Interviewers Lisbeth Imbo en Lieven Verstraete benadrukten het aan het begin van het gesprek: er was een goede reden waarom de twee niet naast elkaar zaten. De Palestijnse vertegenwoordiger wilde dat niet. “Op de dag dat Palestina op het internationale toneel naast Israël mag staan zal ik naast de ambassadeur zitten”, legde hij uit.

Wat volgde was “een dovemansgesprek”, zoals Meyrem Almaci (Groen) het achteraf noemde. De Israëlische ambassadrice Idit Rosenzweig-Abu (in het Engels) en de Palestijnse vertegenwoordiger Hassan Albalawi (in het Frans) antwoordden geregeld naast de vraag en wilden vooral de gruwelijkheden van de overkant uit verder en minder ver verleden opsommen.

Toen de Palestijnse vertegenwoordiger een punt maakte over de onschuldige Palestijnse slachtoffers, kreeg hij van Imbo de vraag hoe hij stond tegenover de Israëlische gijzelaars die even goed onschuldig zijn. “Uw collega stelde een interessante vraag, ik zal die beantwoorden”, reageerde hij.

Waarna hij zich tot de Israëlische ambassadrice richtte. “Ik ben ingegaan op deze uitnodiging om dit te kunnen zeggen tegen mevrouw: u kunt om het even wat doen, u bent een economische en militaire grootmacht. U hebt het al militair geprobeerd en u hebt gefaald. Jullie kunnen iedereen in Gaza doden, daar ben je al mee bezig, maar dat lost het niet op. De oplossing mag niet militair zijn, er kan alleen een politieke oplossing zijn.”

De ambassadrice vroeg herhaaldelijk of ze mocht reageren op “deze monoloog”, en deed dat door op haar beurt voorbeelden aan te halen van Palestijnse aanslagen uit de jaren 90. Waarna Imbo en Verstraete het afrondden: “Het spijt me, we moeten stoppen. We gaan het hier niet oplossen. Dit was een moeilijk gesprek, bedankt voor jullie aanwezigheid.”