“Voor de zomer was het nog het verste van mijn gedachten dat ik een paar maanden later gevraagd zou worden voor een campagne rond hartproblemen en reanimeren. Ik was toen nog honderd procent topsporter, zogezegd een van de gezondste mensen die er bestaan. Nu zit ik hier als hartpatiënt. Een enorme ommezwaai, ik heb best wel al een moeilijke periode gekend. Maar toen ik hierover hoorde, wist ik dat ik mijn steentje moest bijdragen.”

“Ik wou van het kwade in mijn leven iets goeds maken. Want ik denk dat best nog wel wat mensen rondlopen met de problemen die ik heb, zonder dat ze dat weten. Als renner was ik super gescreend, en toch is maar per toeval ontdekt dat er littekenweefsel op mijn hart zat. Ik had last van hartritmestoornissen die niet ernstig waren, maar pas tijdens dat onderzoek zagen ze dat er iets anders aan de hand was. Iets wat helemaal niets met die ritmeproblemen te maken heeft. Fysiek voel ik er ook niets van, maar het kan wel voor een hartstilstand zorgen. Net zoals dat ook al bij collega-wielrenners gebeurd is.”

“Ik had het geluk dat het tijdig ontdekt is. Al leef ik zeker niet honderd procent op mijn gemak. In het begin dacht ik vaak: Zal ik morgen nog wakker worden? Of maakte ik me snel zorgen wanneer ik me in iets opjoeg. Ik overweeg om zo’n AED-toestel te kopen voor thuis. Mijn vrouw is vroedvrouw en weet wel hoe ze daarmee moet werken. Maar je bent niet altijd thuis én dan hoop je toch dat, wanneer je op straat loopt, iemand daar zal weten wat die moet doen mocht het nodig zijn. Daarom zijn campagnes zoals deze belangrijk.”

(csn)