Papa Ivan met zijn zonen Wiliam en Manu.© RR

Vader en twee zonen in één handbalteam: “Hij is strenger voor ons dan voor andere spelers”

Tessenderlo -

Of papa Ivan Corvers (46) zijn zonen Manu (18) en Wiliam (20) thuis braaf in de pas laat lopen, is niet geweten, maar op het handbalveld moeten ze sowieso luisteren. Ivan is immers speler/coach bij handbalclub Hannibal uit Tessenderlo en speelt met zijn twee zonen in dezelfde ploeg.

Gert Reynders

Het moet een unicum zijn, een vader die samen met zijn twee zonen traint en wedstrijden speelt. “Handbal is een intensieve sport, het is belastend voor enkels en knieën”, weet Jan Geboers, secretaris bij regioploeg HC Hannibal Tessenderlo. “Het gebeurt niet vaak dat iemand tot zijn 46ste actief blijft. Spelers van 42, 43 jaar zie je nog wel eens, maar veel ouder kom je ze niet tegen.”

“Ik ben keeper geworden, als veldspeler zou het niet meer lukken”, geeft Ivan grif toe. “In mijn jonge jaren ben ik wel veldspeler geweest. Op mijn 11de ben ik handbal beginnen spelen in Tessenderlo. Ik had wel wat talent en in 1995 ben ik overgestapt naar Olse Merksem, een ploeg in 1ste nationale. Daar heb ik al snel een zware blessure opgelopen, mijn hele knie was kapot. Na een operatie en een jaar revalideren, ben ik weer beginnen spelen bij Merksem. Maar in mijn eerste match sloeg het noodlot opnieuw toe. Schouder uit de kom. Dan ben ik eventjes gestopt met handbal.”

Strenger

Maar de handbalmicrobe liet Ivan niet los. “Ik ben dan terug op lager niveau begonnen bij Hannibal Tessenderlo. Als keeper, omdat je dan minder contact hebt met tegenspelers en de kans op blessures veel kleiner is”, knikt Ivan. “In 2010 ben ik ook jeugdtrainer geworden. Ik ben altijd meegegroeid met de ploeg van mijn twee zonen. Nu ben ik dus speler/coach van de eerste ploeg en sta ik samen met mijn zonen Wiliam en Manu op het veld.”

“Ja, het is toch wel bijzonder om met mijn twee zonen in dezelfde ploeg te spelen. Dat kunnen er niet veel zeggen. Omdat ik zelf zoveel blessures heb opgelopen, had ik eigenlijk liever niet dat ze als kind met handbal begonnen. Maar ze wilden het absoluut. Dit is het eerste seizoen dat we samen spelen. Ik wil dit volhouden zolang mijn lichaam het toelaat. De dag na de wedstrijd voel ik het wel in mijn rug, schouders, knieën… overal eigenlijk.”

Ook Manu en Wiliam zijn blij met hun vader als speler/coach. “Maar vergis je niet, hij is strenger voor ons dan voor de andere spelers”, lacht Manu. “Mijn vader heeft altijd gezegd dat hij wou doorgaan tot we in dezelfde ploeg zouden spelen. Hij is 25 jaar ouder dan de meeste spelers, maar dat merk je bijna niet. We hebben een hechte groep en hij is gewoon een van ons.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer