voorop te blijven.”

“We hebben met onze ploeg veel inspanningen gedaan om terug te keren tot bij Nico Denz, die in de aanval reed. We slaagden daarin, maar dat was een gok, want in de finale zat ik alleen. Ik geraakte een beetje ingesloten, maar in de laatste vijfhonderd meter vond ik toch mijn weg. Ik dacht dat ik er misschien niet meer zou geraken, maar ik was blij wat ruimte te vinden en voor de ritzege te kunnen gaan.”

Met achttien profzeges zal Philipsen 2023 afsluiten als enige zegekoning. Zijn Sloveense boezemvriend Tadej Pogacar heeft er zeventien, maar die zijn seizoen zit er al op. “Na de Tour zochten we naar enkele resterende doelen. Ik hou van winnen, dus het doel om zegekoning te worden, vond ik wel mooi. Het hield me gemotiveerd tijdens het seizoensslot, wat niet zo gemakkelijk was. Ik ben blij dat ik zegekoning zal zijn: het betekent niet veel, maar voor mij wel iets.”