Het was de laatste beleidsverklaring van de legislatuur, waarin de regering dus de krijtlijnen uit de doeken doet voor de rest van het parlementair jaar. De state of the union is de vertaling van de begrotingsopmaak die de dagen voordien plaatsvond. 

Daarin raakte de regering het eens over een bijkomende sanering van 1,2 miljard euro, die het federale tekort volgend jaar onder de 3 procent van het bbp moet brengen. Daarnaast werd 500 miljoen euro extra gezocht voor bijkomende maatregelen. De meest in het oog springende beslissingen waren de uitbreiding van de flexi-jobs en de verhoging van de minimumlonen.

Op de oppositiebanken vond Peter De Roover (N-VA) dat de regering met haar “kortzichtig beleid”  de uitdagingen van morgen niet heeft voorbereid. “U hebt de sense of urgency niet begrepen”, luidde het. Barbara Pas (Vlaams Belang) stelde dat de regering niets heeft waargemaakt van haar belangrijkste beloftes en Sofie Merckx (PVDA) hekelde dat de begroting geen maatregelen voor de koopkracht bevat en slechts “een habbekrats” van de banken vraagt.