“Zelfs bij 0-3 hadden we nog gewonnen met 4-3”: Hoefkens en Standard zorgen voor sensationele comeback op Sclessin

Wat een avond in Luik, wat een spektakel. Zelden een wedstrijd zo snel en zo fel zien kantelen. Standard leek dood en begraven na de beste eerste helft die Anderlecht dit seizoen al op de mat had gelegd. Lef aan de bal, pressing en efficiëntie. Met 0-2 aan de rust kwam Standard goed weg. Maar in een waanzinnige tweede helft deed de vulkaan genaamd Sclessin z’n reputatie weer alle eer aan.

Voor Brian Riemer was het een eerste kennismaking met de Luikse furie. Een furie die hij één helft lang onder de knoet kon houden. Standard begon wel vol overgave en Djenepo knalde na een knappe actie onbesuisd over. De Brusselaars overleefden de moeilijke beginfase en namen snel het commando over. Mats Rits stuurde Thorgan Hazard diep, die zag Dolberg opduiken aan de tweede paal. De Deen profiteerde van een misser van Vanheusden om de 0-1 op het bord te knikken. Dik vijf minuten later voetbalde Anderlecht opnieuw vlot onder de Luikse druk uit. Opnieuw zette Mats Rits de aanval op. Enkele tellen later draaide Dreyer een afgeblokt schot van Augustinsson voorbij Arnaud Bodart.

Vooraf luidde de vraag of Brian Riemer het zou aandurven om ook op Standard met Mario Stroeykens op het middenveld te starten. Thuis tegen KV Mechelen, maar in de Clasico op Sclessin? Riemer koos voor continuïteit en behield het vertrouwen in Stroeykens. Minder fysieke présence dan Amadou Diawara, maar uiteraard betere voetjes. Riemer leek gelijk te krijgen. Aan de bal speelde Anderlecht z’n beste vijfenveertig minuten van het seizoen. Alles klopte. De lange ballen van Schmeichel, de rust en het overzicht bij Rits en de constante dreiging van Hazard en Dreyer.

Terwijl grote broer Eden afgelopen woensdag het voetbal definitief vaarwel zei op een benefietavond in Calais, groeit Thorgan week na week. Onmiddellijk na de 0-2 onderschepte Leoni de bal en zette hij Dreyer op weg naar de 0-3. Het regende bier van de tribunes, maar de VAR had hands van Leoni gezien en het doelpunt werd terecht geannuleerd. Dé redding voor de Rouches.

De speech van Hoefkens moet indrukwekkend geweest zijn. Zijn tactische omzetting ook. Standard ging 4-4-2 voetballen en liep Anderlecht onder de voet. Alzate lukte al snel de aansluitingstreffer en Kawabe poeierde de gelijkmaker voorbij Schmeichel. Van al dat goede voor rust bleef níets meer overeind. Op een kwartier boog Standard de scheve situatie helemaal om, Ngoy zorgde voor de eruptie, 3-2. Riemer greep in - too little, too late - en voerde drie vervangingen door. Amuzu, Vázquez en Arnstad voor Dreyer, Hazard en Stroeykens.

Hoefkens was achteraf ontzettend blij. “Ik houd ervan dat mijn spelers soms naïef zijn. ‘Je m’ en fous’ dat het 0-2 was aan de rust. In mijn hoofd konden we dat nog omdraaien. Zelfs al was het 0-3 geweest. Dan nog geloofde ik erin dat we met 4-3 zouden winnen.”

Standard pakt twaalf op twaalf en nestelt zich zo in het spoor van Antwerp en Club Brugge. Anderlecht weet na de openingsspeeldag weer wat verliezen is en moet Union bovenin het klassement laten gaan.