Je voelde al van in het begin van deze aflevering dat sommige scènes episch zouden worden. Met onvermijdelijk een glansrol voor ‘topspeurder’ Hendrik Vos. De man van de stellige theorieën, helaas allemaal even fout. Toch wou hij dat zelf niet inzien. Zoals ’s ochtends aan de ontbijttafel met naast zich Véronique De Kock en Celine Van Ouytsel. “Hoe duidelijk kan het zijn, mijn twee topverdachten”, riep hij. Dat ze net als hem een bondgenoot zijn, zag de man over het hoofd. “Ik snap dat je je hebt laten verleiden”, klonk het overtuigd tegen De Kock. En tegen Van Ouytsel: “Je speelt het fantastisch.” Die arme Hendrik Vos toch... Het was smullen als kijker toen échte verrader Charlotte Van Brabander bij het trio ging zitten, en Vos haar compleet buiten schot liet.

Ondertussen was Imke Courtois door de verraders vermoord. “We moeten een sterke speler vermoorden”, klonk het de avond voordien haast unaniem in het torentje. “Hendrik of Imke.” Door Vos te vermoorden, die veel stemmen kreeg na een aanval van hem op De Kock, zou het trio dan de pijlen op De Kock richten. “Maar we krijgen Imke enkel weg door haar te vermoorden”, bedachten ze zich vervolgens. “En dan kunnen we alsnog de aandacht afleiden naar Hendrik en zijn theorie over Véronique”, was de uitleg van verraders Bart Appeltans, Guy T’Sjoen en Charlotte Van Brabander.

De avond nadien aan de Ronde Tafel viel voor het eerst de verdenking op Appeltans. Al kwam die enkel uit de hoek van Bert Haelvoet. Hij zat er recht op met zijn redenering, maar gelukkig voor Appeltans kon hij zijn verhaal ook niet helemaal hardmaken, waardoor de rest van de groep er niet veel aandacht aan besteedde.

Appeltans moest vooral niks vrezen dankzij Vos, die honderd procent zeker was van zijn theorie. “Als je een verrader bent, is het eerste wat je doet verwarring zaaien”, legde hij uit. “Als je kijkt naar de eerste twee stemmingen, zijn er zes mensen die diffuus stemden. Ik verdenk Liliane Saint-Pierre en Martine Jonckheere er echter niet van een verrader te zijn. Aagje Vanwalleghem bleek een bondgenoot. Toen bleven er nog drie over: Klaasje Meijer, Walter De Donder én Celine Van Ouytsel. De manier waarop je subtiel Walter verdedigde zonder écht te verdedigen, bleef door mijn hoofd malen”, zei Vos tegen Van Ouytsel. “En toen Klaasje niet meer te redden viel, was jij de eerste die haar aanviel om je eigen hachje te redden.” Voor Vos was het zo klaar als boter: Van Ouytsel was een verrader. Een deel van de groep liet zich inpakken door zijn uiteenzetting.

Voor Vos was het zo klaar als boter: Van Ouytsel was een verrader. Een deel van de groep liet zich inpakken door zijn uiteenzetting

Bij de stemming was het erg nipt, maar dankzij Martine Jonckheere en Hans Van Alphen, die hun dolken inzetten en daardoor een extra exitstem gaven aan Van Ouytsel, moest de ex-Miss België afdruipen. Het werd 7-6 tegen Vos, die veel stemmen kreeg dankzij een betoog van De Kock. Wanneer Van Ouytsel verklaarde een bondgenoot te zijn, zagen we de grond onder professor Vos wegzakken. Zijn totaal verraste ogen en wezenloze blik spraken boekdelen. De man was enorm aangedaan. “Ik hoop dat ze me vannacht vermoorden. Dan ben ik van deze gruwelijke marteling verlost”, verklaarde hij aangeslagen. “Ik schaam me te pletter. Hoe kan ik ooit Celine nog onder ogen komen? Wat een blunder. Ik heb me volstrekt belachelijk gemaakt.”

“Ik schaam me te pletter. Hoe kan ik ooit Celine nog onder ogen komen? Wat een blunder. Ik heb me volstrekt belachelijk gemaakt”

Hendrik Vos

Deelnemer ‘De verraders’

Waarop De Kock hem een welgemeende “Dat denk ik ook” toewierp. “De verraders lachen zich te pletter.”

Van Ouytsel werd dus onverbiddelijk naar huis gestuurd. Dat deed ze met opgeheven hoofd en no hard feelings. “I love you Hendrik, I love you so much. Als je een verrader bent dan weet ik niet hoe je het verder gaat doen. Als je het niet bent: iedereen maakt fouten. Maar dit was wel een hele grote, hé jongen.” (lacht)