Tsjechisch voetballer Jankto over coming-out: “Als 18-jarige durfde ik geen appjes openen, uit schrik dat ploegmaats foto’s van mannen zouden zien”

“I am homosexual and I no longer want to hide myself.”

“Ik ben homo en wil mezelf niet langer verstoppen.”

Met die woorden joeg Jakub Jankto in februari een stroomstoot door de voetbalwereld. Als één van de eerste voetballers op het hoogste niveau maakte hij openlijk zijn homoseksualiteit bekend. Ook in 2023 is dat helaas nog een taboe in het profvoetbal, zeker in de machowereld die het mannenvoetbal kan zijn.

Jankto hoopte met zijn boodschap een lawine-effect te veroorzaken. Een voorbeeld te zijn voor andere voetballers die de sprong in het onbekende niet durven maken. “Het was niet makkelijk om de eerste man op dit niveau te zijn die zegt: ‘Ja, ik ben gay’”, gaf hij in een interview aan de Engelse BBC toe. “Er kwam wel wat druk bij kijken. Toen ik na die video mijn TikTok of Instagram opende, ging haast elke video over mij!” Jankto kreeg duizenden berichten van fans en voetballers wereldwijd. Twee maanden na zijn coming-out nam hij even gas terug om “persoonlijke redenen” - hij voelde zich niet goed en wou even niet voetballen. Maar dat is nu van de baan. “Ik denk dat ik een goed voorbeeld heb gesteld voor iedereen en ben blij dat ik nu kan spelen zonder me te moeten verstoppen of bang te zijn.”

Plots kende de hele wereld Jakub Jankto, een voetballer van Sparta Praag. Intussen tekende hij bij het Italiaanse Cagliari in de Serie A. Tot twee jaar geleden had hij een relatie met model Markéta Ottomanská, met wie hij een zoontje heeft. Zij steunde hem openlijk in zijn getuigenis. Ergens wist de voetballer al langer dat hij diep vanbinnen op zoek was naar iets anders. “Toen ik 13 of 14 jaar was, wist ik dat er iets... niet onnatuurlijks, maar anders was. Als kind dacht ik er niet veel bij na. Maar toen ik voor het eerst een relatie had met een meisje, voelde ik dat het niet zo was als met een jongen. In het profvoetbal worden homo’s nog altijd gezien als ‘abnormaal’. De voetbalwereld is nog altijd een beetje homofoob, denk ik. Als 18-jarige durfde ik in het bijzijn van m’n ploegmaats geen berichtjes openen, omdat ik bang was dat ze appjes of foto’s van een man zouden zien.”

Die gevoelens kropte hij lang op, ingegeven door de druk van buitenaf. Tot dit jaar dus. Hier en daar stuurde een onverlaat wel een haatbericht op sociale media, maar de Tsjech is vooral geraakt door de vele positieve reacties. Bij zijn eerste duel na de aankondiging scandeerde het Tsjechische publiek zelfs zijn naam. “Ik kan nu volmondig zeggen dat het geen fout was. Ik zou het zo opnieuw doen. Ik heb er mezelf en veel anderen mee geholpen. Ik had verwacht dat er bij uitmatchen wel eens iemand zou beginnen fluiten. Maar niemand deed het. Niemand! ‘Oh my god, dit is zo goed’, dacht ik. Het doet deugd dat iedereen me steunt. Ik ben trots op mezelf. Nu ik dit gezegd heb, kan ik alles aan voor de rest van m’n leven. Er is geen reden om bang te zijn.”