“Ik ben al ruim vijf jaar hartpatiënt. Al was het horen van dat woord wel een slag voor me. 65 jaar lang was ik nooit ziek geweest, had ik geen enkel concert afgezegd. En dan waren er plots hartritmestoornissen en volgde er een eerste operatie. In 2020 moest er een tweede volgen.”

“Ik had al even druk op de borstkas en voelde me niet zo fit meer. Professor Pedro Brugada stelde vast dat mijn kroonslagader voor 97 procent dichtzat. Je moet nu geopereerd worden, klonk het. Ik wou niet luisteren, had een weekend vol optredens voor me. Heb je geen pilletje om het tot maandag te rekken, ik zal dan binnenkomen, antwoordde ik. Terwijl ik naar huis reed, had Brugada mijn vrouw gebeld. Tijd was er niet meer. Dat maakte ook zij me duidelijk. Ik zie me daarna nog binnenkomen in het UZ Brussel. Onmiddellijk de tafel op met mijn kleren en schoenen nog aan. Er is toen een stent geplaatst. Dat moment besefte ik de dringendheid, en ook wel dat ik zomaar iets aan mijn hart had kunnen krijgen. En dat je op zo’n moment toch hoopt dat iemand je kan helpen.”

LEES OOK. Jerôme (24) redde het leven van clubgenoot Gillian (15) dankzij AED: “Ja, ik ben een beetje trots”

“Kort daarna heb ik een defibrillator gehuurd: 800 euro per jaar. En die ligt altijd in mijn wagen. Voor als ik ergens iets tegenkom. Maar net zo goed voor al iemand in het publiek of een van mijn vrienden iets voorheeft. Dat geeft me toch zekerheid en een veilig gevoel, wat belangrijk is. Een mens wil toch op zijn gemak zijn. Mijn zoon is zeventien en speelt voetbal op hoog niveau. Op zijn zestiende heb ik hem een hartscreening laten ondergaan. Er is niets gevonden, gelukkig. Maar net zo goed wel. Voorkom waar het kan.”

(csn)